st126 - page 28

๒๐
และกลองตัวเมียจะเห็นได้ว่าในการผสมผสานวัฒนธรรมนั้นไม่ได้ ผสมเฉพาะเพียงส่วนการแสดงหากยังรวมถึง
เครื่องดนตรีอี กด้วยท่านยังกล่าวอี กว่า “ตารีอี นาเป็นการราที่ดูเหมือนจะอ่อนช้อยแต่ เอาเข้าจริ งคนราต้อง
แข็งแรงและอดทนอย่างมากในการฝึกซ้ อมเพราะไม่ใช่ง่ายๆนั กกับการจะให้เด็กๆมาทาตัวอ่อนแบบสะพานโค้ง
แล้วเดินด้วยมือและเท้าโดยในการสอนนั้นจะทาการสอนที่ บ้าน เพราะมีพื้นที่ลานกว้างพอให้เด็กๆมาฝึกซ้อม
ได้ โดยจะซ้อมกันในช่ วงหัวค่า วั นละ ๑-๒ ชั่วโมงตั้ งแต่มี การฝึกซ้อมและมี งานแสดงตามที่ ต่างๆ เด็ กๆใน
หมู่บ้านจึงให้ความสนใจมาเรียนรู้กันมากตั้งแต่เข้ าร่วมเป็ นครู ภูมิป๎ญญาขององค์กรเยาวชน อุ ปกรณ์ตารี อี นา
ประกอบด้วย ปี่ ฆ้อง ๒ ลู กกลองตัวผู้ /กลองตัวเมี ยฉิ่งฉาบ และพรม สาหรั บเครื่ องแต่ งกายนางราจะ
ประกอบด้วย กางเกง จะเน้นให้มี ความยามถึงตาตุ่มเสื้อ นิยมตัดเย็บในลักษณะแขนสามส่วนเข็มขัดผ้ารั ดเอว
บุหงา ใช้สาหรับประดับผมให้สวยงามไม้คาดผมสิลิแน หรือผ้าพั นรอบเอวกรองทอง ใช้สวมทั บเสื้ออีกครั้งเล็ บ
นางรา ใช้สวมใส่นิ้วมือ เพื่อใช้ในการร่ายราให้ดูสวยงามยิ่งขึ้น
และสาหรั บเครื่องแต่งกายนักดนตรีประกอบด้ วย ชุดนักดนตรี สิลิแน หรือผ้ าพันรอบเอวหมวกคลุม
เข็มขั ดผ้ารัดเอว ส่วนวิธีการราจะประกอบด้วย การไหว้ครู มีลักษณะ ๒แบบ ด้ วยกัน คือการไหว้ครูแบบยาว
และแบบสั้นร่ายราทาเป็นรูปวงกลม (สดายม)
ภาพที่ ๒ (สดายม) หรือ ท่าราวงมาตรฐาน