๑๔
๔. ให้
ผู้
มาเยื
อนหรื
อนั
กท่
องเที่
ยวได้
เรี
ยนรู้
และเข้
าใจกั
บพื้
นที่
ทรั
พยากร และวิ
ถี
ชี
วิ
ต
(Education and Understanding)
๕. เน้
นการออกแบบที่
กลมกลื
นกั
บสถาปั
ตยกรรมท้
องถิ่
น และใช้
วั
สดุ
ในท้
องถิ่
น (Local
Architecture and Local Material )
๖. การผสมผสานการท่
องเที่
ยวแบบยั่
งยื
นสู่
แผนพั
ฒนาระดั
บท้
องถิ่
น ภู
มิ
ภาคและ
ระดั
บประเทศ ( Integration of sustainable tourism to local regional and national plans)
๗. เน้
นข้
อมู
ลพื้
นฐานเพื่
อเป็
นฐานในการตั
ดสิ
นใจและการติ
ดตามตรวจสอบ (Information
andmonitoring)
๒.๓ การพั
ฒนาการท่
องเที่
ยวอย่
างยั่
งยื
น
โดยยึ
ดหลั
กจริ
ยธรรม ของการท่
องเที่
ยวตาม
ข้
อบั
ญญั
ติ
ขององค์
การท่
องเที่
ยวโลก ๑๑ ประการ ดั
งนี้
๑.
การท่
องเที่
ยวจะต้
องสร้
างความเข้
าใจที่
ดี
ต่
อกั
นระหว่
างนั
กท่
องเที่
ยวและชุ
มชน
๒. การท่
องเที่
ยวเป็
นหนทางที่
ทํ
าให้
เกิ
ดการเรี
ยนรู้
๑.
การท่
องเที่
ยวเป็
นปั
จจั
ยของการพั
ฒนาที่
ยั่
งยื
น
๒.
การท่
องเที่
ยวเป็
นทั้
งผู้
ใช้
และผู้
ปกปั
กษ์
รั
กษามรดกทางวั
ฒนธรรมของมนุ
ษยชาติ
๓.
การท่
องเที่
ยวคื
อกิ
จกรรมที่
จะสร้
างประโยชน์
ต่
อประเทศและชุ
มชนเจ้
าของบ้
าน
๔.
ผู้
ประกอบการคื
อผู้
มี
ส่
วนได้
ส่
วนเสี
ยในการท่
องเที่
ยว ควรถื
อเป็
นภารกิ
จที่
ต้
องมี
ความรั
บผิ
ดชอบร่
วมกั
น ในการพั
ฒนาการท่
องเที่
ยว
๕.
สิ
ทธิ
ในการท่
องเที่
ยว ย่
อมต้
องได้
รั
บการคุ้
มครอง
๖.
นั
กท่
องเที่
ยวมี
เสรี
ภาพในการเดิ
นทางท่
องเที่
ยวที่
ต้
องเคารพต่
อชุ
มชนหรื
อเจ้
าของบ้
าน
๗.
สิ
ทธิ
ของคนงานและผู้
ประกอบการในอุ
ตสาหกรรมท่
องเที่
ยว ควรได้
รั
บการคุ้
มครอง
๘.
หลั
กจรรยาบรรณการท่
องเที่
ยวโลก พึ
งถู
กนํ
าไปปฏิ
บั
ติ
ร่
วมกั
น
๙.
พั
ฒนาร่
วมกั
นในการส่
งเสริ
มการท่
องเที่
ยวของกลุ่
มจั
งหวั
ด
๓. แนวคิ
ดชุ
มชนท้
องถิ่
นและการบริ
หารจั
ดการการท่
องเที่
ยวของชุ
มชนท้
องถิ่
น
๓.๑ ความหมายของชุ
มชนท้
องถิ่
นและการบริ
หารจั
ดการการท่
องเที่
ยวของชุ
มชนท้
องถิ่
น
พจนานุ
กรมฉบั
บราชบั
ณฑิ
ตยสถาน ได้
เขี
ยนอธิ
บายคํ
าว่
า ชุ
มชน หมายถึ
ง เขตพื้
นที่
ระดั
บ
ความคุ้
นเคยและการติ
ดต่
อระหว่
างบุ
คคล ตลอดจนพื้
นฐานความยึ
ดเหนี่
ยวเฉพาะอย่
างที่
ทํ
าให้
ชุ
มชน
ต่
างไปจากกลุ่
มเพื่
อนบ้
าน มี
ลั
กษณะทางเศรษฐกิ
จเป็
นแบบเลี้
ยงตนเองที่
จํ
ากั
ดมากกว่
าสั
งคม แต่
ใน
วงจํ
ากั
ดเหล่
านั้
นย่
อมมี
การสั
งสรรค์
ใกล้
ชิ
ดกว่
าและมี
ความเห็
นอกเห็
นใจลึ
กซึ้
งกว่
าอาจมี
สิ่
งเฉพาะบาง
ประการที่
ผู
กพั
นเอกภาพ เช่
น เชื้
อชาติ
ต้
นกํ
าเนิ
ดของชาติ
หรื
อศาสนา สอดคล้
องกั
บ ชยั
นต์
วรรธนะ
ภู
มิ
(๒๕๓๗ : ๔๓ ) ที่
กล่
าวว่
า เป็
นสั
งคมหมู่
บ้
านที่
สมาชิ
กของสั
งคมยั
งมี
ความสั
มพั
นธ์
แบบเครื
อญาติ
มี
ความใกล้
ชิ
ดต่
อกั
นอย่
างไม่
เป็
นทางการ สมาชิ
กส่
วนใหญ่
มี
อาชี
พด้
านการเกษตร มี
ค่
านิ
ยมที่
เป็
นการ
