st127 - page 32

๒๓
๒. ทฤษฎีวิวัฒนาการ (Evolutionism Theory)
เป นแนวคิดแบบนิเวศวิทยาวัฒนธรรม สจ วต (Steward อางถึ งใน ยศ สันตสมบัติ. ๒๕๔๐ : ๓๔) มี
แนวคิดวา สังคมตองมีการเปลี่ ยนแปลงตลอดเวลา การเปลี่ยนแปลงเปนกระบวนการวิวั ฒนาการทางสังคม
วัฒนธรรมคือเครื่องมือที่ชวยใหมนุษยปรับตั วใหเขากับสภาพแวดลอมได ดังนั้นความสัมพันธระหวางวัฒนธรรม
กับสภาพแวดลอมจึงมีความแนบแนนใกลชิดและสงผลกระทบซึ่งกันและกันทฤษฎีวิวัฒนาการนี้ หากจะนํามา
ศึ กษาเกี่ยวกั บวิวั ฒนาการของการแห พระแข งเรือยาว อาจกล าวได วาการแห พระแข งเรื อยาวเปน
ศิลปวั ฒนธรรมชนิดหนึ่งที่มีวิวั ฒนาการมายาวนาน ซึ่งการเกิดวิวั ฒนาการดังกลาวนั้นเกิดขึ้นจากระบบของวิถี
ชีวิ ตโดยแท การปรับเปลี่ ยนในพลวัต (Dynamic) เกิ ดขึ้ นในมิ ติของสังคม โดยสังคมเปนตัวกําหนดในการ
ปรับเปลี่ยนทั้งนี้อาจตั้งอยูบนความหลากหลายทางชีวภาพ ความหลากหลายทางพันธุกรรม ความหลากหลาย
ทางชนิดพั นธุ ความแตกตางทางเชื้อชาติและวิถีชีวิตที่เปลี่ ยนไป เปนตน ดังนั้นปจจัยตางๆ เหลานี้เปนปจจัยที่มี
ผลตอพลวัต หรือวิวัฒนาการทั้ งสิ้น เพราะสังคมจะเปนตั วกลั่นกรองแนวคิ ดที่ เกิดขึ้นจากชุมชน เมื่ อแนวคิด
ตางๆ ไดตกผลึก และเปนที่ยอมรับเมื่อนั้นก็ถือวาเปนมติของชุมชน ดังนั้นวิวั ฒนาการของการแหพระแขงเรือ
ยาวจะเกี่ยวของกับปจจัยตางๆ ขางตนเชนกัน แตปจจัยที่ทําใหการแหพระแขงเรื อยาวเกิดพลวัตอยางชั ดเจนก็
คือระบบสั งคมที่เปลี่ ยนไปจากสังคมเกษตรกรรมเปนสั งคมกึ่งอุ ตสาหกรรม ซึ่งเปนการทําใหขนบธรรมเนี ยม
ของวิถีชี วิตที่ ดําเนินอยู ดั้งเดิมกลายสภาพเปนระบบทุนนิยม วิ ถีสังคมที่ พึ่งพาซึ่งกั นและกันเริ่มสูญหาย การ
เชื่อมตอตลอดจนการเกิดความตอเนื่องของงานศิลปวั ฒนธรรมที่เกิดขึ้นจากวิถีชุมชนโดยแท ก็ขาดหายไป ทั้ งนี้
เกิดจากระบบโครงสรางของสังคมที่เปลี่ ยนไป ทั้งนี้ยังคงมี ปจจัยอื่ นๆ อีกมากมายแตที่นําเสนอปจจัยดั งกลาว
เพราะเปนปจจัยที่คนในชาติไดสั มผัส และถือวาเปนระบบโครงสรางที่ใหญซึ่ งทุกคนตองให ความตระหนักและ
หันหนามารวมกันพิจารณา
๓. ทฤษฎีการแพรกระจายทางวัฒนธรรม (Cultural Diffusion Theory)
ทฤษฎี การแพรกระจายทางวั ฒนธรรมแพรหลายมากในสหรัฐอเมริกา โดย ฟรานส โบแอส (Franz
Boas อางถึงใน อมรา พงศาพิชญ. ๒๕๔๒ : ๑๑๙-๑๒๐) ใหความสนใจทางดานนี้ เดิมมีอยู ในวิชาภูมิ ศาสตรใน
ดานการศึกษาทองถิ่นหรือลักษณะของถิ่นตางๆ โบแอสมีแนวคิ ดวา กลุมชนที่มี วัฒนธรรมคลายกัน จะเป นกลุม
ชนที่มีความสนิทสนมและมีความสัมพันธกันมาก อน วัฒนธรรมหรือระบบสั ญลักษณแพร กระจายออกไป เพราะ
คนยายถิ่นและนําเอาวัฒนธรรมเก าติดตัวไปด วยหรือเพราะคนจากถิ่นอื่นมาติ ดใจวัฒนธรรมของคนกลุ มนี้ และ
ขอยืมวัฒนธรรมไปใช เขาไมเชื่ อวาคน๒ กลุ มที่อยูหางไกลกั น ตางคนตางคนคิดวัฒนธรรมที่ คลายคลึงเหลานี้
ขึ้นมาเอง โบแอส เชื่อวาสั งคมและวัฒนธรรมของคนอาจมีจุดเริ่ มตนที่เป นอิสระ และไม เกี่ยวกัน การที่สังคม
หลายๆ สังคมมีวั ฒนธรรมเหมือนกันเพราะการแพร กระจายของวัฒนธรรมจากสังคมหนึ่ งไปยังอีกสั งคมหนึ่งทํา
ใหเกิดการปะทะสั งสรรคทางวัฒนธรรมเกิดการยอมรับวัฒนธรรมของกันและกัน ความหลากหลายทาง