st126 - page 27

๑๙
และจากการสัมภาษณ์ ผู้นาท้ องที่ซึ่งมีบทบาทอย่างมากในการขั บเคลื่ อนตารีอี นานั่นก็ คื อ องค์กร
เยาวชนโดยการผลักดันของอดีตครู กศน. ตาบลกายู คละ ซึ่งป๎จจุบันดารงตาแหน่ งนักพัฒนากรประจาตาบล
ได้กล่าวว่า ตารีอีนาเป็นการแสดงที่มีอยู่ เพียงแห่งเดียวในประเทศไทย(ตรงกับข้อมูลเดิมที่ ได้ศึ กษาค้นคว้าจาก
เอกสาร) ถ้าไม่ มีการสืบทอดอี กไม่นานตารีอีนาก็จะหายไปในที่สุดโดยเยาวชนจากทุกหมู่บ้านในตาบลกายู คละ
ทั้ง ๙ หมู่บ้านจะมารวมตั วกันเพื่อทากิจกรรมเหล่ านี้เพื่อให้ เยาวชนได้สื บสานวัฒนธรรมอันดี ของท้องถิ่นใช้
เวลาว่างให้เกิ ดประโยชน์และห่างไกลจากยาเสพติดโดยการทากิจกรรมร่วมกันซึ่งหลังจากที่ได้ ดาเนินงานมาผล
ที่ได้ ก็คื อเยาวชนเกิดความหวงแหนในศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้านของตนเองเกิ ดความรักใคร่สามัคคีกลมเกลียว
เวลาทากิจกรรมอะไรก็จะทากั นเป็นกลุ่ มในนามของกลุ่มองค์กรเยาวชนกายูคละ และจากการสัมภาษณ์ กลุ่ ม
ประชาชนในพื้ นที่ ต่ อกระบวนการการมี ส่ วนร่ วมของผู้ นาสี่ เสาหลักในการบริ หารจัดการส่ งเสริ ม
ศิลปวัฒนธรรมท้ องถิ่น:กรณีศึกษา “ตารี อีนา”ของผู้นาสี่ เสาหลัก พบว่า ประชาชนมองว่ ามีความพึงพอใจต่ อ
การทางานในทุ กภาคส่วนในการสนับสนุ นตารี อีนา อย่ างไรก็ตามประชาชนในพื้ นที่ยั งได้บอกและชื่นชม
เยาวชนในพื้นที่อีกด้วยว่า เยาวชนสามารถที่จะรวมกลุ่มเพื่อทาการฝึกซ้ อมเรียนรู้การแสดงตารี อีนาโดยเฉพาะ
เยาวชนบ้านสามแยกที่มี การสืบทอดฝึกซ้ อมกันอย่างต่อเนื่อง ส่ วนอีก ๘ หมู่บ้านนั้นจะไม่ค่ อยมีคนสามารถสืบ
ทอดตารีอีนาได้เนื่องจากไม่ค่อยได้ มีเวลาฝึกซ้อมซึ่งจะกระทาในช่วงค่าของทุกๆคืน
สรุปได้ว่ า "ตารีอีนาเป็นการแสดงที่มีอยู่เพียงแห่งเดียวในประเทศไทยถ้าไม่มีการสืบทอดอีกไม่นาน
ตารี อีนาก็ จะหายไปในที่ สุ ด 12ข้ อค้ นพบจากการทบทวนวรรณกรรมในงานวิจั ยที่เกี่ ยวข้ องพบว่ า มีผู้ ได้
ทาการศึกษาเกี่ยวกับประเด็นการมี ส่วนร่วมในการบริ หารจัดการเรื่องศิลปวั ฒนธรรมท้องถิ่ นยังไม่แพร่หลาย
อีกทั้งงานวิจัยที่ผ่านมาโดยส่วนใหญ่เป็ นการศึกษาเพี ยงค่าการมี ส่วนร่วมในการบริหารจั ดการเชิงเดี่ยว ไม่ ได้
มองไปไกลถึงการอาศั ยภาคความร่วมมือที่เป็ นทุนเดิ มอยู่แล้ วในท้องถิ่น ที่ สาคัญยังไม่ มีงานวิ จัยชิ้นใดที่
ทาการศึกษาและให้ความสาคัญต่อผู้ นาสี่เสาหลักในการส่งเสริม อนุ รักษ์ ฟื้ นฟู ศิลปวั ฒนธรรมท้องถิ่ น ซึ่งถือ
เป็นจุดอ่อนอย่างยิ่งในงานพัฒนาพื้นที่สามจั งหวัดชายแดนภาคใต้ในประเด็นโจทย์ป๎ญหาต่างๆที่รุมเร้ าพื้นที่ไม่
เว้นแม้แต่ทางด้านการส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม
๕.๒ประเด็นประวัติ ความเป็นมาของ “ตารีอีนา” ในฐานะมรดกทางวัฒนธรรมท้องถิ่น
จะเห็ นได้ว่ า ประวัติการแสดงตารี อี นาในอดีตกาลที่ผ่านมาการเผยแผ่ขยายของวั ฒนธรรมท้องถิ่น
ภาคใต้ของไทย คือ มโนราห์ โดยครูมโนราห์คนหนึ่ งได้นามโนราห์เข้ าสู่ดิ นแดนมลายา(มาเลเซีย) และได้ มี
เพื่อนรั กเป็นอาจารย์เดการ์ จึงเป็นการแลกเปลี่ยนความรู้ระหว่างสองอาจารย์ อาจารย์ เดการ์ได้ ประยุกต์ท่ารา
มโนราห์รวมกับเดการ์ กลายเป็ นท่าราตารีอีนา ซึ่งแสดงในเทศกาลและพิธี ต่างๆ เช่นพิ ธีแต่ งงาน พิธีเข้ าสุนัต
เทศกาลเฉลิมฉลองวันเกิ ดเจ้าเมือง เป็นต้น
สาหรับประเด็นความเป็นมาของ “ตารีอี นา”ซึ่งเป็นการแสดงที่ผสมผสานระหว่ างวัฒนธรรมพี่น้อง
มุสลิมและพี่ น้องพุทธเข้าด้วยกันอย่างงดงาม ผู้นาธรรมชาติ ได้กล่ าวว่ าก่อนการเข้ามาของตารีอี นาจากรัฐกลัน
ตัน ประเทศมาเลเซี ย เข้าสู่ตาบลกายู คละอาเภอแว้ ง จังหวั ดนราธิวาส “เมื่อปี ๒๔๑๖ นายยะโก๊ ะ อาแวแซ
หรือเปาะนิโก๊ะ ครูผู้เชี่ ยวชาญศิลปะการแสดงตารี อีนา และซี ละซึ่งเป็ นชาวรัฐกลันตั น ได้เดินทางมายังตาบล
กายูคละเพื่ อติดตามหาญาติการเดินทางมาครั้งนี้ท่านได้สอนตารีอี นาให้แก่ลูกศิษย์ ๔ คนนับจากนั้ นการแสดง
ตารีอี นาก็เป็นที่เชิดหน้าชูตาของชุมชนแม้ จะมีบางช่ วงเคยเงียบหาย แต่ตอนนี้ ก็กลั บมาใหม่มี การสืบทอดการ
แสดงให้ ลูกหลานไม่ขาดสาย” สาหรับเครื่ องดนตรีของตารี อีนานั้นมี ทั้งสิ้น ๔ ชิ้นคือ ปี่ชวา ฆ้ อง กลองตัวผู้
12ศิลปะการแสดงพื้นบ้าน “ตารี อีนา-ซี ละ”. (๒๕๕๔). ศิลปะการแสดงพื้นบ้ าน “ตารี อีนา-ซี ละ” (ออนไลน์) : สื บค้นได้
จากhttp://www.thaihealth.or.th/partner/partner_stor/13485 [เมื่อวันที่ ๑๔พฤษภาคม๒๕๕๔ ]