โครงการฟื้นฟูภาษาและวัฒนธรรมกระเหรี่ยงภาคตะวันตก - page 28

ทิวา คงนานดี และคณะ ๒๘
ชาติตระกูลของบรรพบุรุษที่ใหกําเนิดชีวิ ตตนเองคานิยมไดกลื นเอาความเปนชาติพันธุไปหมดแลวปจจุบันชาว
กะเหรี่ยงตายไปลดเหลือนอยลด ตายไปในที่นี้หมายถึ ง “ตายไปจากจิตสํานึกในความเป นกะเหรี่ยง” ดังนั้น
เปนสิ่งที่ดีที่มี ผูมาใหคําแนะนํ าและใหความรูความเขาใจเกี่ ยวกับภาษาและศิลปวั ฒนธรรม เพราะจะไดรูความ
แตกตางของคนที่อยูในพื้นที่ที่มี ชาวกะเหรี่ยงอาศัยอยูตามแนวชายแดนของประเทศ และเพื่อช วยกันฟนฟู และ
อนุรักษสิ่ งที่ดี งามเอาไวใหลูกหลานเติบโตขึ้นในอนาคตสืบไป
อย างไรก็ตาม การดําเนินการวิจั ยในชวงที่ ๑ ซึ่งเนนการจัดประชุมเพื่อประสานงานของชาวบ าน
กะเหรี่ยงในการจัดอบรมของโครงการจึงดําเนิ นไปตามแผนวาระที่ตั้งไว นอกจากนี้ยั งไดรั บความรวมมือจาก
ผูใหญที่ไดรั บความเห็นชอบและสนับสนุนอยางเต็มที่ ในการสรางและปลุกจิ ตสํานึกความเปนชาติพั นธุของชาว
กะเหรี่ยงเพื่อถายทอดและดํารงความเปนชาติพั นธุของตนเอง
ความคิดเห็นรวมจากการจัดประชุมเรื่องการเรียนการสอน “ภาษากะเหรี่ยง” ใน๓พื้ นที่
การอบรมภาษากะเหรี่ยงจัดขึ้นเพื่อเนนการเรียนการสอนในขั้ นพื้นฐานสําหรับผู ที่ยังไมเคยเรียนมา
กอน หรือสํ าหรับผูที่ตองการศึกษาค นควาหาความรูเพิ่มเติ ม และใหความรู ความเขาใจในภาษาที่ชัดเจนขึ้ น
รวมทั้งไดเรียนรูวิ ถีชีวิตประวัติความเปนมาของประเพณี ภาษาและวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ ยง ในยุคสมั ยที่
ความเจริญเขามามีบทบาทอย างมากในชีวิ ตประจําวันของคนทุกชนชาติ ประเพณีวั ฒนธรรมอันดี งามและ
ทรงคุณคาควรแกการรั กษาไว บางอยางก็ สูญหายไปพร อมกับ ความเจริ ญกาวหนาที่ไม หยุดยั้ ง คนรุนใหม
แทบจะไมใหความสําคัญเพราะเห็ นวาเปนสิ่งไมจําเปนและไมเกิดประโยชนแตอยางใด จึงไมจําเป นตองศึกษา
และเรียนรูใหเสียเวลา เปนเรื่องที่ นาเสียดายที่ ลูกหลานกะเหรี่ ยงเองคิดแบบนี้ การอบรมการเรี ยนการสอน
ภาษากะเหรี่ยงจึงเปนอีกส วนหนึ่งที่จะกระตุ นใหเยาวชนรุ นใหมที่มีเชื้อสายชาวกะเหรี่ยงหั นมาศึกษา สนใจ
คนควาภาษาและวั ฒนธรรมของตัวเอง ถึงแมจะเปนภาษาที่ไม ไดใช อยางแพร หลาย แตชาวกะเหรี่ยงควรมี
ความภาคภูมิใจวา อยางนอยก็ยังมีภาษาพูดหนังสือใหอ าน
ความคิดเห็นรวมจากการประชุมเรื่องการสืบทอดศิลปวัฒนธรรม “การรํ าตง” ใน๓พื้นที่
ชุมชนชาวบ านกะเหรี่ยงในอํ าเภอสังขละบุ รี เป นหมูบานหนึ่ งที่มี ขนบธรรมเนียม ประเพณี และ
การละเล นพื้ นเมื องยังคงไวอยู ถึ งแม บางอยางได เลือนหายไปบาง เพราะชาวบ านไมได ให ความสําคัญ
ชาวบานทั้งหมดเดิมแลวเปนคนไทยเชื้อสายกะเหรี่ยงนั บถือศาสนาพุทธ เดิ มนั้นชาวบานอาศัยอยูกั บธรรมชาติ
ที่รมรื่น และมีการละเลนไมกี่อย างที่เป นเครื่องบั นเทิง เชน การเลนสะบา การรํ าตง งานบุญกินข าวใหม
ตอนรับปใหม เปนตน ดั งนั้น การรําตงเปนการละเลนอี กอยางที่เป นความบันเทิงและชวยผอนคลายของชาว
กะเหรี่ยงทั้งในอดีต และปจจุบันในปจจุบันนี้การรําตง เปนการละเลนที่ยังคงดํารงไว ซึ่งเปนเอกลักษณของชาว
กะเหรี่ยง และยังรักษาทารํ า และทํานองเพลงไวคงเดิมจากอดีต ชาวบ านกะเหรี่ยงไดพัฒนาคณะรําตง และ
ไดนําเยาวชนเขามามีส วนรวมในการรํา เนื่องจากป จจุบันคนเฒาคนแก ไมสามารถรําให มี ความสวยงามและ
สนุกสนานเหมือนกับหนุมสาวได อีกจึงไดมีการถายทอดจากรุนสูรุน