st126 - page 12

๔
๑.๕ นิยามศัพท์
๑.๕.๑ การมีส่วนร่ วมในการบริหารจัดการ หมายถึง การเข้ามามีส่วนร่วมในการส่งเสริม อนุรักษ์
ฟื้นฟู ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น “ตารี อีนา” ของผู้นาสี่เสาหลัก
๑.๕.๒ ตารี อีนา หมายถึง การแสดงทางศิ ลปวัฒนธรรมท้องถิ่ น ที่ผสมผสานระหว่างยิมนาสติกกั บ
มโนราห์ หรือ การแสดงที่ผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมมุสลิมและพุทธเข้าด้วยกัน
๑.๕.๓ ผู้นาสี่เสาหลั ก หมายถึง ผู้นาองค์การท้องที่ ผู้นาองค์การปกครองท้องถิ่น ผู้นาธรรมชาติ และ
ผู้นาทางศาสนา ต.กายูคละ อ.แว้ง จ.นราธิวาส
๑.๕.๔ ผู้นาองค์การท้องที่ หมายถึงผู้นากลุ่มหรือองค์ การต่าง ๆ ที่มีบทบาทในการพัฒนาชุมชน ใน
งานวิจัยนี้หมายถึง ผู้นากลุ่มเยาวชน
๑.๕.๕ ผู้นาองค์การปกครองท้องถิ่น หมายถึงบุคคลที่เป็นผู้นาในท้องถิ่น เช่ น ผู้ใหญ่บ้าน กานัน เป็ น
ต้น ซึ่ งมีบทบาทต่อการมีส่วนร่ วมในการพัฒนาชุมชน
๑.๕.๖ ผู้นาธรรมชาติ หมายถึงบุคคลที่มี ความสามารถและเชี่ยวชาญที่ได้รั บการยอมรับจากคนใน
ชุมชนให้เป็นผู้นา (ปราชญ์ชาวบ้าน)
๑.๕.๗ ผู้นาทางศาสนา หมายถึ งอีหม่าม หรือ คณะกรรมการมัสยิด ต.กายูคละ อ.แว้ง จ.นราธิวาส ที่
มีบทบาทต่อการมีส่วนร่วมในการส่งเสริม อนุรักษ์ ฟื้นฟู ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่น
๑.๕.๘ศิลปวัฒนธรรมท้ องถิ่น หมายถึง “ตารี อีนา”
๑.๖ ขอบเขตการวิจัย
การวิ จัยในครั้งนี้เป็นการศึ กษาวิจัยเชิงคุณภาพ โดยเน้นศึ กษากระบวนการมีส่วนร่วมของผู้นาสี่ เสา
หลักในการส่งเสริมในการบริหารจั ดการศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่ น และประวัติความเป็นมาของ “ตารีอีนา” ใน
ฐานะมรดกทางวัฒนธรรมท้องถิ่น ตลอดจนแนวทางในการส่งเสริ ม ฟื้นฟู อนุรักษ์ “ตารีอี นา”
๑.๖.๑ ขอบเขตการวิจัยด้านเนื้อหา ในการศึกษาวิจัยนี้ ได้แบ่ งเนื้อหาในการศึ กษาออกเป็ น ๓
ประเด็น กล่ าวคือ
๑.๖.๑.๑ กระบวนการมี ส่วนร่ วมของผู้นาสี่เสาหลั กในการส่งเสริ มในการบริหารจั ดการ
ศิลปวัฒนธรรมท้ องถิ่น
๑.๖.๑.๒ ประวั ติความเป็นมาของ “ตารีอีนา” ในฐานะมรดกทางวัฒนธรรมท้องถิ่น
๑.๖.๑.๓ แนวทางในการส่งเสริม ฟื้นฟู อนุรักษ์ “ตารีอีนา”
๑.๖.๒ ขอบเขตการวิจัยด้านพื้ นที่การวิ จัย การวิจัยนี้ศึกษา ผู้นาสี่เสาหลัก หมายถึ ง ผู้นาองค์การ
ท้องที่ ผู้นาองค์การปกครองท้องถิ่น ผู้นาธรรมชาติ และผู้นาทางศาสนา ต.กายู คละ อ.แว้ง จ.นราธิวาส
๑.๗ ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับ
โครงการวิจัยนี้คาดว่าจะมีคุณูปการต่อผู้ เกี่ยวข้ องหลายฝุาย ได้ แก่
๑.๗.๑ผู้นาชุมชนในฐานะสี่เสาหลักเข้ ามามีส่วนร่วมมากขึ้นจากการแลกเปลี่ ยนเรียนรู้ ซึ่งกันและกันใน
แนวทางที่ทุกฝุ ายได้เข้ามาร่วมขับเคลื่ อนมรดกอันทรงคุณค่าของท้องถิ่นอย่าง “ตารีอี นา”
๑.๗.๒ วัฒนธรรมจั งหวัดสามารถทบทวนทิ ศทางการส่งเสริม ฟื้นฟู อนุ รั กษ์ ศิลปวั ฒนธรรมท้องถิ่น
และปรับกระบวนทัศน์ส่งเสริมสนับสนุนความร่วมมื อให้เหมาะสมกับความต้องการของท้องถิ่น
๑.๗.๓ หน่วยงานภาครั ฐสามารถนาเอาแนวทางการส่ งเสริม ฟื้นฟู อนุ รักษ์ “ตารีอี นา”ไปกาหนด
ยุทธศาสตร์การแก้ป๎ญหาและพัฒนาพื้นที่ได้ อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น