2
ดํ
ารงอยู
่
และปฏิ
บั
ติ
ตนของประชาชนในทุ
กระดั
บตั
้
งแต่
ระดั
บครอบครั
ว ระดั
บชุ
มชนจนถึ
งระดั
บรั
ฐ
(คณะกรรมการพั
ฒนาเศรษฐกิ
จและสั
งคมแห่
งชาติ
,2542)
ผลสื
บเนื่
องจากการเน้
นยํ
้
าของพระบาทสมเด็
จพระเจ้
าอยู
่
หั
วเกี่
ยวกั
บปรั
ชญาเศรษฐกิ
จ
พอเพี
ยงในโอกาสต่
างๆต่
อเนื่
องมา เป็
นระยะๆ เนื
่
องจากทรงมี
พระราชประสงค์
ที่
ให้
ประชาชนชาว
ไทยตระหนั
กถึ
งการใช้
ชี
วิ
ตอย่
างพอเพี
ยงและการใช้
ชี
วิ
ตในวิ
ถี
ทางสายกลาง ไม่
ติ
ดอยู
่
ในความ
ประมาทประกอบกั
บสํ
านั
กงานคณะกรรมการพั
ฒนาการเศรษฐกิ
จและสั
งคมแห่
งชาติ
ซึ
่
งเป็
น
องค์
กรหลั
กในการวางแผนพั
ฒนาประเทศได้
อั
ญเชิ
ญพระราชดํ
ารั
สปรั
ชญาเศรษฐกิ
จพอเพี
ยงมาเป็
น
ปรั
ชญานํ
าทางในแผนพั
ฒนาเศรษฐกิ
จและสั
งคมแห่
งชาติ
ฉบั
บที่
9 (พ.ศ.2545-2549) และต่
อเนื่
องถึ
ง
แผนพั
ฒนาเศรษฐกิ
จและสั
งคมแห่
งชาติ
ฉบั
บที่
10 (พ.ศ.2550-2554) (เกษม วั
ฒนชั
ย, 2549) โดยมี
เป้
าหมายเพื่
อให้
เกิ
ดการพั
ฒนาประเทศที่
มี
ความสมดุ
ลและยั่
งยื
น และการพั
ฒนาคนให้
มี
ความ
พอประมาณมี
เหตุ
ผลมี
ภู
มิ
คุ
้
มกั
นในตั
วเองที่
ดี
ซึ
่
งผลจากพระราชประสงค์
อั
นหวั
งดี
นี
้
ส่
งผลให้
ประชาชนองค์
กรทั
้
งภาครั
ฐ เอกชนและทุ
กภาคส่
วนของประเทศ เกิ
ดการตื่
นตั
วและสนใจในการนํ
า
ปรั
ชญาของเศรษฐกิ
จไปประยุ
กต์
ใช้
ในกิ
จการของหน่
วยงานกั
นอย่
างกว้
างขวางในหลายระดั
บและ
หลายลั
กษณะ
กระแสโลกาภิ
วั
ติ
น์
และการเปลี่
ยนแปลงทั
้
งสภาพเศรษฐกิ
จรวมถึ
งการเข้
ามาของวั
ฒนธรรม
ตะวั
นตกส่
งผลให้
เรากํ
าลั
งเผชิ
ญกั
บความท้
าทายที่
ปรั
บเปลี่
ยนสถานการณ์
เปลี่
ยนวิ
สั
ยทั
ศน์
วิ
ธี
คิ
ด
และวิ
ธี
การดํ
าเนิ
นชี
วิ
ตของคนไทย (เกษมวั
ฒนชั
ย, 2551)
ประเทศไทยถื
อเป็
นประเทศหนึ
่
งที่
มี
ทรั
พยากรทางการท่
องเที่
ยวที่
หลากหลายมี
เอกลั
กษณ์
โดดเด่
นที่
กระจายอยู
่
ตามภู
มิ
ภาคต่
างๆอย่
างชั
ดเจนซึ
่
งถื
อเป็
นข้
อได้
เปรี
ยบกว่
าหลายประเทศใน
ภู
มิ
ภาคเดี
ยวกั
น จึ
งส่
งผลให้
จํ
านวนนั
กท่
องเที่
ยว เดิ
นทางมาประเทศไทยจํ
านวนเพิ่
มมากขึ
้
น จาก
สถิ
ติ
นั
กท่
องเที่
ยวที่
เปรี
ยบเที
ยบในปี
2549และ2550 แสดงให้
เห็
นถึ
งการเดิ
นทางเข้
ามาของ
นั
กท่
องเที่
ยวที่
เพิ่
มขึ
้
นอย่
างชั
ดเจน (การท่
องเที่
ยวแห่
งประเทศไทย, 2551) และคาดว่
าจะมี
แนวโน้
ม
เพิ่
มขึ
้
นตามลํ
าดั
บอี
กทั
้
งภาครั
ฐได้
ดํ
าเนิ
นการส่
งเสริ
มประชาสั
มพั
นธ์
ทางการท่
องเที่
ยวอย่
างจริ
งจั
ง
โดยกระจายความสํ
าคั
ญให้
แต่
ละภู
มิ
ภาคมี
โอกาสได้
ต้
อนรั
บนั
กท่
องเที่
ยวโดยเท่
าเที
ยมกั
นดั
งนั
้
น
การท่
องเที่
ยวถื
อเป็
นภาคส่
วนหนึ
่
งที่
พยายามสร้
างมาตรฐานด้
านการจั
ดการและพั
ฒนาทุ
กหน่
วย
เพื่
อให้
เกิ
ดความยั่
งยื
นต่
อไปในอนาคตหรื
อให้
เกิ
ดความเสี
ยหายน้
อยที่
สุ
ดซึ
่
งหน่
วยงานที่
เกี่
ยวข้
อง
ทุ
กส่
วนได้
พยายามวางแผนและจั
ดการโดยรั
ฐบาลมี
นโยบายในการส่
งเสริ
มและพั
ฒนาการท่
องเที่
ยว
ให้
ประเทศไทยเป็
นแหล่
งท่
องเที่
ยวที่
มี
คุ
ณภาพและมี
มาตรฐานในด้
านความปลอดภั
ย
ของนั
กท่
องเที่
ยวไปสู
่
สากลโดยการนํ
าเอกลั
กษณ์
วั
ฒนธรรมเพื่
อเป็
นจุ
ดเด่
นในการส่
งเสริ
ม