ne191 - page 214

189
อํานาจ และการผลิตซํ้ าทางวัฒนธรรมในการศึกษาของกลุ่มชาติพันธุ์บรู
POWERANDCULTURALREPRODUCTION INEDUCATIONOFBRU
ทิพวรรณพ่อขันชาย
ศศ.ม. (พัฒนาชนบทศึ กษา)
คณะกรรมการที่ปรึ กษาวิทยานิพนธ์ : ชิตชยางค์ ยมาภัย, ค.ด., ศิริ จิตสุนันต๊ะ, Ph.D.
บทสรุปแบบสมบูรณ์
ความสําคั ญและที่มาของการศึกษา
พระไพศาลวิสาโล ได้ให้ ข้อคิ ดไว้ว่ า การพัฒนาคนให้อยู่ดีมีสุ ขนั้ น “คนจะมีความสุ ข
ได้ ต้ องมีปัญญาเป็ นพื ้นฐานมีมุมมองความสุ ขในเชิงบวกมี วิธี คิ ดที่ฉลาด เข้ าใจชี วิตคิดดี คิ ดเป็ น
เห็นตรง”และการศึกษาเป็ นเครื่องมืออันสําคั ญที่จะทําให้คนเกิดปัญญา
นักวิชาการนักการศึกษา โดยทั่ วไปต่างมีความเห็นตรงกันว่า การศึ กษาของไทยใน
ปัจจุ บัน ยังไม่ได้มุ่งเน้นให้ผู้เรี ยนได้พัฒนาความคิดและการเรียนรู ้วิธีการเรี ยนรู้ด้วยตนเองตลอดจน
จัดการเรี ยนการสอนที่สอดคล้องเหมาะสมกับสภาพวิถีชีวิตของคนในชุมชนการศึกษาถู กกําหนด
ขึ้ นภายใต้กรอบนโยบายของรัฐที่มุ่งตอบสนองความต้องการด้านแรงงานเพื่อส่ งเสริ มเศรษฐกิ จ
อุตสาหกรรมของประเทศเป็ นสําคัญภายใต้ความเชื่ อที่ว่าการพัฒนาที่จะนําพาความเจริ ญก้าวหน้า
ให้กับสังคมได้ส่ วนหนึ่ งก็คือผ่านระบบการศึ กษา โดยที่ตัวความรู ้ต้องมีลักษณะเป็ นสากล ยอมรับ
ได้ ตลอดจนเชื่อเรื่ องการศึ กษาที่มี ลักษณะเป็ น Exo-Socialization คื อ การศึ กษาอบรมความรู้
วัฒนธรรมจากภายนอกชุมชนที่จัดโดยรัฐจากศูนย์กลาง รวมไปถึงวิธี คิดแสวงหาความรู้ในชุ มชนก็
ยังลดทอนชุมชนเป็ นเพี ยงหน่ วยย่อยที่ “ถู กศึกษา” และ “ถู กพัฒนา” มากกว่ าเป็ นสิ่ งใดอื่ น
ผลกระทบที่ไม่คาดคิดจากการศึกษาที่น่ าจะเป็ นเครื่ องมือแห่ งการพัฒนากลับแปรเปลี่ยนการศึกษา
เพื่อชุ มชน “ท้องถิ่น” ไปสู่ การศึกษาที่ ชุมชน “ทิ้งถิ่น”อันเนื่องจากเด็กจํานวนมากต้องหลั่งไหลเข้าสู่
โรงเรี ยนแข่งขันและอพยพโยกย้ายไปเรี ยนต่อในเมืองอย่ างต่อเนื่องและเกิดปัญหาการศึกษาแปลก
แยกจากชุมชนปั ญหาเด็กและเยาวชนตามมา