๑๙
๑.
ส่
งเสริ
มการพั
ฒนาบุ
คลากรภาคการบริ
หาร
๒.
ส่
งเสริ
มการอนุ
รั
กษ์
ฟื้
นฟู
และบริ
หารจั
ดการสิ่
งแวดล้
อม
๓.
ส่
งเสริ
มการมี
ส่
วนร่
วมของชุ
มชน
๔.
สร้
างภาพลั
กษณ์
ด้
านการท่
องเที่
ยว
๕.
กํ
าหนดกลุ่
มเป้
าหมายและดํ
าเนิ
นการด้
านการตลาด
๖.
ประชาสั
มพั
นธ์
การท่
องเที่
ยวอย่
างต่
อเนื่
อง
๗.
พั
ฒนาและปรั
บปรุ
งแหล่
งท่
องเที่
ยว
๘.
พั
ฒนาคุ
ณภาพ และระบบการจั
ดจํ
าหน่
ายสิ
นค้
าที
่
ระลึ
กและสิ
นค้
าท้
องถิ่
น
๙.
พั
ฒนากิ
จกรรมเพื่
อส่
งเสริ
มการท่
องเที่
ยว
๑๐.พั
ฒนาความพร้
อม และมาตรฐานของสถานบริ
การและบริ
การอื่
นๆ
๑๑.พั
ฒนาและปรั
บปรุ
งระบบสาธารณู
ปโภค
๑๒.พั
ฒนาระบบสารสนเทศพื้
นฐาน ระบบโครงข่
ายสารสนเทศ
๑๓.พั
ฒนาและกํ
ากั
บดู
แล ระบบป้
องกั
นและรั
กษาความปลอดภั
ย
๔. แนวคิ
ดเกี่
ยวกั
บเศรษฐกิ
จสร้
างสรรค์
(Creative Economy)
แนวคิ
ดเกี่
ยวกั
บเศรษฐกิ
จเชิ
งสร้
างสรรค์
(วรากรณ์
สามโกเศศ, มติ
ชน, ๑๘ มิ
ถุ
นายน๒๕๕๒)
ความหมายอย่
างง่
ายที่
ให้
โดย John Hawkins ในหนั
งสื
อชื่
อ The Creative Economy : How
PeopleMakeMoney from Ideas คื
อ การสร้
างมู
ลค่
าที่
เกิ
ดจากความคิ
ดมนุ
ษย์
สาขาการผลิ
ตที่
พั
ฒนาไปสู่
เศรษฐกิ
จสร้
างสรรค์
จะเรี
ยกว่
าอุ
ตสาหกรรมสร้
างสรรค์
(Creative Industries) ซึ่
ง
หมายถึ
ง กลุ่
มกิ
จกรรมการผลิ
ตที่
ต้
องพึ่
งพาความคิ
ดสร้
างสรรค์
เป็
นวั
ตถุ
ดิ
บสํ
าคั
ญ ซึ่
ง UNCTAD แบ่
ง
ประเภทอุ
ตสาหกรรมสร้
างสรรค์
ออกเป็
น๔ ประเภท ดั
งนี้
๑) ประเภทมรดกทางวั
ฒนธรรม (Heritage or Culture Heritage) เป็
นกลุ่
ม
อุ
ตสาหกรรมที่
เกี่
ยวเนื่
องกั
บประวั
ติ
ศาสตร์
โบราณคดี
วั
ฒนธรรม ประเพณี
ความเชื่
อ และสภาพ
สั
งคม เป็
นต้
น แบ่
งออกเป็
น ๒ กลุ่
ม คื
อ กลุ่
มการแสดงออกทางวั
ฒนธรรมแบบดั้
งเดิ
ม (Traditional
Cultural Expression) เช่
น ศิ
ลปะและงานฝี
มื
อ เทศกาลงานและงานฉลอง เป็
นต้
น และกลุ่
มที่
ตั้
งทาง
วั
ฒนธรรม (Cultural Sites) เช่
น โบราณสถาน พิ
พิ
ธภั
ณฑ์
ห้
องสมุ
ด และการแสดงนิ
ทรรศการ
เป็
นต้
น
๒) ประเภทศิ
ลปะ (Arts) เป็
นกลุ่
มอุ
ตสาหกรรมสร้
างสรรค์
บนพื้
นฐานของศิ
ลปะ
และวั
ฒนธรรม แบ่
งออกเป็
น ๒ กลุ่
ม คื
อ งานศิ
ลปะ (Visual Arts) เช่
น ภาพวาด รู
ปปั้
น ภาพถ่
าย
