ct154 - page 17

9
คายส์ (Chares Keyes.2003) ได้ นาเสนอความเป็นกลุ่ มชาติพันธุ์ ว่า เป็นการหล่ อหลอมของ
ความรู้ สึกร่วมกันในสายเลือด (shared descent) เช่น ภาษาที่สมาชิกในกลุ่มใช้สื่ อสารกัน นิทานหรือ
เรื่ องเล่าที่สมาชิกในกลุ่มเชื่อว่า มีจุดกาเนิดร่วมกัน และบริบททางประวั ติศาสตร์ที่สมาชิกในกลุ่มประสบ
ร่ วมกัน นอกจากนี้บริบทความสัมพันธ์และการปรับเปลี่ ยนความเป็นกลุ่ มชาติพันธุ์ยั งสัมพันธ์ กับรัฐชาติ
สมั ยใหม่ ซึ่ งเขาได้ชี้ให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างพัฒนาการของความรู้สึกชาตินิยมที่เกิดขึ้ นในระหว่าง
การสร้างรั ฐชาติกั บพั ฒนาการของจิตสานึกชาติ พันธุ์ ยกตัวอย่ าง รัฐไทยก่อนที่ จะเป็ นรัฐประชาชาติ
สมั ยใหม่ แม้ว่าจะมี กลุ่มต่างๆที่ มีความแตกต่ างทางวัฒนธรรม แต่ความแตกต่ างนี้ไม่ อาจเรียกได้ ว่าเป็ น
“ความแตกต่ างทางชาติพันธุ์”(ethnic differences) เพราะว่าถูกมองในแง่ของความหลากหลายในเรื่อง
ท้องถิ่น เครือญาติ และความสัมพั นธ์ที่มีกั บ “อารยธรรม”(civilizations) ซึ่งเป็นมรดกตกทอดกั นมาด้วย
ประเพณี ลายลักษณ์อักษร เช่ น องค์ความรู้ ทางพุทธศาสนา จะเป็นเกณฑ์ ที่ทาให้กลุ่มคนที่ยั งเข้าไม่ถึงก็
จะถู กเรียกว่า “ไม่ มีอารยธรรม”
นอกจาก นี้ คายส์ (Charles Keyes) ยังชี้ ให้เห็นว่ า การสืบทอดวั ฒนธรรมของบรรพบุรุ ษ
นอกจากจะเป็นการรั กษามรดกทางวัฒนธรรมให้คงอยู่ แล้ว ยังเป็นการสร้างความเป็ นบึกแผ่ น ความเป็น
อันหนึ่งอันเดียวกันในกลุ่มชาติ พันธุ์ การปฏิบัติหรือการแสดงออกที่เป็นมรดกของบรรพบุ รุษ ได้ แก่ ภาษา
ประเพณี ความเชื่ อ และนิทานปรัมปรา ที่กล่ าวถึงความเป็นมาของบรรพบุรุ ษในการสร้างกลุ่มและถิ่นที่
อยู่ ซึ่งเป็นการสร้างความภาคภู มิ ใจในบรรพบุรุ ษ ก่ อให้เกิดความรู้ สึกเป็ นอั นหนึ่งอั นเดี ยวกั น และ
ต้ องการรักษากลุ่ มชาติพันธุ์ของกลุ่มตนไว้ และการนับถือเครือญาติหรือบรรพบุ รุษร่วมกัน เป็ นการสร้าง
ความเป็ นอันหนึ่งอันเดี ยวกันในหมู่พวก แสดงว่าเป็นพวกเดี ยวกันหรือเป็ นส่วนหนึ่งของตระกูล เป็นการ
สร้างความรู้ สึกร่วมกันว่าบุคคลนั้นมีพวกพ้อง มีญาติพี่น้อง ทาให้เกิดพลั งที่จะประพฤติตนตามแบบอย่ าง
ที่บุคคลในสั งคมของตนปฏิบัติ สืบต่อกันมา (Chares Keyes. 2003 )แต่ผู้วิ จัยเห็นว่า การมองกลุ่ มชาติ
พั นธุ์ เพียงเพื่อความเป็ นกลุ่มพวกเดี ยวกัน ยั งไม่เพียงพอต่อการอธิบายการกลุ่ มชาติพั นธุ์ ในยุ คสมั ย
โลกาภิวัฒน์ ที่มี ผู้คนหลากหลายอาศัยอยู่ ในท้องถิ่น และกลุ่มผลประโยชน์ทางการเมื องที่เข้ามาเกี่ยวข้อง
ซึ่ง โคเฮน (Abner Cohen)ก็ได้อธิบายถึงการรวมกลุ่มทางชาติพันธุ์ เพื่อผลประโยชน์ ทางการเมือง ในการ
แข่งขันกับคนอื่นหรือกลุ่ มคนอื่น นอกเหนือจากประเด็นเพื่อการดารงรักษาความเป็ นชาติพันธุ์
แนวคิ ดของ โคเฮน (Abner Cohen) เป็นการศึกษาปรากฏการณ์การกลั บมารวมเป็ นเผ่า (Re-
tribalization) ของชาวเฮาซา (Hausa) ที่อิบาดัน(Ibadan) ในแอฟริ กา พบว่า การรักษากลุ่ มชาติพันธุ์
เป็ นปรากฏการณ์ทางการเมืองที่ จาเป็นต้องกลับมารวมกลุ่ มกันของชาวพื้นเมือง เป็นผลมาจากความ
จาเป็ นในการปกป้องผลประโยชน์ ทางเศรษฐกิจของพวกเขา การรั กษาความเป็นกลุ่มชาติพั นธุ์ จึงมี
รูปแบบของการปะทะกันระหว่างกลุ่มวัฒนธรรมที่ดารงอยู่ ภายใต้บริบททางสั งคมร่วมกัน ในขณะที่แต่ละ
ฝ่ายแสดงให้เห็นถึงความเป็นชาติพันธุ์ในระดับขั้นต่างกัน อันเนื่องจากเงื่อนไขที่หลากหลาย เช่ น ลักษณะ