Microsoft Word - Definite Kraseung - page 32

28
บทที่ 3 วิธีดํ าเนินการวิจัย
3.1 ภาพรวมของวิ ธีการวิจั ย (ภาษาไทย)
เนื่องจากไม่ได้มี การวิจัยที่มุ่ งเน้นด้านข้อมูลสารสนเทศที่เคลื่อนไหวได้โดยเฉพาะ นักวิจัยจึงต้องออกแบบ
การทํ างานของตัวเองให้ส่ วนหนึ่งของกระบวนการวิ จัย โดยนักวิจัยได้ตัดสินใจแบ่ งการวิจัยออกเป็นสามส่วน
โดยแกนหลักคื อพยายามที่จะเข้าใจข้อมูลสารสนเทศที่เคลื่อนไหวได้และการใช้ให้กลายเป็นเครื่ องมือในการลด
ความซั บซ้อนของข้อมูลที่มีความซั บซ้อน ซึ่งในช่วงเวลาที่ผ่านมานักวิจัยได้ ดําเนินการทดสอบต่างๆร่วมกับการ
ออกแบบ เช่น รูปแบบตามฟังก์ชั่น, พื้ นที่, สายสี, รูปร่าง, พื้นผิว, ภาพ, เวลา, การเคลื่อนไหว, เสียง, แสง, การ
เรี ยงลําดั บ โดยเป้าหมายคือการลดความซับซ้อนของข้อมู ลที่ซับซ้อน อีกทั้ งยังเดินหน้ าสัมภาษณ์นักออกแบบ
กราฟฟิกท้องถิ่นมืออาชีพที่ มีประสบการณ์การทํางานด้านข้อมูลสารสนเทศที่เคลื่อนไหวได้ และได้เอานํามา
เปรียบเทียบกับประสบการณ์ของตัวเอง โดยนั กวิจัยเองพยายามรวบรวมข้อมูลจากสื่อต่างๆที่เกี่ ยวข้องจํานวน
มากจนเพียงพอ จากนั้น "กระบวนการออกแบบข้อมูลสารสนเทศที่เคลื่อนไหวได้ " จึงเกิดขึ้น โดยส่ วนแรกของ
การวิจัย คือข้อมูลสารสนเทศแบบธรรมดาที่ไม่เคลื่อนไหว ส่วนที่สอง คืองานงานกราฟฟิกที่เคลื่อนไหวและส่วน
ที่สาม เป็นการรวมส่วนที่หนึ่งและส่วนที่สองเข้ าด้วยกัน กลายเป็นข้อมูลสารสนเทศที่เคลื่อนไหวได้
นักวิจัยจะเลือกสั มภาษณ์บุคคลที่มีความเกี่ ยวข้องโดยตรงกับการวิจัยในแต่ละส่วนเพื่อให้ได้รับข้อมูลเชิง
ลึกในการทํางานของนั กออกแบบในแต่ละสาขา (ในกรณีนี้จะสัมภาษณ์บุคคลที่อยู่ในกรุงเทพ, ประเทศไทย) ที่
เข้ าใจกระบวนการคิดอย่างมี ประสิทธิ ภาพ ซึ่งการสัมภาษณ์ทั้งหมดถูกบันทึกโดย iPhone 4
วัตถุ ประสงค์ของการสั มภาษณ์
ก่อนที่จะเรียบเรียงบทสั มภาษณ์ นักวิจัยได้ตระหนักถึงสิ่งที่ต้องการเข้ าใจเป็นสําคั ญ โดยการที่
นักวิจัยจะแสดงให้ เห็นว่าผู้เชี่ยวชาญมีคุ ณสมบัติอย่างไร
นักวิจัยจะได้คําตอบและรายละเอียดมากที่สุดเท่าที่ทําได้จากผู้เชี่ ยวชาญของนักวิจัยได้ อย่างไร
นักวิจัยจะสามารถสอบถามคําถามที่นําไปสู่คําตอบที่ต้องการได้ หรือไม่
นักวิจัยจะทํ าให้ผู้เชี่ ยวชาญไม่รู้สึกกดดันได้อย่างไร
นักวิจัยจะหาเหตุผลเป็นกลางขณะสัมภาษณ์ได้ อย่างไร
นักวิจัยสามารถสร้างขั้นตอนการออกแบบได้อย่างไร
ก่อนที่จะดําเนินการสัมภาษณ์ นักวิจัยได้ค้นคว้าหนังสือต่างๆและได้รั บคําปรึกษาวิทยานิพนธ์จากท่านรอง
ศาสตราจารย์เพาเวอร์ ไนเจล เกี่ยวกับการตั้งคําถามในการสัมภาษณ์ที่จะช่วยให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการออกแบบ
ต่างๆให้รายละเอี ยดแก่นักวิจัยให้ได้มากที่ สุดเท่าที่จะทํ าได้ เนื่องจากบางครั้งผู้ถูกสั มภาษณ์ (นักออกแบบ) มี
ท่าทีกังวล และให้คํ าตอบไม่ค่อยละเอี ยดในบางเรื่อง โดยวิธี แก้คือ บางครั้งนักวิจัยอาจจะให้ผู้ถูกสัมภาษณ์เป็น
ฝ่ายเล่ าเรื่องเชื่อมโยงเหตุ การณ์และรายละเอียดต่ างๆออกมาแทนการตอบคําถามเป็นข้อๆ
นักวิจัยได้ดํ าเนินการสัมภาษณ์นักออกแบบระดับบัณฑิตศึกษาขณะทําวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาตรีเมื่อ
เร็ ว ๆ นี้ภายใต้รูปแบบของการเสนอข้ อมูลสารสนเทศ หลังจากการสั มภาษณ์ ผู้วิจัยจึงตัดสินใจที่ จะทํารายการ
บางส่วนเพิ่มเติมเพื่อแก้ ปัญหาที่กล่ าวไปในข้างต้น โดยที่ ปัญหามีดังนี้
ปัญหาที่หนึ่ง นักออกแบบตอบด้วย "ผมไม่ทราบ" สําหรับหลาย ๆ คําถามซึ่งมากเกินไป เนื่องจากคําถาม
นั้นตรงและห้าวเกินไป นักวิจัยจึงแก้ปัญหาโดยให้นักออกแบบเล่าเรื่องและเชื่อมโยงเหตุ การณ์เหมือนกับข้อมูล