โครงการฟื้นฟูภาษาและวัฒนธรรมกระเหรี่ยงภาคตะวันตก - page 35

ทิวา คงนานดี และคณะ ๓๕
การเก็บขอมูลบริบทเชิงประวัติ ศาสตรของชุมชนกะเหรี่ยงสังขละบุรี
รู ปภาพ๓.๑๐ การเรียบเรียงประวัติศาสตรความทรงจําของผูเฒาผูแก ในหมูบาน
พออานันท พ อพูดภาษาไทยไมคอยชั ด การใหพอชวยเรียบเรียงประวัติศาสตรชุมชนพอจึงต องนึกหา
คําไทยที่ลําบากมากขึ้นข อมูลที่ มีสวนใหญ คนใหญ หรื อผูใหญในรุนตายายเปนคนเล าใหฟง โดยเลาวาสวนใหญ
มาจากพมา ปู ของเขาไดร วมกันกอสรางเจดี ยในยุคนี้ ตอนนี้คนใหญ (คนรุนกอน) ไมมีแล ว เสียชีวิตไปหมดแลว
ความทางจําเรื่องประวัติศาสตรชุมชนบานเวี ยคะดี้ของพออานันท ทานเล าหมูบานนี้เป นหมูบานที่ตั้ ง
มาในสมัยเมื่ออําเภอสังขละบุรี ยังเปนกิ่งอํ าเภอวังกะชวงสมัยพระศรีสุ วรรณคีรียาเชี ยงโปรย หรือ “ทะเจียง
โปรย เสตะพันธุ” เปนนายอําเภอหมูบานนี้ กอตั้ งมีผูคนเขามาตั้งถิ่นฐานมากกวา ๑๐๐ ป ตามเรื่ องเลาจากผู
เฒาคนแกในหมูบาน เรื่องเล ามีอยูว า ชาวกะเหรี่ ยง ๒ คนพี่นองคือ นายทูกู (พี่ชาย) และนายหมองโกหลา
(นองชาย) ทั้งสองคนเป นกะเหรี่ยงจากเมืองทวาย ประเทศพมา เขาทั้งสองคนได ลายแทงทรัพยสินจากปู ยาตา
ทวด โดยในลายแทงเขียนไวว า ถาหากเดินทางไปทางทิศตะวั นออกเฉียงเหนือ หางจากที่ อยูประมาณ ๑๐๐
กวากิ โลเมตร ในบริเวณนั้ นจะเป นพื้ นที่ราบลุ ม โดยบริเวณแถบนั้นจะเต็ มไปดวยดงป าหวายที่ขึ้นอย าง
หนาแนน แต ก็จะพบทรัพยสมบัติที่ซอนเอาไวอยูมากมาย
หลังจากนั้นสองพี่นอง นายทูกูและนายหมองโกหล าก็ชักชวนพรรคพวกเพื่อเดิ นทางไปหาสมบัติ โดย
ทั้งสองไดบนบานวาถาหากพบทรัพย สมบัติจริง พวกเขาจะสรางเจดี ยถวาย ณ ที่แห งนั้น เพื่อเป นการแกบน
จนกระทั่งเมื่อทั้งสองออกตามหาสมบัติและไดพบในที่สุดพวกเขาจึงแบงสมบัติใหพรรคพวกที่มาดวย พวกเขา
ไมกลั บไปแกบนตามที่บนไว และยังตั้ งใจจะตั้งหลั กปกฐานอยูที่ หมูบ านแหงนี้ พรรคพวกบางสวนก็ตัดสินใจ
อาศัยอยูในพื้นที่นั้นพวกเขาจึงรวมกันสรางบานเรื อนอยูรวมกัน เนื่องจากสภาพแวดล อมของพื้นที่เต็มไปดวย