bk129 - page 14

6
2. ทักษะในการติดต่อสื่ อสาร เป็ นความสามารถในการอ่านสถานการณ์ของกลุ่ มได้ถูกต้อง
แม่นยําขึ้ น เข้าถึงจิตใจของบุ คคลรอบข้างอย่างลึกซึ้ งและกอปรด้วยเมตตา ดังเช่นที่ พระธรรมปิ ฎก
(ป.อ. ปยุตฺ โต) (2545) ได้กล่าวว่า การกล่าวคําสุ ภาพไพเราะอ่อนหวานสมานสามัคคี ให้เกิดไมตรี
และความรักใคร่ นับถือตลอดถึงคําแสดงประโยชน์ประกอบด้วยเหตุผลเป็ นหลักฐานจู งใจให้นิ ยม
ตามการคือ “ ปิ โย”แปลว่า “ผู้ เป็ นที่รั ก” กล่าวคือผู ้ ร่วมงานหรื อผู้ร่วมไปด้วยกันหรื อจะเรี ยกผู ้ตาม
ก็แล้วแต่ ก็จะมีความรักมีความรู้ สึ กสนิ ทสนมสบายใจต่อผู้นํานั้ น เสริ มความรู ้สึ กอยากร่วมไปด้วย
ให้หนักแน่ นมากขึ้นทั้ งร่วมใจและร่ วมมือ
3. ทักษะในการสั งเกตเพื่อมองคนให้ เห็นลึกถึงศั กยภาพภายใน เป็ นความสามารถที่เห็ น
ศักยภาพของผู ้ อื่ นพร้อมกับเอื ้อเฟื้ อโอกาสดึ งศักยภาพมาให้ปรากฏออกมา เพื่ อมอบหมายความ
รับผิดชอบได้ตรงกับศักยภาพและฉันทะของแต่ละคน ผู ้ นําที่ดี จะต้องรู้ บุคคล เรี ยกว่า ปุคคลปโร-
ปรัญญุ ตา ผู ้นําที่ดี จะต้องรู้ จักเลือกบุคคลผู้เป็ นคนดี ผู ้เป็ นบัณฑิ ต เพื่ อก่อให้เกิ ดประโยชน์ แก่
ตนเอง (พระธรรมปิ ฎก (ป.อ. ปยุตฺโต), 2545)
4. มีความสมดุลระหว่ างความกล้าในการตัดสิ นใจ และการไตร่ ตรองอย่ างรอบคอบ เป็ น
การศึกษาและวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆด้วยการพิจารณาไตร่ ตรองรอบด้านตามหลักวิมังสา เมื่อชัดเจน
ดี แล้วก็ไม่ ลังเลที่ จะตัดสิ นใจกระทําและกล้าที่จะรับผิดชอบผลที่เกิดขึ้ นไม่ว่าจะออกมาสํ าเร็ จหรื อ
ล้มเหลวก็ตามแม้เมื่ อตัดสินใจผิดพลาดก็กล้าที่จะยอมรับความผิดพลาดนั้ น พระธรรมปิ ฎก (ป.อ.
ปยุตฺโต) (2545) อธิ บายว่าการหมั่นใช้ปั ญญาพิจารณาใคร่ ครวญตรวจตราหาเหตุผลและตรวจสอบ
ข้อบกพร่ องขัดข้องในสิ่งที่ ทํานั้ น คื อ วิมั งสา โดยรู ้ จักทดลอง วางแผน วัดผล คิดค้นวิธี แก้ไข
ปรั บปรุ ง เพื่อจัดการและดําเนินงานนั้ นให้ได้ผลดียิ่งขึ้ นไป
5. มีจิตใจใฝ่ เรียนรู้ เพื่อหาความจริงและลึกซึ ้งยิ่งขึ้น เป็ นการเพิ่มพูนคุณสมบัติ ที่ดี ให้แก่ตน
เนตร์พัณณา ยาวิ ราช (2537) ได้กล่ าวว่า ผู ้ นําจักต้องศึกษาให้ เข้าใจถ่ องแท้ ในหน้าที่ ของตนเอง
สามารถปฏิบัติงานได้และให้คําแนะนําได้ ซึ่ งจะทําให้ ผู ้ ใต้บังคับบัญชามี ความเชื่อถือศรัทธา และ
ให้ ความร่ วมมือในการปฏิ บัติงานอย่างเต็มใจสอดคล้องกับธรรมในข้ อครุ คือน่ าเคารพ พระธรรม
ปิ ฎก (ป.อ. ปยุตฺโต) (2545) อธิบายว่าการมีความขวนขวายใฝ่ เรี ยนรู้ และรู้ถ่ องแท้ ในฐานประพฤติ
สมควรแก่ฐานะ ให้เกิดความรู ้สึ กอบอุ่นใจเป็ นที่พึ่ งได้และปลอดภัย
6. มีความยืดหยุ่นพลิกแพลงและไม่ติดกรอบความคิดตายตัว เป็ นความใจกว้างพร้ อมที่จะ
เรี ยนรู้ สิ ่ งใหม่บทเรี ยนใหม่ ด้ วยความรู้ สึ กสนุ กชวนให้ท้าทายกับปรากฏการณ์ ที่ เกิ ดขึ้ นใหม่
สอดคล้องกับพระธรรมปิ ฎก (ป.อ. ปยุตฺ โต) (2545)ที่ว่าผู้ที่พัฒนาและปรั บปรุ งตนเองอยู่เสมอไม่
ติดยึดตายตัว (ภาวนีโย) เป็ นผู ้ ทรงคุณความรู้และภูมิปัญญาแท้จริ งทั้ งเป็ นที่น่าเจริ ญใจน่ายกย่อง