bk129 - page 13

5
1. มีความสามารถในการประสานให้คนทั้งหลายรวมกันไปสู่ จุดหมายที่ดีงาม ไม่ว่าจะเป็ น
การอยู่รวมกันหรื อทํางานร่ วมกันก็ตาม
2. มีสติ ปัญญาสามารถปฏิบัติตนได้ถูกต้อง เหมาะสม เกิ ดผลดี และมีความยืดหยุ่น
3. มีความเอื้อเฟื้ อ เปิ ดโอกาสให้ผู ้อื่นได้ใช้คุ ณสมบัติ และทักษะเฉพาะตนให้สามารถก้าว
ขึ้นมาเป็ นผู้นําเพื่อประสานพลังกลุ่มได้อย่างมี ประสิทธิภาพ
4. มีคุ ณธรรมความดี งามเป็ นคุณสมบัติสํ าคัญ มีหลักพุทธธรรมเป็ นเครื่ องมือในการกล่อม
เกลาจิตใจเป็ นสําคัญซึ่ งจะเป็ นพลังกํากับการใช้ทักษะความสามารถต่างๆอันเป็ นเครื่ องมือในการ
บริ หารจัดการทั้ งในแง่การดําเนิ นชีวิตและในแง่ การทํางานให้สําเร็ จลุล่วงด้วยดี
สํ าหรับภาวะผู ้นําของแม่ชี สุ เทพ พงศ์ศรี วัฒน์ (2549) กล่าวว่า ภาวะผู ้นําของแม่ ชี มี
ความสําคัญ เพราะจะก่อให้ เกิดการเปลี่ ยนแปลงเชิ งบวกต่อความเป็ นอยู่ที่ ดี ของผู้อื่นของชุ มชน
และของสังคมโดยรวม ดังนั้ นการพัฒนาแม่ชี โดยการจัดการศึกษานอกระบบโรงเรี ยนจึงมีส่ วน
ส่ งเสริ มและสนับสนุนการพัฒนาสตรี ในทุกด้านไม่ ว่าจะเป็ นการศึกษาการฝึ กอบรมการฝึ กทักษะ
ด้านผู้ นําทางอาชีพการได้รั บความรู้ ข้อมู ลข่าวสาร ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของสตรี (อาชัญญา
รัตนอุ บล, 2542)
แม่ชีเป็ นผู้ประพฤติปฏิบัติ ตนตามหลักธรรมคําสอนของพระพุ ทธศาสนา (สถาบันแม่ชี ไทย,
2530) ดังนั้ นการพัฒนาภาวะผู ้ นําเพื่อเสริ มสร้างให้แม่ชีมีความรู ้ ความเข้าใจและมีทักษะการทํางาน
เผยแผ่พระพุ ทธศาสนาจึ งมี ความสอดคล้องกับเนื้ อหาและใช้วิ ธีการพัฒนาภาวะผู ้นําของปรี ดา
เรื องวิชาธร (2551)ที่ มุ่งเน้นการพัฒนาภาวะผู้ นําการเปลี่ยนแปลงในการประสานพลังกลุ่มที่มีความ
สอดคล้องกับการพัฒนาแม่ชี ในการเป็ นผู ้ นําได้อย่างครอบคลุ มด้วยเนื้ อหาที่มีการพัฒนาภาวะผู ้ นํา
ทั้ง 8ด้านประกอบด้วย
1. มีคุ ณธรรมอันประเสริฐประจําใจกํากับตั วเอง และปฏิบัติต่ อผู้ อื่น การมีคุณธรรมเป็ น
รากฐานของชีวิต เป็ นปั จจัยสําคัญที่ทําให้รู้ เท่าทันความเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่ งตามกฎธรรมชาติ
จิตใจจึงเป็ นสุ ขสงบนอกจากนี้ แล้วการสั่งสมคุณธรรมยังเอื้ ออํานวยให้ผู ้ อื่ นเชื่อมั่นศรั ทธาต่อตัว
ผู ้ นํา และพร้อมที่จะให้ความร่ วมมื อตลอดจนถือเอาเป็ นแม่แบบแห่ งการประพฤติ ปฏิบัติ ไปด้วย
พระพรหมคุ ณาภรณ์ (2550) กล่าวถึงหลักธรรมสําคัญของผู ้ นําคือพรหมวิหาร 4 “พรหม”คือผู้มี
ศักยภาพในการที่ จะสร้างสรรค์และธํารงรักษาสั งคมไว้ พรหมวิ หารเป็ นธรรมประจําใจของคนที่ มี
จิตใจ ยิ่ งใหญ่ เป็ นผู ้ประเสริ ฐ อั นแสดงถึงความเป็ นบุ คคลที่มีการศึ กษาได้พัฒนาแล้ว ซึ่ งมี 4
ประการคือ เมตตา ความปรารถนาดีอยากให้เขามี ความสุ ข กรุ ณา ความใฝ่ ใจในอันจะปลดเปลื้ อง
บําบัดความทุกข์ยากเดือดร้อนของเพื่อนมนุษย์ มุทิตา ความยินดี ในเมื่อผู้ อื่ นอยู่ดีมีสุ ข และอุเบกขา
การมีจิตเรียบตรงเที่ ยงธรรมดุ จตราชั่ง ไม่เอนเอี ยงด้วยรักและชัง