st124 - page 13

4
ไปจนถึงรั ฐกลันตันปะลิ สและรัฐเกดะห์ (ไทรบุ รี ) และอพยพหลบหนีการถูกเกณฑ์เป็ นทหาร
ตํารวจ เข้ามาตั้ งถิ่นฐานตามหมู่ เกาะชายฝั่งทะเลอันดามันจากการที่ นับถื อศาสนาอิสลามจึงเรี ยกว่ า
“ชาวมุสลิม”หรื อ “ชาวไทยมุสลิม” (อาภรณ์ อุกฤษณ์. 2532 : 23)
ชาวจีน เป็ นกลุ่ มชาติพันธุ ์หนึ่ งที่เดิ นทางหลบหนี ความวุ่นวายจากการสู้รบในประเทศจี น
แผ่นดินใหญ่ มาพักอาศัยที่เกาะปี นังต่อจากนั้ นประมาณ200150-ปี ที่ผ่านมาได้เดินทางโดยขบวน
เรื อเป็ ด (เรื อแล่นใบขนาดเล็กกว่าเรื อสํ าเภา)จากปี นังเข้ามาทําโป๊ ะจับปลาเพื่ อทําปลาเค็มและปลาย่าง
นํากลับไปขายที่ปี นัง สิ งคโปร์ และนํ าสิ นค้าจําเป็ นกลับเข้ามาแลกเปลี่ ยนกับสิ นค้าพื้นเมื องของ
ชาวเลและชาวไทยมุ สลิมต่อมาจึงเลือกทําเลบริ เวณตลาดศรีรายา เพื่อแวะพักอาศัยชั่วคราวขณะเข้า
มาติ ดต่ อแลกเปลี่ ยนสิ นค้าหรื อรอลมมรสุ มเปลี่ ยนทิ ศทาง จนกระทั่งมี การแต่ งงานกับคนใน
ท้องถิ่ นต่างกลุ่มชาติพันธุ์ ได้แก่ ชาวเลชาวมุสลิมหรื อลูกหลานชาวจีนด้วยกันที่เข้ามาอาศัยอยู่ก่อน
บ้างแล้วจึงมีการตั้ งถิ่นฐานอย่างถาวร (อาภรณ์ อุ กฤษณ์. 2532 : 24)ปัจจุ บันเรี ยกลู กหลานชาวจีน
ว่า “ชาวไทยเชื้ อสายจีน”
ชาวไทย ในอดี ตหมายถึ งกลุ่มคนไทยซึ่ งเป็ นกลุ่มหนึ่ งในหลายกลุ่มชาติ พันธุ์ที่ อาศั ย
ในประเทศสยาม เรี ยกรวมๆกันว่า “ชาวสยาม” ปัจจุบันเรี ยกว่า “ชาวไทยพุทธ” ในช่วงแรกๆ
มีชาวไทยหรื อชาวสยาม เดินทางจากแผ่ นดินใหญ่เข้ามาพักอาศัยเพื่อทําการประมงและหาของป่ า
บริ เวณหมู่ เกาะลันตาบ้างไม่ มากนัก จนกระทั่งในปี พ.ศ.2444 เกาะลันตาได้รั บการยกฐานะเป็ น
อําเภอมีการสร้างสถานที่ ราชการและโรงเรี ยนประชาบาลขึ้ นหลังหนึ่ ง ประชากรชาวไทยพุทธหรื อ
ชาวสยามในยุคนั้ นได้ แก่ กลุ่ มข้าราชการประจําอําเภอด่านศุ ลกากรตํารวจและข้าราชการครู ฯลฯ
ภายใต้การปกครองของรัฐบาลสยามได้โยกย้ายผลัดเปลี่ยนกันเข้ามาปฏิ บัติ ราชการมีการแต่งงาน
กับคนในท้องถิ่นแล้วตั้ งถิ่นฐานถาวรบนเกาะบ้างพาครอบครัวไปตั้ งถิ่นฐานที่ อื่นบ้าง ด้วยเหตุ ที่
บริ เวณดังกล่าวเป็ นที่ อยู่ อาศัยของข้าราชการ และเป็ นสถานที ่ราชการนี่ เอง ชาวเลจึ งเรี ยกว่า
“ปาไตยรายา”หมายถึงหาดของเจ้านายอันเป็ นที่มาของชื่ อ “ถนนศรีรายา”หรื อ “ตลาดศรี รายา”
การอพยพโยกย้ายและการเข้าไปตั้ งถิ่นฐานของชนต่างกลุ่มต่างวัฒนธรรมบนเกาะลันตา
เป็ นไปอย่างต่ อเนื่ องช่วงที่ เกาะลันตารุ่ งเรื องที่สุ ดในอดีตมี ชนต่างถิ่ นเข้าไปทําธุ รกิจการประมง
ชาวจี นเปลี่ยนมาใช้เรื อใบสามเสานําสิ นค้าที่จําเป็ นจากเกาะปี นังและสิงคโปร์ เข้ามาขายและรับซื้ อ
ถ่านไม้โกงกาง เปลื อกไม้แสมสําหรับย้อมใบเรื อและสิ นค้าพื้นเมือง จนกระทั่งมีการตัดถนนบน
แผ่นดินใหญ่ และปรับเปลี่ ยนเส้นทางการค้าไปใช้ทางบกประกอบกับเหตุผลอี กหลายประการ
เกาะลันตายิ่งซบเซาลงไปอีกตลาดศรี รายากลายเป็ นเมืองที่ เงี ยบเหงาไร้ ผู ้คนสัญจร แม้ธุ รกิจ
ท่องเที่ ยวจะเข้ามาพร้อมกับนักธุรกิจและนักท่องเที่ยวทั้ งชาวไทยและชาวต่ างประเทศประมาณปี
พ.ศ.2528พลิกฟื้ นให้ฟากตะวันตกของเกาะลันตาหรือ“หลังเกาะ”พัฒนาขึ้ นอย่างรวดเร็วขณะที่ ฟาก