nt142 - page 99

85
งานวิจัยที่เกี่ยวข้ อง
พัชริ นทร์ สิ รสุ นทรและคณะ (2551หน้ า จ ) ได้ทําการวิจัยเรื่ อง โครงการพัฒนาเทศบาล
ตัวอย่ างแบบบู รณาการหน้า กรณี ศึ กษาเทศบาลเพชรบูรณ์ (TheBest Practice of an Integrated
Development of Municipalityหน้ า A Case of Nakornban Phetchaboon 2004-2008) เป็ นความ
พยายามที่ เกิดขึ้ นจากการสร้างเครื อข่ ายความร่วมมืออย่างเป็ นรู ปธรรมระหว่างสถาบันการศึ กษา
ระดับอุดมศึ กษาในท้องถิ่นซึ่ งในที่ นี้ ได้แก่ มหาวิ ทยาลัยนเรศวรกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นซึ่ ง
ในที่นี้ ได้ แก่ เทศบาลเมืองเพชรบูรณ์ โดยการออกแบบกระบวนการความร่ วมมื อให้อยู่ในรู ปของ
การศึ กษาวิจัยเชิงปฏิ บัติการเพื่ อการเรียนรู ้ แบบมีส่ วนร่ วมซึ่ งมีเป้ าหมายที่ สําคัญคือ เพื่อการสร้ าง
กระบวนการและกลไกการเรี ยนรู ้เชิ งปฏิบัติ การ (ParticipatoryActionLearningResearch) ขึ้ นใน
ระดับชุมชนท้องถิ่นในลักษณะของสหภาคี (Multi-CooperationApproach) โดยมีผู ้ แสดงทางสังคม
(SocialActors) สําคัญได้แก่ ชาวเมื องเพชรบูรณ์ เป็ นผู้ ขับเคลื่อนกระบวนการมีคณะนักวิ จัย เป็ นผู้
อํานวยความสะดวก (Facilitator) และมีคณะผู ้ บริ หารตลอดจนสภาเทศบาลเมืองเพชรบูรณ์ เป็ นผู ้ ให้
ความคิดเห็ นชี้ แนะกําหนดแนวนโยบายและทิ ศทางการพัฒนาเมืองที่ พึงประสงค์ (Mentor)
ผลของการดําเนิ นงานโครงการฯ 4ปี ที่ผ่ านมา จึงเป็ นสิ่ งที่ยืนยันได้ว่า ระบบของเมื องที่อยู ่
สบาย (HappyUrban System) เป็ นสิ่ งที่ สร้างและพัฒนาขึ้ นมาได้ โดยมี ปั จจัยสําคัญได้แก่ ระบบ
เศรษฐกิ จที่ มั่นคงแข็งแรง การพึ่ งตนเองได้ และการมี รายได้เพี ยงพอขององค์ กรปกครองส่ วน
ท้องถิ่นที่ รั บผิดชอบในการพัฒนาเมืองที่จะใช้พัฒนามาตรฐานด้านการจัดการ และใช้เพื่ อสร้าง
เสริ มคุ ณภาพชี วิตของประชาชนและการพัฒนาที่คํานึงถึ งความต้องการของผู ้ อยู่อาศัย การพัฒนา
เมื องจึงเหมื อนกับการเติบโตของมนุษย์ จากทารกตัวเล็กๆที่ต้องการเพียงนํ้ าและอาหารกลายเป็ น
เด็ กน้อยที่ต้องการความรักความมั่นคง และความปลอดภัยสู่ วัยรุ่ นที่ต้องการความเข้าใจความรัก
และโอกาสในการก่อร่ างบุคลิกภาพของตนเองสู่ วัยฉกรรจ์ที่ กล้าหาญมั่นใจที่จะเผชิ ญโลกกว้าง
และสู ่วัยชราที่มีความสุ ขสงบและสบาย จึ งกล่าวได้ว่าเมืองเพชรบูรณ์ ในวันนี้ ได้เคลื่อนมาสู่ การ
เป็ นวัยรุ่ นที่มีคุณภาพแล้วก้าวเดินต่ อไปของการพัฒนาเมื องเพชรบูรณ์จึงมีความสําคัญและต้องถูก
จับตามองว่า เมื องเพชรบูรณ์จะเป็ นต้นแบบของ “เมื องอยู่สบาย” ได้ต่ อไป
ดังนั้ นปัจจั ยสําคัญที่ สร้างให้เมื องเพชรบู รณ์ เป็ นเมื องที่ อยู ่แล้วสบายจึ งมี หลายประการ
ประกอบด้วยการมี กระบวนทัศน์การพัฒนา (Development Paradigm)ที่เอื้อต่อการเป็ นเมืองอยู่สบาย
ของผู ้ บริ หารเมืองซึ่ งต้องประกอบด้วยมิติ ทางด้านเศรษฐกิจสังคมวัฒนธรรมการเมืองการปกครอง
พัฒนาการด้านเทคโนโลยี นอกจากนี้ แนวคิดพื้นฐานในการพัฒนาวิ สัยทัศน์ผู ้ นําและความเข้มแข็ ง
ของชาวเมื องก็เป็ นปั จจัยสําคัญของการสร้ างเมืองให้อยู่แล้วสบาย