nt141 - page 20

12
ตั้ งถิ่นฐานเป็ นการถาวร แล้วชวนให้พี่ น้องของตนอพยพตามมา มี คนเมืองจากจังหวัดอื่นเข้ามา
ประกอบอาชีพเกี่ยวกั บการท่องเที่ยวและชาวต่างประเทศที่เข้ามาตั้ งรกรากและแต่งงานกับคนใน
พื้นที่
2.3.2องค์ กรทางสังคม
กลุ่ มทางสั งคมที่ มีความสํ าคั ญของชาวไทใหญ่ เป็ นเช่ นเดี ยวกับชาวกะเหรี่ ยง คื อ
ประกอบด้ วยผู ้อาวุ โส ผู้ นําทางการปกครอง และผู ้นํ าทางศาสนา หรื อหมอเมื อง ซึ่ งเป็ น
คนประกอบพิ ธี กรรมที่เกี่ ยวกับการไหว้ผี ประจําหมู่บ้าน อีกทั้ งยังเป็ นผู ้ มีอิ ทธิ พลทางความคิด
ของชาวหมู่ บ้านมากคนหนึ่ ง กลุ่ มผู้อาวุโส ผู ้นําหมู่ บ้าน และหมอเมื อง จะช่ วยกันตัดสิ นใจ
เลื อกพื้ นที่ ตอนย้ายมาอยู่ บ้านถํ้ าลอดนอกจากนี้ กลุ่ มผู้นําและผู ้ อาวุ โสของหมู่ บ้านยังมี บทบาท
ครอบคลุมไปถึงการจัดการทรัพยากรของหมู่ บ้านโดยกําหนดพื ้นหรือเกณฑ์การใช้ทรั พยากรร่ วมกัน
ของชุมชน
2.3.3ระบบการผลิต
บ้านถํ้ าลอดมีระบบการผลิ ตหลักเป็ นการทําไร่ ปลูกพืชประเภทข้าวโพด งาขาวและงาดํา
เป็ นต้น อย่างไรก็ตาม การทําเกษตรกรรมของบ้านถํ้ าลอดก็มี ขี ดจํากัด เนื่องจากพื้ นที่ราบของ
หมู่บ้านนี้ มีไม่มากทั้งนี้ เพราะช่ วงเวลาที่ย้ายเข้ามานั้ นพื้ นที่ราบอันอุดมสมบู รณ์ถูกจับจองไปเกือบ
หมดแล้วชาวบ้านจึงเลี้ ยงวัวเป็ นอาชี พเสริ มโดยเพิ่งมีการเลี้ ยงวัวเพื่อขายอย่างจริ งจังเมื่อตอนย้ายมา
อยู่ที่บ้านถํ้าลอดใหม่ๆ
2.3.4ระบบความเชื่อ
จากบทสั มภาษณ์ ของคนในชุ มชนแสดงให้ เห็ นว่ า ถึ งแม้ว่ าชาวไทยใหญ่ จะหันมา
นับถือศาสนาพุ ทธเป็ นเวลานานแล้วแต่ ความเชื่ อแล้งนับถื อผีก็ ยังคงมี อยู่ ความเชื่ อหลายอย่าง
กลายเป็ นข้อห้ามและข้อปฏิ บัติ จนกระทั่งมีความเกี่ ยวพันกับวัฒนธรรมและประเพณี อย่างแยกออก
จากกันไม่ได้ ในการตั้งถิ่ นฐานของชาวไทยใหญ่ก็ มีข้อห้ามเกี่ยวกับพื้นที่ สื บต่อกันมาเช่นกันคือ
1) คนไทยใหญ่หรื อคนไตมีคําพูดที่สั่ งสอนต่อๆกันมาว่า “สบห้วยตํ่ าสันดอยต่ อห้ามตั้ ง
บ้าน”ถ้าหากตั้งบ้านอยู่จะเกิ ดการทะเลาะเบาะแว้งกัน
“สบห้วยตํ่า”หมายถึงบริ เวณพื้นที่ ตํ่าซึ่ งเป็ นจุดบรรจบของลําห้วยหรือสายนํ้าที่ไหลมาจาก
ที่สู ง
“สันดอยต่อ”หมายถึ งพื้นที่ที่อยู่ระหว่างดอย 2ลูกต่อกันตามความเชื่อก็คือสิ่ งที่ไม่ดี ต่างๆ
จะไหลลงมารวมกันบริ เวณนี้ ถ้าหากจะตั้งบ้านชาวบ้านก็ จะเลือกบริ เวณไหล่เขาหรื อไหล่ดอยที่ ไม่มี
ความชันมากนัก
2) พื้ นที่ ในหุ บเขาเล็กๆ ริ มลํานํ้ า ตัวอย่างที่ชัดเจนคื อบริ เวณศูนย์ศึ กษาธรรมชาติ และ
สัตว์ป่ าถํ้านํ้ าลอดซึ่ งมีพื ้นที่ราบกว้างขวางแต่ชาวบ้านนํ้ าลอดกลับไม่เลือกตั้ งบ้านเรื อน ใช้เป็ นเพียง
ที่ ทํากิ นเท่านั้ น เนื่ องจากพ่ อเฒ่ าจิ่ งเฒ่ า (ผู ้เลื อกที่ตั้ งหมู่บ้ าน) บอก “ว่าที่ ตรงนี้ ไม่ ค่ อยมี ลม