st126 - page 2

ก
บทคัดย่อ
การศึกษาวิ จัยเรื่อง การมีส่ วนร่วมของผู้ นาสี่ เสาหลั กในการบริหารจัดการส่งเสริ มศิลปวัฒนธรรม
ท้องถิ่น:กรณีศึกษา “ตารีอี นา”ต.กายูคละ อ.แว้ง จ.นราธิวาสมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษากระบวนการการมีส่วน
ร่วมของผู้นาสี่ เสาหลักในการบริหารจัดการส่ งเสริมศิลปวั ฒนธรรมท้องถิ่ นตลอดจนประวัติ ความเป็นมาและ
แนวทางการส่งเสริมฟื้นฟูสามารถสรุป แยกตามวัตถุ ประสงค์การวิจัยได้ดังนี้
ประเด็นกระบวนการมีส่วนร่วมของผู้นาสี่เสาหลักในการส่งเสริมในการบริ หารจัดการ ศิ ลปวั ฒนธรรม
ท้องถิ่นพบว่า ผู้ นาสี่เสาหลั กให้ความสนใจ สนับสนุนเป็นอย่างดี โดยมีมุ มมองว่า “ชุ มชนต้องเป็ นเสมือน
ครอบครั วเดียวกั น” โดยเฉพาะ ผู้นาธรรมชาติ (ปราชญ์ชาวบ้ าน) องค์กรเยาวชน (ผู้ นาท้ องที่) และกานั น
(ผู้นาท้องถิ่น) ได้ดูทุกครั้งเวลาคณะตารีอีนาได้จัดการแสดงจะไม่ค่อยมีบทบาทมากนั กก็เห็นจะเป็นผู้นาทางจิ ต
วิญญาณ (โต๊ะอีหม่าม) แต่ ก็ไม่ได้ห้าม แม้ จะมองว่าประเด็นทางศาสนาจะทาได้หรือเปล่าในการแสดงตารี อีนา
ประเด็นประวัติความเป็นมาของ “ตารีอี นา” ในฐานะมรดกทางวัฒนธรรมท้ องถิ่น
สรุปได้ว่ า "ตารีอีนาเป็นการแสดงที่มีอยู่เพียงแห่งเดียวในประเทศไทยถ้าไม่มีการสืบทอดอีกไม่นาน
ตารีอีนาก็จะหายไปในที่สุด สิ่งที่น่าสนใจของ “ตารีอีนา” คื อ บุคคลที่เรียนตารี อีนาในอดีตทั้งหมดจะมี ๔คน
แต่คนอื่นไม่ ได้รับการถ่ายทอด มีแค่คนเดี ยวที่ได้ทาการถ่ายทอด คือ เจ๊ะ (มะยะโก๊ะ) เจ๊ะเล่าว่ าได้หยุดเล่นเป็น
เวลา ๒๒ปีแต่ก็ ได้เริ่มเล่นต่ออีกเนื่องจากคนเขาเรียกร้องให้เล่นเพราะคนบนบานไว้ สิ่งที่ตารี อีนาไม่ได้แตกต่ าง
จากการแสดงอื่นๆทั่วไปคือ ก่อนการเล่นต้องมี การไหว้ครูก่อนเพื่ อให้เด็กได้เข้าอารมณ์ ในการแสดงที่น่าสนใจ
อีกประการหนึ่งคือ จุ ดเริ่มต้นของการเล่นตารีอีนา เป็ นผู้ชายทั้งหมดต่ อมาเปลี่ยนเป็นผู้หญิงหมด ผู้ ชายเปลี่ยน
มาเป็นการแสดงสิ ละพ่อแม่ของลูกในสมัยก่อนไม่ ไห้ลูกหลานของตนแสดงตารีอีนา เพราะกลัวว่าเป็ นอันตราย
(เอวหัก) เพราะโดยปกติ ใช้เวลาในการซ้อมยาวนานประมาณ ๑๐๐วัน จุ ดเด่นของตานรี อีนา คือ การราทาท่ า
สะพานโค้ง ถ้าใครมี ความสามารถที่ดี ที่สุด จะสามารถทาท่าสะพานโค้งแล้วหยิบเหรี ยญบาทได้ ที่เด่นอี กกว่า
นั้น คื อทาท่าสะพานโค้งแล้วหยิ บธนบัตรที่วางเหรี ยญอยู่ด้ านบน แล้ วหยิบมาให้หมดโดยการรวบทีเดี ยว
สาหรับที่มาที่ไปตารีอีนาเริ่มแรกมาจากเจ้ าสาวให้ใส่ “เฮนน่า” แล้วอยู่บนบันลังก์ ให้คนมารา “ตารี ” รอบบัน
ลังก์ จึงมีการเรียก “ตารีอีนา”
ประเด็ นแนวทางในการส่งเสริม ฟื้นฟู อนุรักษ์ “ตารีอีนา” สื บต่อไป
จะเห็นว่าทุกกลุ่มภาคส่วนเห็ นพ้องต้องกันว่า อยากให้ ผู้นาทั้งสี่เสาหลักได้เข้ามามีบทบาทในการมีส่วน
ร่ วมต่อการส่ งเสริ มให้มากที่สุด เพราะในขณะป๎ จจุบั นนี้การสนับสนุนส่ วนใหญ่เกิ ดจากผู้นาท้ องถิ่น ผู้ นา
ธรรมชาติ และผู้นาท้องที่เป็นหลัก แต่ก็ เป็นไปในลักษณะการส่งเสริมทางความรู้สึกไม่ได้มีส่วนของงบประมาณ
ในการสนับสนุน ที่ผ่านมางบประมาณและการสนับสนุ นต่างๆได้จากการนาเยาวชนไปแสดงของครู ภูมิป๎ญญา
สิ่งสาคัญที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกันคือ ควรมี การสร้างเครือข่ ายสื บทอดสนับสนุ นตารีอีนาให้เยาวชนทั้ ง ๕ รุ่นที่
ผ่านมาได้มารวมตัวกันเพื่อผลักดันการสื บทอดให้รุ่นน้องๆต่อไป
ข้อเสนอแนะในการวิจัยครั้งต่ อไป
จากการศึกษาพบว่ า บทบาทสาคั ญในการมีส่วนร่วมของผู้นาสี่ เสาหลักในการบริหารจั ดการส่งเสริม
ศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่ น:กรณีศึ กษา “ตารีอี นา”ต.กายูคละ อ.แว้ง จ.นราธิวาสขึ้ นอยู่กั บ ผู้นาสี่เสาหลัก ที่เป็น
ผู้ชายเป็นหลัก ยังไม่สามารถสะท้อนบทบาทของสตรีกับการมี ส่วนร่วมต่ อชุมชน ดังนั้นหากทาการศึกษาวิจั ย
ครั้งต่อไป ควรศึ กษาบทบาทสตรีกับการมีส่วนร่ วมในการบริหารจัดการส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นต่ อไป