nt141 - page 19

11
ที่ประกอบด้วยหิ นปูนเป็ นหลักคือนํ้ าที่ระบายออกจากลําธารใต้ดินหรื อเรี ยกว่า “นํ้ าฮู” (อุดมลักษณ์
ฮุ่นตระกูล, 2548)
บ้านถํ้ าลอดอยู ่บนสันเขาเตี้ ยๆความลาดชันตํ่ า ติดกับลํานํ้ าลางที่ ระดับความสู งประมาณ
700 เมตรจากระดับนํ้ าทะเลปานกลางลักษณะทางธรณี วิทยาบริ เวณบ้านถํ้ าลอดมีลอยเลื่อนเกิดขึ้น
ทําให้เกิ ดนํ้ านํ้ าลางไหลตามแนวลอยเลื่อนนี้ แบ่งชุ ดหิ นออกเป็ น 2ชุ ด คื อทางด้านตะวันออก
เป็ นหิ นตะกอนเนื้อหยาบและทางด้านตะวันตกอันเป็ นที่ ตั้ งของหมู่บ้านนี้ เป็ นชุดหิ นปูนซึ่ งลักษณะ
ธรณี สัณฐานเป็ นแอ่ งหลุมยุบแบบเปิ ด (Doline) และมี พื้นที่บางส่ วนเป็ นลานตะพักลํานํ้ าระดับสู ง
ของลํานํ้ าลาง (ชวลิ ต ขาวเขี ยว, 2542) แหล่ งนํ้ าหลักในการเกษตรมาจากลํานํ้ าลาง และลํานํ้ า
สาขาเล็กๆที่ไหลมาจากเทื อกเขาใหญ่ใกล้ หมู่บ้านส่วนนํ้ าใช้ในชีวิตประจําวันได้จากการประปา
หมู่ บ้าน ซึ่ งต้ อมาจากลํานํ้ าสาขาของห้ วยแห้ งและห้ วยปางช้ างที่ อยู่ ใกล้ ๆ กั บหมู่ บ้ าน
ส่ วนแหล่งทรัพยากรตั้งอยู่ในพื้นที่ ที่สังคมพืชป่ าเบญจพรรณและป่ าเต็งรั ง
2.3ปัจจัยทางด้ านวัฒนธรรมในการตั้งถิ่นฐาน
ปั จจัยการตั้ งถิ่นฐานทางด้านวัฒนธรรมของกลุ่ มชาติ พันธุ์ไทใหญ่ บ้ายถํ้ าลอดสามารถ
จําแนกออกเป็ นสี่ ปั จจั ยย่อย คือ ระบบเครื อญาติ องค์กรทางสั งคม ระบบการผลิ ต และระบบ
ความเชื่ อดังรายละเอียดต่อไปนี้
2.3.1ระบบเครือญาติ
จากบทสัมภาษณ์ นายโพปู่ แขกกล่าวว่ า ครอบครัวของชาวไทใหญ่ บ้านถํ้ าลอดมีลักษณะ
เช่นเดี ยวกับวัฒนธรรมไทยในอดีตคือเป็ นครอบครัวขยาย ในหนึ่ งหลังคาเรือนอาจจะประกอบด้วย
หลายครอบครั ว เมื่อลู กๆ แต่งงานอาจแยกตัวออกไปตั้ งบ้านอยู่ ใกล้ๆกับบ้านของพ่อแม่ นั่นเอง
ในอดีตเมื่อเกิดปั ญหาการขยายตัวของหมู่บ้านมาจนกระทั่งทรัพยากรขาดแคลนก็เกิดการรวมตัวของ
กลุ่มเครื อญาติสนิทแยกตัวไปตั้งกลุ่มบ้านต่างหาก (อ้างถึงในอุดมลักษณ์ ฮุ่นตระกูล, 2548)
บทสั มภาษณ์ นายปานจุ่ ง ฐิติ กุ ลภั ทรวงศ์ และนางเพ็ ญศรี สุ ริ ยะ แสดงให้ เห็ นว่ า
ความสัมพันธ์ ของคนในชุ มชนในช่ วงแรกของการตั้ งถิ่นฐานที่ บ้านถํ้ าลอด เป็ นลักษณะของ
กลุ่มเครือญาติ และคนคุ้ นเคยที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิ ด เกิดจากการชักชวนและร่วมกันเลื อกพื้นที่ตั้ ง
ใหม่โดยผู ้ นํากลุ่ มอาวุโสที่ได้รับการยอมรับนับถื อการย้ายมาในช่วง 2-3ปี แรกยังประกอบด้วยกลุ่ม
คนเพี ยงเล็ กน้อยประมาณ 8หลังคาเรื อนเมื่ อมีความแน่ ใจแล้วว่ า หมู่บ้านใหม่ มี ความเป็ นอยู่
อุดมสมบู รณ์ จึงได้กลับไปชักชวนญาติ พี่น้องตนให้ตามมาสมทบ (อ้างถึงในอุ ดมลักษณ์ ฮุ่นตระกูล
, 2548)
การเพิ่มขึ้ นของประชาชนบ้านถํ้ าลอดตั้งแต่ปี 2536มี จํานวนมากขึ้ นสังเกตได้จากการขยาย
พื้ นที่ ที่ตั้ งบ้านเรื อนซึ่ งแต่เดิ มมี กลุ่มบ้านหลักคือบ้ านเหนือและบ้านใต้ ตั้ งอยู่ริ มถนนสายหลัก
ตัดผ่านหมู่บ้านแต่ปัจจุบันมี กลุ่มบ้านแยกย่อยมากขึ้ นหลายกลุ่มนอกจากกลุ่ มคนที่เครื อญาติหรื อ
คนบ้านถํ้ าลอดชักชวนมาแล้ว ยังมี กลุ่ มคนไทยใหญ่ จากประเทศพม่ าที่ เดิ นทางมารับจ้างและ