ne189 - page 11

๒
อั นมีคุ ณค่าอย่ างรอบคอบและฉลาดในการประยุ กต์ใช้ ซึ่ งจะก่อให้ เกิดประโยชน์ ในระยะยาวซึ่ ง
บานเย็น ชาญธนะวัฒน์ (๒๕๔๕ : ๖๗ ) ได้ ศึกษาพบว่า การส่งเสริมการท่ องเที่ยวทําให้เกิดการจัด
ระเบียบสภาพแวดล้ อมของชุมชนใหม่ให้ร่ มรื่น น่าดู ลดปริมาณการตัดไม้ทําลายป่ าหรือล่าสั ตว์ลง
ด้ านวัฒนธรรมชาวบ้านก็ มีการปรั บตัว ยอมรั บวัฒนธรรมสากลเพิ่มขึ้น ทํ าให้เกิดการผสมผสานและ
เรี ยนรู้ทางวัฒนธรรมร่วมกันเป็นวั ฒนธรรมร่วมสมัย และตรั ยวิชิ ต เขาแก้ว (๒๕๔๖ : บทคัดย่ อ ) ได้
ศึกษาการจั ดการท่องเที่ยวตําบลคลองโคน อําเภอเมื อง จังหวั ดสมุทรสงคราม พบว่าการส่งเสริมการ
ท่องเที่ยวช่วยกระตุ้นและสนับสนุนให้ชาวบ้านเข้าใจเรื่องการท่องเที่ยวของคนในท้ องถิ่น ให้ท้องถิ่นมี
ส่ วนร่วมในการพัฒนาการท่องเที่ ยวมากยิ่งขึ้ น ความยั่งยืนของการท่ องเที่ยวนอกจากจะเป็นการ
ยั่งยืนในการอนุรักษ์แหล่ งท่องเที่ ยวแล้ว จะต้องเสริ มสร้างคุณภาพและมาตรฐานของการท่องเที่ยวให้
สูงขึ้นอย่ างต่ อเนื่อง ซึ่ งจะต้องมีการให้ประชาชนท้ องถิ่นมี ส่วนร่วมในการรั บผิดชอบ ร่วมกั นพัฒนา
โครงสร้างพื้นฐานของการท่องเที่ยว คนในท้องถิ่นมีน้ําใจไมตรีที่ดีงาม และคนท้องถิ่นรับผลประโยชน์
ร่วมกัน และจะต้องให้ประชาชนมีความตะหนักในคุ ณค่าอย่างแท้จริง มีความรู้ มีการรู้จักใช้ประโยชน์
มี ส่วนร่วมในการดูแลรักษา และสร้างจิตสํานึ กรักท้ องถิ่ นของตนเอง (เทิดชาย ช่วยบํารุง,๒๕๔๙ :
๑๙๑ )
ดังนั้ น หากชุมชนท้ องถิ่นสามารถดึงศักยภาพการท่องเที่ยวด้านต่าง ๆ ในชุมชนมาพัฒนา
เพื่ อสร้างรายได้ ให้กั บชุมชน ควบคู่ไปกับการอนุ รักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและวัฒนธรรม ย่อมจะทําให้
การพัฒนาประเทศบรรลุวัตถุ ประสงค์ตามยุทธศาสตร์ที่ได้ตั้ งไว้ จึงต้องมีการศึกษาข้ อมูลประกอบการ
วางแผนการพัฒนา การสร้างความรู้ ความเข้าใจกับคนในท้องถิ่ นให้ชัดเจนในเรื่องของแนวคิดและ
แนวทางที่แท้ จริงของการท่องเที่ยวว่าเป็นกิ จกรรมที่มุ่งเน้นประโยชน์ระยะยาวในด้านการสร้างความ
เข้มแข็งให้กั บชุมชนและคนในท้องถิ่นให้สามารถพึ่ งตนเองได้ ตัวแทนชุ มชนและคนท้องถิ่นที่จะเข้ามา
มี ส่วนร่วมจะต้ องมีความรู้เกี่ยวกั บธุ รกิจการท่องเที่ยว ทั้ งเรื่องบุ คลิกภาพ ความรู้ความเข้าใจ การ
บริ หารจั ดการ และการพึ่งตนเอง รวมทั้ งส่ งเสริมให้ มี การจ้างงานและกิจกรรมที่ต่ อเนื่องกั บการ
ท่องเที่ยวโดยเน้นให้ คนในท้องถิ่ นมีงานทํา การมี ส่วนร่วมของผู้มี ส่วนได้เสียที่เป็ นเจ้าของธุรกิจและ
กิ จการ มีการแบ่งปั นผลประโยชน์กั นอย่ างเป็ นธรรม ดังนั้ นการพัฒนาการบริ หารจัดการการ
ท่องเที่ยวในสถานการณ์ปั จจุบันจึงมี ความสําคัญอย่ างมากที่จะต้ องมีการพั ฒนาบุคลากรในจังหวั ด
หนองคาย ในการที่จะเอื้ออํานวยให้จังหวั ดเป็นผู้นําด้านการท่ องเที่ยวในภูมิ ภาคอย่างต่ อเนื่อง และ
ยกระดับคุ ณภาพการท่องเที่ยวของประเทศไทยสู่มาตรฐานโลก จึงต้องมีการศึกษาศักยภาพและความ
ต้องการพัฒนาของคนในท้องถิ่ นในการบริหารจัดการการท่องเที่ ยวแบบยั่งยืน ถึ งแม้ว่ าการท่องเที่ ยว