st126 - page 9

๑
บทที่๑
บทนา
๑.๑ หลักการและความเป็นมา
สถานการณ์ บ้านเมืองในป๎ จจุบันสังคมไทยกาลั งเผชิญกับความขัดแย้งในระดับที่รุ นแรง โดยเฉพาะ
ความขัดแย้งในระดั บโครงสร้างเป็นเรื่ องของการแย่งชิงอานาจและการใช้อานาจนอกจากนี้ยังเป็นความขัดแย้ง
จากผลประโยชน์ (Interest Conflict) ที่มี การแย่งชิงผลประโยชน์กั นประกอบกับความขัดแย้งนี้ยังเกี่ยวข้อง
กับนโยบายสาธารณะที่มี ผู้ที่เกี่ ยวข้องหรือมีส่วนได้ ส่วนเสีย (Stakeholders) เกี่ ยวข้องกันเป็ นจานวนมาก ซึ่ง
ความขัดแย้งดังกล่ าวที่เกิดขึ้ น อาจก่อให้ เกิดผลดีผลเสียแตกต่างกั น ถ้าความขั ดแย้งที่รุ นแรงก็อาจก่อให้เกิด
ผลเสียต่อสั งคม แต่ถ้าความขัดแย้งไม่รุนแรงก็อาจก่อให้เกิ ดการพัฒนาสั งคมได้ โดยการหันหน้ามาพูดคุยเจรจา
ต่อกั น เพื่อหาแนวทางในการยุติความขัดแย้ง อั นนาไปสู่การพัฒนาสังคม ชุมชนโดยการร่วมมือกันทุกภาคส่วน
ทั้งในภาครัฐและประชาชน
การร่วมมือกันระหว่างทุกภาคส่วน จึงเป็ นเรื่องสาคั ญในการพัฒนาทั้งในด้ าน สังคม เศรษฐกิจ และ
วัฒนธรรม ดั งนั้นการร่ วมมือจึงเป็นกิจกรรมทางบวกที่สามารถให้แก่คน ให้แก่งาน และให้แก่สังคม การมี ความ
ร่วมมื อกันไม่ว่าจะทางานหรือกิจกรรมอะไรก็สามารถสาเร็จกว่ าครึ่งแล้ ว สังคมใดสามารถทาให้คนมีความ
ร่วมมือร่วมใจทากิจกรรมของสังคมให้บรรลุเปู าหมายได้สังคมนั้นมี ความเข้ มแข็งอย่างแน่ นอน เพราะความ
เข้ มแข็งของสังคมในการที่จะทาสิ่งใดๆ ในชุมชนหรื อหมู่บ้าน ของตนเองให้ ประสบผลสาเร็จได้ ก็ต้ องอาศัย
ความร่วมมือ เช่นโครงการหนึ่งตาบลหนึ่งผลิ ตภัณฑ์ ที่เกิดขึ้ นในหมู่บ้านก็ มี การร่วมมือกันทา โดยอาจแบ่งงาน
หน้าที่คนละส่วนกั น ซึ่งเป็นการกระตุ้นให้ สมาชิกเข้าใจในการทางาน เป็นการปลุกเร้ าให้ชุมชนร่วมดาเนินการ
ให้ทุกคนมีส่วนร่วมอย่างใกล้ชิด สิ่งเหล่านี้มาจากการมีความร่วมมือกั นโดยทั้งสิ้น1
แต่อย่างไรแล้วการร่วมมือกั นในการทางาน ถ้ายังขาดผู้นากลุ่ มการทางานหรือการทากิจกรรมใดๆก็มิ
อาจประสบความสาเร็จได้ ดังนั้นการมีผู้ นากลุ่มจึงเป็ นเรื่องสาคั ญเมื่อมีการรวมกลุ่ มกัน เพื่อทากิ จกรรมใด
กิจกรรมหนึ่ งที่ก่อให้เกิ ดประโยชน์แก่กลุ่ มคนส่วนใหญ่ จะเห็นได้ว่ าผู้นาจะต้ องมีความรู้ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งอั น
เป็นที่ต้องการในการดาเนินงานของกลุ่ ม และสามารถใช้ความรู้นั้นช่วยกลุ่ มบรรลุวั ตถุประสงค์ในสถานการณ์
ใดสถานการณ์หนึ่ง และความเป็นผู้นานั้นเป็นขบวนการที่มีอิทธิพลต่อกิจกรรมของกลุ่มที่ รวมตัวกันขึ้ นเพื่อนา
กลุ่มให้ บรรลุ วั ตถุประสงค์ และเปู าหมายที่วางไว้ ผู้นาโดยส่วนใหญ่ จะมีบุ คลิกภาพที่ โดดเด่ นมี ความรู้
ความสามารถเป็นพิเศษในกลุ่มชนหรือท้องถิ่นนั้นๆ เป็นผู้สามารถจู งใจประชาชนให้มี ความคิดเห็นคล้ อยตาม
และลงมือทางานอย่ างหนึ่งอย่างใดจนนาไปสู่จุ ดหมายปลายทางได้เป็ นผลสาเร็จในที่สุ ด 2 โดยทั่วไปแล้วผู้นา
จะต้ องเป็นบุคคลที่มี คุณสมบัติ ที่น่าพึ งปรารถนา เป็นผู้ ที่มีอานาจ ได้ รั บการยกย่องนั บถือ มีทรัพย์ สิน หรื อ
ความสามารถหลายๆด้าน คุณสมบั ติ ดังกล่ าวนี้อาจจะมี แต่ เพี ยงประการเดียวหรือหลายประการรวมกั นก็ได้
แต่ประการสาคั ญที่สุดที่ผู้ นาต้องมี คื อความสามารถในการนาสมาชิกของกลุ่ มให้บรรลุวั ตถุประสงค์ หรื อ
เปูาหมายที่ทางกลุ่มได้วางเอาไว้ อย่างไรก็ตามการที่ จะได้มาผู้นาชุมชนท้ องถิ่ นที่มีความสามารถนั้ นอาจได้มา
จากการเลือกตั้ง ได้ แก่ ผู้ใหญ่ บ้าน กานัน นายกอบต. นายกอบจ. ผู้นาเหล่ านี้คื อผู้นาที่เป็ นทางการ และยังมี
1สุ ภวรรณ พันธุ์ จั นทร์ . (๒๕๕๔).การร่ วมมื อ การแข่ งขัน และการขั ดแย้ ง(ออนไลน์ ) : สื บค้ นได้ จาก
http://socialscience.igetweb.com/index.php?mo=3&art=8933 [เมื่อวันที่ ๑๔พฤษภาคม๒๕๕๔ ]
2จีรพรรณกาญจนะจิตรา. (๒๕๒๖). การมีส่ วนร่ วมของสตรี ในการพัฒนาชนบท. [ม.ป.ท.: ม.ป.พ.]