ct154 - page 11

3
เก็ บเกี่ยว และขนส่งผลผลิ ต ซึ่ งคนชองที่ไม่ มี เงิ นทุ นก็ใช้ วิ ธี กู้ เงินจากหน่ วยงานรัฐ และนายทุ น
จนกระทั่งเมื่ อประมาณปี พ.ศ. 2516 ราคามันสาปะหลังตกต่า คนชองจึงหันมาสู่ การเพาะปลูกพืช
เศรษฐกิ จชนิดใหม่ คือ การทาสวนผลไม้ และยางพารา(เฉิ น ผันผาย. ม.ป.ป.:3)
การส่งเสริมการปลู กพืชเศรษฐกิ จเพื่อการค้ า จากไร่ มันสาปะหลังมาสู่สวนผลไม้และยางพารา
ทาให้ ระบบการผลิตเปลี่ยนแปลงไป จากอดีตที่ระบบการผลิตต้ องอาศัยทรัพยากรธรรมชาติจากป่า มาสู่
ระบบการผลิ ตที่ต้ องอาศัยเงิ นทุน และเทคโนโลยี นอกจากนี้ การปลูกพื ชก็มี ความหลากหลายมากขึ้ น
เช่ น ส้ม เงาะ ทุเรี ยน ลองกอง และยางพารา ฯลฯ เพื่อลดความเสี่ยงการลงทุน ซึ่งระบบการผลิตเพื่อ
การค้านั้น คนชองไม่มีพื้นฐานความรู้ในการจัดการพืชชนิดนั้น เมื่อเทียบกับคนภายนอก เนื่ องจากระบบ
การผลิ ตเพื่อการค้า ไม่ได้อยู่บนฐานคิดในวิถีการผลิ ตเดิมที่ ต้องสัมพันธ์กั บดิน ป่า และน้า เหมือนในอดี ต
ซึ่งนับตั้งแต่ ระบบการผลิตเปลี่ยนมาสู่การปลูกพื ชเศรษฐกิจ คนชองหลายครอบครั วต้องมีหนี้สิน บาง
รายต้องขายที่ ดิน เพื่อนาเงิ นทุนมาเป็นต้นทุนการผลิต ทาให้ที่ดินพลิ กผันสู่มื อนายทุนและคนภายนอก
คนชองบางส่ วนต้องเป็นแรงงานรั บจ้างทาสวน และแรงงานรับจ้ างตามโรงงานอุตสาหกรรมในเมือง
จันทบุ รี และจังหวัดใกล้เคียง
เมื่อสภาพแวดล้อม และวิ ถีชี วิตเปลี่ ยนแปลงไป ความเจริญของสั งคมเมืองจั นทบุรี เข้ามาสู่
ชุมชนชอง ทั้ งจากเส้นทางคมนาคม สื่อข่ าวสาร และกระแสบริโภคนิยม คนชองรุ่ นพ่อแม่ผกผั นชีวิ ตมา
เป็ นชาวสวนผลไม้และยางพารา คนหนุ่มสาวต้องขายแรงงานในภาคอุตสาหกรรม ทาให้แรงงานภาค
เกษตรไม่ เพียงพอ จึงต้ องหั นมาพึ่งพาแรงงานรั บจ้ างภายนอกชุ มชน เพื่ อแก้ปั ญหาการขาดแคลน
แรงงาน นอกจากนี้ ระบบการศึกษาก็ ไม่สามารถตอบสนองวิถีการผลิตของชุมชนได้ ลูกหลานไม่สามารถ
เป็นแรงงานของครอบครัวได้ การถ่ ายทอดภูมิปัญญาของคนชองจากรุ่นหนึ่ งสู่อี กรุ่นหนึ่งต้องขาดหายไป
กลายเป็นการเรียนรู้ เรื่องราวโลกภายนอกที่ทะลั กเข้ามาสู่ชุ มชน ส่งผลต่อคนรุ่นใหม่มี ความคิด และ
ค่ านิยมในการใช้ชี วิตตามสังคมเมื อง และไม่มั่ นใจภูมิ ปัญญาดั้งเดิมว่าจะทาให้พวกเขาสามารถดารงชีวิ ตได้
ในสั งคมปัจจุบั น ขณะเดียวกันก็ เข้าสู่ การขายแรงงานรับจ้างในสังคมเมือง ส่งผลให้ สภาพครอบครัวมี
ลั กษณะการดารงชีวิ ตที่แตกต่างกัน พ่อแม่ ไปทางานในไร่หรื อสวน ลูกไปรั บจ้างหรือเรี ยนในเมื อง
สมาชิ กครอบครัวมีความผูกพันกันน้อยลง แต่มีความสั มพันธ์กั บสังคมภายนอกมากขึ้น สายสัมพั นธ์เครือ
ญาติมี บทบาทน้อยลง วัฒนธรรมชองที่เป็นเครื่องมือในการจัดความสัมพันธ์ ทั้ งในด้านความเชื่ อ ภาษา
และพิ ธีกรรม ไม่ สามารถสร้างความมั่ นใจในการมีชีวิ ต และไม่ สามารถควบคุ มแบบแผนพฤติกรรมของ
ชุมชนได้ เช่น เรื่องการประพฤติผิดที่เรี ยกว่า “ผิดผี” ไม่ สามารถนามาใช้ได้ในสังคมปัจจุบัน หรือกล่ าวได้
ว่ าวัฒนธรรมชองที่เคยเป็นเครื่องมือจัดความสัมพั นธ์ถูกลดบทบาทลง และสูญหายไป คงเหลือเพียงอดี ต
ความทรงจาของคนชองเท่ านั้น
ด้ วยเหตุผลดั งกล่าวทางสมาคมสร้างสังคมและสิ่งแวดล้อม ได้ ตระหนักถึงวัฒนธรรมชองที่กาลั ง
จะสู ญหายไป ตามพลวั ตการเปลี่ ยนแปลงจากวิถี การผลิ ตแบบพึ งพาจากป่ า และการใช้