โครงการฟื้นฟูภาษาและวัฒนธรรมกระเหรี่ยงภาคตะวันตก - page 44

ทิวา คงนานดี และคณะ ๔๔
ชาวกะเหรี่ยงมีความเชื่อวา พระแม โพสพเปนเทพเจาที่มาสามารถปกป องดูแลพืชพันธุ อาหารไมให
เสียหาย และเพื่อให มีความอุดมสมบู รณเมื่อเก็บเกี่ ยวแลวเสร็จ โดยชาวกะเหรี่ ยงจะนําอาหารคาวหวาน และ
รําตงมาถวายแก บนดวยกับสิ่งของที่ใชประกอบพิธี กรรมไดแก (๑) ขาวในไรที่ปลู กในปนั้น (๒) เผือก มัน หรื อ
พืชผักที่ ปลูกในปนั้น (๓) ขาวเหนี ยวปนคลุกมะพราวและเกลือ (๔) ทองโยะ – ขาวเหนียวนึ่ งนํามาตําผสมงา
และเกลือ (๕) ดอกไมที่ปลูกในไรหรื อในบาน (๖) เทียนเหลื องหรือเทียนขี้ ผึ้ง ๕ ดอก (๗) น้ํ าขมิ้นสมปอย ๑
แก ว (๘) น้ําดื่ม ๑ แก ว (๙) ขนมบัวลอยพื้นบาน – ไม ใสไข และ (๑๐) กั บขาวอื่นๆ สําหรับเลี้ ยงแขกที่มา
รวมงาน
หลังจากการเก็บเกี่ ยวแลวเสร็จ หากใครไม แก บนตามที่กลาวไว ชาวกะเหรี่ยงเชื่อวา คนนั้นจะมีอั น
เป นไป เชน สมาชิกในครอบครัวจะเจ็ บไขไดป วย ลมหายตายจาก หรือประสบอุ บัติเหตุ จากสิ งสาราสั ตว
ครอบครัวจะเดือดรอน ไมมี ความสุข และผีบานผีเรือนจะลงโทษตามความเชื่อของชาวกะเหรี่ ยงสมัยกอน โดย
การจัดแกบนสามารถจั ดรวมกันหลายครอบครัวพร อมกันได ผานการเลื อกครอบครัวที่มี ความพรอมดาน
สถานที่และอาจจะเวียนเปลี่ยนรอบแตละบานในแตละป สิ่งที่สําคั ญคือ พิธีกรรมแกบนทุกครั้งจะต องมีการรํ า
ตงเพื่อรําถวายตอหนาพระแมโพสพ เจ าภาพจะสรางที่พักหรือศาลเพี ยงตา ทําจากไมไผสรางเปนเรือนไม เล็กๆ
๑หลัง ประดับตกแตงดวยกระดาษเงินกระดาษทอง และสายสิญจเพื่อนํ าไปผูกกับกองขาวที่ชาวบ านนํามา
เตรียมไว หลังจากนั้นผูอาวุโสหรื อผูที่ชาวบานนับถือจะอั ญเชิญพระแม โพสพ รุกขเทวดา ผีบานผี เรือนมาสิง
สถิตย ที่ศาลหรือบานที่ เตรียมไว จากนั้นชาวกะเหรี่ ยงจะนําเอาอาหารคาวหวานและเครื่องเซ นไหวมาถวาย
ตามดวยพิ ธีกรรมตามความเชื่อ พิธีกรรมจะจบด วยกับการแสดงรําตง โดยพิธีกรรมจะเสร็จสิ้นในช วงกอนเที่ยง
วัน เมื่อผู อาวุโสนําน้ําขมิ้นสมป อยมาปะพรมที่กองขาว และแขกที่มารวมพิธีทุกคนจะรวมรั บประทานอาหารที่
เตรียมมารวมกัน สวนข าวที่ใชในการนําพิ ธีจะนําเอาไปถวายวั ด
อัตลักษณชาติพันธุ และการปรับตัวของกะเหรี่ยงในประเทศไทย
คนสวนใหญจํานวนมากที่ เปนกะเหรี่ยงอาศั ยอยูในประเทศพมาและมีการศึกษากะเหรี่ยงเปนครั้งแรก
เกิดขึ้ นที่นั่น โชคไม ดีที่จากนั้นมานักมานุ ษยวิทยา ,นักภาษาศาสตร , นักประวัติ ศาสตร และสาขาอื่นๆไม
สามารถเขาไปศึ กษาวิจัยกะเหรี่ยงในพมาไดอีกตั้ งแตชวงสงครามโลกครั้งที่ 2 เปนตนมาสงครามโดยตัวของมัน
เองไดนําไปสูการตอต านของกะเหรี่ยงตอการสถาปนารัฐพมาขึ้นใหม การตอตานสวนหนึ่งเกิดในพื้นที่กะเหรี่ยง
รวมทั้งการปดประเทศพม าตอการศึกษาจากภายนอกหลังจากที่ไดสถาปนาการปกครองทหารในป 1962 ใน
ภาคเหนือ การเพิ่มงานวิจัยในพื้ นที่ทางมานุ ษยวิทยาและภาษาศาสตรชาติพันธุ ผูเขียนส วนหนึ่งได พยายาม
วิจัยบนฐานขอมูลทางประวัติ ศาสตร งานวิจัยทั้งหมดไดไปดวยกันสามารถกล าวไดว าใชขอมู ลมีความสัมพันธ
กันกะเหรี่ ยงในไทยกับที่พบในสํานักงานที่อินเดี ย ในบันทึกสําคั ญของไทยจดหมายเหตุและบันทึกประจําปก็ถู ก
นํามาพิ จารณาดวย ดั้งนั้ นการวิจัยนี้ จึ งเปนผลรวมของการวิ จัยทางมานุ ษยวิ ทยา, ภาษาศาสตร , และ