ct155 - page 10

ฌ
ขนบประเพณี พิ ธีกรรมและวิถี ชีวิตของกลุ่มเชื้อชาติ พม่า มอญกะเหรี่ยง ลาวและไทย เป็นต้น รวมถึง
การเชิญผู้ปกครองต่ างชาติ และผู้ปกครองไทยมาร่ วมมือปรึกษาหารือในการจัดกิจกรรมวั นเด็ก วันแม่
และกิจกรรมพิเศษอื่นๆ ซึ่ งภาพความร่วมมื อและการให้เกียรติ ให้การยอมรั บกั นระหว่างผู้ปกครอง
ต่างชาติและผู้ ปกครองไทยนี้ จะเป็ นต้นแบบหรือตัวอย่ างที่ดีให้นั กเรียนกลุ่มต่างๆ ได้ดาเนินรอยตาม
๔. ผลการศึกษาพบว่านักเรียนที่ บิ ดามีเชื้ อชาติไทย มีการยอมรับความหลากหลายวัฒนธรรม
ด้านเชื้อชาติ ภาษา ขนบประเพณี และวิถีชี วิตต่ากว่า นักเรียนที่ บิ ดาเชื้อชาติ อื่นๆขณะเดียวกั นก็พบว่า
นักเรี ยนที่บิดาเชื้อชาติ ไทยมีความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมของตนเอง ด้านเชื้อชาติ ชุ ดแต่งกายบ้านเรือน
ที่อยู่อาศัยและภาษาพูดสูงกว่านักเรียนที่บิดามีเชื้อชาติอื่นๆข้อมูลเหล่านี้ แสดงให้เห็นว่าเด็กไทยและเด็ก
ต่างชาติ ยังมีเจตคติทางวัฒนธรรมไม่ สอดคล้องกันกล่าวคือ เด็กไทยมีความภาคภู มิใจในความเป็นไทย
และยอมรับความแตกต่างทางเชื้อชาติวัฒนธรรมน้อยขณะที่ เด็กต่างชาติมีความภาคภู มิใจในวัฒนธรรม
ของตนน้อยกว่ า แต่ยอมรับความแตกต่างทางวัฒนธรรมมากกว่ า ดังนั้นโรงเรียนในสังกัดสานักงานเขต
พื้นที่ การศึกษากาญจนบุรี เขต๓ควรจะนาข้อค้นพบนี้ไปเป็นข้อมูลพื้นฐานในการจัดการเรียนการสอน
หรือจัดกิจกรรมเสริมหลักสูตรตามแนวทางการศึกษาพหุ วัฒนธรรม เพื่อปรับเจตคติทางวัฒนธรรมของ
นักเรี ยนทั้งสองกลุ่มให้ใกล้เคียงกัน
๕. ผลการศึกษาพบว่าครูผู้ สอนระดับชั้นประถมศึกษาในสังกัดสานักงานเขตพื้ นที่การศึ กษา
ประถมศึกษากาญจนบุ รี เขต๓ มี คะแนนความรอบรู้ ในการจัดการศึ กษาพหุ วัฒนธรรมด้านการเห็น
ความสาคัญอยู่ในระดับค่อนข้างสูง ขณะที่ คะแนนความรอบรู้ฯด้านความรู้ความเข้าใจและด้านการลง
มือปฏิ บั ติ อยู่ ในระดับปานกลาง หรื ออาจกล่าวได้ ว่าครู เห็นความสาคั ญหรือมี เจตคติที่ ดี ต่ อการจั ด
กิจกรรมการเรี ยนการสอนในแนวทางพหุวัฒนธรรมแต่การที่ครูยังมีความรู้ ความเข้าใจ ในแนวคิดและ
วีธีการจัดการศึกษาพหุวัฒนธรรมไม่มากนักจึงส่งผลให้มีการลงมือปฏิ บัติ การสอนในแนวทางการศึกษา
พหุวัฒนธรรมน้อยตามไปด้วย ดังนั้ นสานักงานเขตพื้ นที่การศึกษาจึ งควรส่งเสริมให้ ผู้บริหารโรงเรี ยน
และครูผู้สอนในสังกัดมีความรู้ความเข้าใจที่ถู กต้องกับการจัดการศึกษาพหุ วัฒนธรรม เช่นจัดการอบรม
สัมมนา การนิ เทศติดตามการดาเนินงาน การสร้ างโรงเรียนต้ นแบบการจัดการศึ กษาพหุวัฒนธรรม
เป็นต้น
๖. ผลจากการทดลองนาแนวทางการจัดการศึกษาพหุวัฒนธรรมไปใช้ ในโรงเรียนทดลองเป็ น
เวลา๑ภาคเรียนพบว่านักเรี ยนระดับอนุบาลและนักเรียนระดับชั้นป.๑-๓ ในโรงเรี ยนทดลองมีคะแนน
ความตระหนั กรู้ในวัฒนธรรมสูงกว่านักเรี ยนจากโรงเรียนควบคุมที่ ใช้การสอนแบบปกติ ขณะเดี ยวกัน
ก็พบว่าครูในโรงเรี ยนทดลองมีคะแนนความรอบรู้ในการจัดการศึกษาพหุวัฒนธรรมด้านความรู้ความ