ct156 - page 20

๖
บทที่ ๒
แนวคิด ทฤษฎี และวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง
การวิ จัยเรื่ อง การพัฒนารูปแบบผลิ ตภัณฑ์ผ้ าทอไทยทรงดํ าเพื่ อสร้ างมูลค่ าเพิ่มตามแนวทาง
เศรษฐกิ จสร้างสรรค์ ผู้ วิจั ยได้ศึ กษาเอกสารและผลงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับสาระสํ าคัญของงานวิ จัยที่ มีการ
เผยแพร่ในรูปแบบต่างๆ โดยจะได้ ศึกษาอย่ างหลากหลายและครอบคลุ มเนื้อหาสาระของงานวิ จัยโดย
ละเอียด ดังนี้
๑. ความเป็นมาของชาวไทยทรงดํ า
๒. วัฒนธรรมผ้าทอ ลวดลาย และสีของผ้าไทยทรงดํา
๓. แนวคิดเรื่องเอกลักษณ์ชุมชน
๔. แนวคิดทุนทางวัฒนธรรม
๕. ทฤษฎีสัญญวิทยา
๖. ทฤษฎีปฏิสัมพันธ์สัญลั กษณ์ (Symbolic Interaction Theory)
๗. แนวคิด ทฤษฎี เกี่ยวกับเศรษฐกิจสร้างสรรค์ (Creative Economy)
๘. แนวคิด ทฤษฎี เกี่ยวกับการพัฒนาผลิตภัณฑ์ (Product Development)
๙. แนวคิด ทฤษฎี เกี่ยวกับการเพิ่มมูลค่าผลิ ตภัณฑ์
๑๐. งานวิจัยที่เกี่ยวข้ อง
โดยมีรายละเอี ยดดังนี้
๑. ความเป็นมาของชาวไทยทรงดํา
๑.๑ ประวัติความเป็ นมาของชาวไทยทรงดํา
ไทยทรงดํา เป็นชาวไทสาขาหนึ่ง ซึ่ งมีชื่อเรียกแตกต่างกันออกไปหลายชื่ อ เช่น ลาวโซ่ง ลาวซ่ง ลาว
ทรงดํา ไทยโซ่ง ไทยดํา ไทยซ่งดํ า ไตดํา ไตซงดํ า ผู้ไทยดํา (อัญชนา พานิ ช, ๒๕๓๗) แต่มีผู้ ให้ความคิดเห็น
ถึงการเรี ยกชื่อชนกลุ่ มนี้ที่ อาศัยอยู่นอกประเทศไทยว่า “ไทดํา” หรื อ “ผู้ไทดํา” (Black Tai) เพราะนิยม
สวมเสื้อสี ดําล้ วน เมื่อชาวไทยกลุ่ มนี้อพยพเข้ามาในประเทศไทยก็เรี ยกว่า “ลาวโซ่ง” หรือ “ไทยทรงดํ า”
(สมทรง บุรุษพั ฒน์, ๒๕๔๐) ซึ่งเห็นชั ดเจนในรัชสมั ยพระบาทสมเด็จพระจุ ลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงโปรด
เกล้าฯ ให้เรี ยกว่า “ไทย” นําหน้าชื่อกลุ่มชนหรือกลุ่ มภาษา เพื่อการเน้นถึงความเป็นชาติและความเป็นไทย
จากหลักฐานทางประวั ติศาสตร์และข้อมูลทางภาษาศาสตร์ มีความเห็ นพ้องกั นว่าควรพิจารณาคํานําหน้าชื่อ
ภาษาไทยถิ่นต่างเหล่ านี้ใหม่ ตามกลุ่ มภาษาที่แท้จริ ง คือ กลุ่มภาษาลาวก็ ควรใช้คํานําหน้ าชื่ อว่า “ลาว”
ได้แก่ ลาวใต้ ลาวเวียง และลาวครั่ ง กลุ่มภาษาไทยก็ควรใช้คํานําหน้าว่ า “ไทย” ได้แก่ ภาษาไทดํา และไทย
วน (วิภาวรรณ อยู่เย็น, ๒๕๒๘)
ไทยทรงดําเดิมตั้งบ้านเมืองอยู่ตั้งแต่ บริเวณ มณฑลกวางสี ยูนนาน ตังเกี๋ย ลุ่มแม่ น้ําดําและแม่น้ํา
แดง (ถวิล เกษรราช, ๒๕๑๒) จนถึ งแคว้นสิบสองจุไท เมืองที่ตั้งอยู่ในบริเวณดังกล่าวนี้ได้แก่ เมืองแถง (แถน