ne189 - page 20

๑๑
สื่อความหมายธรรมชาติ การมี ส่วนร่วมของประชาชนท้องถิ่น การจัดที่ พักที่สอดคล้องกลมกลืนกับ
ธรรมชาติและวั ฒนธรรมท้องถิ่น มัคคุเทศก์นําทางในการเดินป่า เป็นต้น
๒. แนวคิดการท่ องเที่ยวแบบยั่งยื น
๒.๑ ความหมายการท่องเที่ยวแบบยั่ งยืน หมายถึง การพัฒนาที่ สามารถตอบสนองกับ
ความต้องการของนักท่องเที่ยวและผู้เป็ นเจ้าของท้องถิ่นในปั จจุบัน โดยมีการปกป้องและสงวนรักษา
โอกาสต่างๆของอนุ ชนรุ่นหลั งด้วย รวมถึงการจัดการทรัพยากรเพื่ อการตอบสนองความจําเป็นทาง
เศรษฐกิจสั งคมและความงามทางสุนทรียภาพ ในขณะที่สามารถรักษาเอกลักษณ์ ทางวัฒนธรรมและ
ระบบนิเวศด้ วย (Eber, 1992 : 3 ) เป็นการบริหารจัดการทรัพยากรทางการท่องเที่ยว เพื่อตอบสนอง
ความจําเป็นทางเศรษฐกิจและสั งคม โดยการใช้ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมอันมี คุณค่าอย่างรอบคอบ
และชาญฉลาด ก่อประโยชน์ สู งสุดในระยะเวลายาวนานที่สุ ด เกิดปัญหาผลกระทบน้ อยที่สุ ด ใน
ขณะเดียวกันคุณภาพของทรัพยากรจะต้องดี ขึ้น แม้ว่านักท่องเที่ยวจะเพิ่ มขึ้นก็ตาม (รําไพพรรณ แก้ว
สุ ริยะ, ม.ป.ป.) เป็ นการกําหนดแนวทางการใช้ประโยชน์และการพั ฒนาทรัพยากรการท่ องเที่ ยว
รวมทั้ งปั จจั ยแวดล้ อมที่ เกี่ยวกั บการท่ องเที่ ยวที่ตอบสนองความจํ าเป็ นทางเศรษฐกิ จ สังคม
วัฒนธรรม และสุนทรียภาพแก่สมาชิกของสังคมในปัจจุบันและอนาคต โดยใช้ทรัพยากรอันทรงคุณค่า
อย่างฉลาด สามารถรั กษาเอกลั กษณ์ของธรรมชาติ และวั ฒนธรรมให้ ไว้นานที่ สุด มี การปรับปรุ ง
คุ ณภาพให้ ได้ ผลกํ าไรอย่ างเป็ นธรรม ในขณะเดี่ยวกั นชุมชนท้ องถิ่ นมี ส่ วนร่วมในการได้ รับ
ผลประโยชน์ตอบแทนอย่างเหมาะสม เป็นธรรม นักท่องเที่ยวมาเยี่ยมเยือนสม่ํ าเสมออย่างพอเพียงแต่
มีผลกระทบทางลบต่ อสิ่งแวดล้อมน้อยที่สุ ดอย่างยืนยาว การท่องเที่ ยวที่มี ลักษณะสําคัญ ๖ ประการ
(บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา , ๒๕๔๒ : ๑ ) ดังนี้
๑. เป็นการท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวทุกประเภท ทุกแห่ง
๒. เป็นการท่องเที่ยวที่ เน้นคุณค่าและความเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละแหล่งท่องเที่ยว
๓. เป็นการท่องเที่ยวที่ มีความรับผิดชอบต่อทรัพยากรท่ องเที่ยวและสิ่งแวดล้อม
๔. เป็นการท่องเที่ยวที่ให้นักท่องเที่ยวได้รับความรู้และประสบการณ์ ที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติ
และ วัฒนธรรม
๕. เป็นการท่องเที่ยวที่ ให้ผลตอบแทนแก่ ผู้ประกอบการธุรกิจการท่องเที่ยวอย่างยืนยาว
๖. เป็นการท่องเที่ยวที่ให้ประโยชน์ต่ อชุมชนท้องถิ่ น และคืนผลประโยชน์กลั บสู่ทรั พยากร
ท่องเที่ยวและสิ่งแวดล้ อมของท้องถิ่น
๒.๒ หลั กการพื้นฐานของการท่ องเที่ ยวแบบยั่ งยืน แชร์ เลย์ อีเบอร์ (Shirley Eber,
๑๙๙๒) ได้อธิบายถึงหลักการพื้นฐาน(Principles) ของการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน๑๐ ประการ ดังนี้