โครงการฟื้นฟูภาษาและวัฒนธรรมกระเหรี่ยงภาคตะวันตก - page 46

ทิวา คงนานดี และคณะ ๔๖
กลุมชาวกะเหรี่ ยงในแตละแหงเกิ ดขึ้นด วยการมีคุ ณลักษณะทางวั ฒนธรรมที่เชื่อวาสามารถจําแนก
ความแตกตางได นอกจากนั้ นมันไมสําคัญหรื อ ที่คุณลั กษณะพิเศษนี้ถูกใชรวมกั นเฉพาะกะเหรี่ยงทั้ งหมด –
พวกเขาไมได เปนอยางนั้น- แตนั่นเปนสิ่งที่พวกเขาถู กเชื่อวามีลั กษณะพิเศษเฉพาะ
อยางไรก็ดี กลุมตางๆแตละแหงในประเทศไทยถูกบ งชี้จําแนกว าเปนกะเหรี่ยง โดยผูที่ไม ใชกะเหรี่ ยง
ทั้งนี้ขึ้นอยูกั บคุณลักษณะพิเศษที่ถูกพิจารณาว ามีความโดดเดนแตกตางในการจัดจําแนกประเภททางชาติพั นธุ
ในภาคกลางของสยามหรือตอนเหนือของไทย ตางไมเคยเกิดขึ้ นมากอนจนกระทั่งถึงในชวงศตวรรษที่ 18 ซึ่งมี
ความเปนไปไดวาก อนหนาศตวรรษที่ 18 ผูคนที่มีลั กษณะตัวตน-อัตลั กษณกะเหรี่ยง ถูกบ งชี้จากคนสยามและ
คนไทยเหนือวาเปนมอญ เปนลั วะหรือละว าและเปนชาน เนื่ องจากลักษณะพิเศษทางวัฒนธรรมในการจัด
จําแนกประเภทสามารถใช กับกะเหรี่ยงหรือผูที่พวกเขาติดตอดวยได และเป นไปไดเหมือนกันว าสภาพของ
ทองถิ่นบางแหงกอนยุคทั นสมัยของไทย ชาวกะเหรี่ยงอาจจะไดรับการรับรูว าเปนไทยเชนเดียวกับกะเหรี่ยง
นับตั้งแตศตวรรษที่ 18 ผ านพนไปกลุมคนไทยเหนื อและสยามจึงไดบ งชี้จําแนกความเป นกะเหรี่ยง
อยางสอดรับตามจริง ตราบเทาที่เราสามารถบอกไดจากบันทึกทางประวัติศาสตร ถึงกลุ มผูบงบอกวาตัวเองคือ
กะเหรี่ยง กรณีพิเศษกรณีหนึ่งเกิดขึ้นในกลุมตองอู (เรียก “ตองสู ” โดยคนสยามและคนไทยเหนือ) ซึ่งพบวา
เปนพวกที่ ทําการคาขายในไทย บางทีตองอูถูกจําแนกเปนพิเศษหรือถูกเหมารวมว าเปนพวกชาน ฐานะพิเศษ
ของตองอูสําหรับชาวสยามและชายไทยเหนือสะทอนถึงพื้นที่ชายขอบที่พวกเขาไดรั บเอาไปแทนกะเหรี่ยง ซึ่ง
ทั้งกะเหรี่ยงอื่นๆ และชาวตองอู เองก็ดู จะไมแตกตางกั นนัก
ตั้งแตสงครามโลกครั้งที่ 2 กะเหรี่ ยงในประเทศไทย ไดถูกจัดเป นกลุมตางๆ เพิ่มขึ้ นอยางมาก และอยู
ในสภาพที่เจาหนาที่รัฐไทยไมเห็นคา โดยใชการจําแนกอยางกว างๆวาเปน “ชาวเขา” ซึ่งมันเปนเหมื อนภาพ
ตัวแทนสําหรั บรัฐไทย ผูที่เปนชาวเขาจะถูกจํ าแนกแยกแยะ โดยดูจากวิถีการผลิตแบบไรเลื่อนลอยบนพื้นที่สูง
หรื อมองว าเปนพวกที่ปลู กฝน เปนพวกที่ มีการพั ฒนาทางเศรษฐกิจในระดับต่ํา ซึ่ งเปนภาระสวนเกินของ
ประชากรไทย รวมทั้งมีสถานะที่เป น “คนต างดาว” และเปนผู อพยพที่ ผิดกฏหมายประเทศไทย การจํากัด
ความคุณลักษณะพิเศษที่เดิ่นชัดของชาวเขา มักจะถูกเขียนขึ้นจากความคิดของคนไทยที่เชื่อมโยงกับพวกแม ว
ซึ่งมั นเปนคําจํ ากัดความเหมารวมและบิดเบือนต อคนกะเหรี่ยง เนื่ องจากประชากรเพียงสวนเดี ยวเทานั้นที่ทํ า
ไรเลื่ อนลอยและไมค อยพบวาพวกเขาปลู กฝน สวนฐานะทางเศรษฐกิ จของพวกเขาก็ ไมไดแย ลงไปกวา
ประชากรคนไทยสวนอื่นๆ ในชนบทของประเทศที่ ทําการเกษตร และที่ สําคัญที่สุดพวกเขาส วนมากเปนคน
พื้นเมื องที่เกิดและอาศัยอยูในประเทศไทย ตราบเท าที่ตัวตน-อัตลักษณ ของกะเหรี่ยง และการบงชี้ จําแนกได
กําหนดขึ้นจากผูที่ไม ใชคนกะเหรี่ยงมีความสอดรับกั น โครงสรางปฏิสัมพันธระหวางกลุมก็จะกอตั วขึ้นโดยการ
รับรูเข าใจทางวัฒนธรรมรวมกันของทั้งสองฝ าย แตอยางไรก็ตามเมื่อโครงสรางดั งกลาวไมสอดรับกั น ดังเชนที่
ปรากฏขึ้นกับกะเหรี่ ยงในบางชวง ซึ่งถูกกลื นกลายไปสูการจัดแบงที่ใหญกวาดวยการเปนชาวเขา และทําให
ความไมเข าใจทางวัฒนธรรมอาจเกิดขึ้นตามมา ดังนั้นเราจะยอนกลั บไปในประเด็นนี้ เมื่อเราเกิดความสนใจ
ปญหาของการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธของกลุมชาติพั นธุกะเหรี่ยงและกลุ มอื่นๆในประเทศไทย