nt139 - page 37

29
การสอนโดยใช้แม่แบบ
การสอนโดยใช้แม่ แบบ ได้แก่การสอนที่ ครูหรือผู้ใดผู้ หนึ่งเป็นผู้สร้างแม่แบบขึ้น แล้วให้เด็กนําแม่แบบไปลอก
โดยวิธี นําแม่แบบไปวางบนกระดาษ แล้วใช้ดิ นสอลากไปตามเส้นรอบนอกของแม่แบบดังกล่าว นอกจากนี้ยังมีแม่แบบ
ชนิดที่มีรอยปรุ แสดงรูปร่างของสิ่งของ แล้วให้เด็กลากเส้นตามรอยนั้นๆ รวมถึงแม่แบบที่มีรูปร่างตามธรรมชาติ
รอบๆตัว
การสอนโดยใช้แบบฝึก
การสอนด้วยวิธี นี้ ครูเป็นผู้เตรียมบทเรียน โดยการวาดภาพบนกระดาษโดยใช้ เพียงเส้นรอบรูปแล้วนํามาให้
เด็กระบายสี แรเงา หรือตกแต่งภาพให้ สวยงาม เป็นการฝึกหัดการใช้สีระบายภาพในบทเรี ยนสําเร็ จรูป หรือใน
แบบฝึกหัดที่ครูได้ จัดทํ าขึ้นแล้วอัดสําเนาไว้ เป็นจํานวนมากๆ เพื่ อให้เด็กฝึ กหัดการระบายสี แรเงา รวมไปถึงการ
ตกแต่งภาพให้สวยงาม
การจัดการเรียนการสอนโดยใช้วิ ธีการลอกแบบ การทําตามคําสั่ง และการสอนโดยใช้แบบฝึก เป็นการสอน
โดยให้เด็กทําตามคําสั่ งและมีตั วอย่างให้ เด็กดู เด็กไม่มี โอกาสได้แสดงแนวคิดของตนเองอยางมีอิสระ ไม่ มีโอกาสได้ใช้
จินตนาการของตน แต่เด็กได้มีโอกาสฝึ กความชํานาญเฉพาะด้านในการสร้างงานศิลปะ ซึ่ งก็จัดว่ามีความจําเป็นหาก
จะต้องเป็นความชํานาญที่ควบคู่ไปกับการสร้ างสรรค์
นอกจากนี้ ยังมีการจัดการเรียนการสอนศิ ลปะในระดับชั้นประถมศึกษาโดยใช้งานศิลปะในท้องถิ่น หรือการ
มีส่ วนร่วมในการจัดการเรียนการสอนของชุ มชนในท้องถิ่น จากบทความของ Elizabeth ( Port Elizabeth , 2001 )
ที่กล่าวถึ งหลักสู ตรศิลปศึกษาในแถบอัฟริ กาใต้ พบว่า ในระดับชั้นประถมศึกษานั้น นอกจากใช้หลักสูตรกลางของ
ประเทศแล้ว ยังเพิ่ มเรื่องราวของงานศิลปะพื้นบ้านในการพัฒนานักเรียนในด้านทักษะ , ความคิดสร้างสรรค์ และการ
พัฒนาทางด้านจิตใจ อันจะก่ อให้เกิดความรักในงานศิลปะ ในรูปแบบของงานศิ ลปะ 2 มิติ จําพวกการวาดเขี ยน
และงานศิลปะ 3 มิติจําพวกการปั้น รวมไปถึงการศึ กษาประวัติศาสตร์ศิ ลปะในท้องถิ่นของตน ผ่านเอกสารข้อมูล
และการทัศนศึกษา สอดคล้องกับองค์การยูเนสโก ( UNESCO , 2007 ) ที่ กล่าวถึงการเรียนการสอนในระดับชั้น
ประถมศึกษาในแถบเอเชี ยแปซิฟิกไว้ ว่า นอกจากการเรียนการสอนตามรายวิชาที่ได้ จัดไว้ ยังได้มุ่งความสําคัญไปที่
การประชาสัมพันธ์แลกเปลี่ยนทางด้านวัฒนธรรม ในกลุ่มประเทศสมาชิกในรูปแบบของงานศิลปหัตถกรรม ประเพณี
และวัฒนธรรม อีกทั้ งยังได้จัดโครงการ Seal of Excllence ( UNESCO , 2006 ) ในแถบภู มิภาคเอเชีย เพื่อ
ส่งเสริมช่ างฝีมือด้านงานศิ ลปหัตถกรรม ในการใช้ทักษะดั้ งเดิมรวมถึงวัสดุ ในท้องถิ่น ซึ่งเปรียบเสมือนเครื่องมือช่วยใน
การสืบทอดองค์ ความรู้พื้นบ้าน และช่วยอนุรักษ์ไว้ ซึ่งความแตกต่างระหว่างภู มิภาค โดยงานศิลปหัตถกรรมที่ส่งเข้า
ร่วมโครงการใช้เกณฑ์ตัดสินทางด้านความประณีตงดงาม ได้มาตรฐาน สื่อถึ งขนบธรรมเนียมประเพณี และเป็ นมิตร
กับสิ่งแวดล้ อม
Almeida และ Barbosa ( 2006 ) ได้ศึกษาการจั ดการเรียนการสอนศิลปะในระดับชั้นประถมศึ กษาใน
ประเทศบราซิล พบว่า นักเรียนได้เรี ยนศิลปะตามความสนใจผ่านรูปแบบงานศิลปะที่หลากหลาย ทั้งในระดั บท้องถิ่น
ระดับชาติ และระดับนานาชาติ เริ่มจากประวัติความเป็นมาทาง