st124 - page 10

บทที่ 1
บทนํา
ความสําคั ญและที่มาของปัญหาที่ทําการวิจัย
การปฏิ สัมพันธ์ เป็ นพฤติกรรมของมนุษย์ที่ เกิดจากการร่ วมพบปะสังสรรค์เพื่อรวมพลังกัน
ต่อสู ้กับภัยธรรมชาติ สร้ างภูมิปัญญาในการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมและร่ วมแรงร่วมใจกัน
แสวงหาปั จจัยสี่ เพื่ อความอยู่รอดร่วมกันในสังคม ไม่ ว่าจะเป็ นสังคมระดับประเทศที่ พัฒนาแล้ว
กําลังพัฒนา หรื อสั งคมระดับชุ มชน ตําบลหมู่ บ้านหรื อแม้ กระทั่งสั งคมชนเผ่า การศึ กษาถึง
ปฏิสัมพันธ์ของผู้ คนในสังคมต่างๆ จึงเป็ นประเด็นที่น่าสนใจโดยเฉพาะในสังคมพหุ วัฒนธรรม
ที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ ์ ดังที่ พบเห็นในประเทศแถบเอเชี ยอาคเนย์รวมทั้ งประเทศไทย
ซึ่ งมี ทั้ งกลุ่ มสั งคมที่ มีความขัดแย้งอันเป็ นผลมาจากความแตกต่ างด้านสั งคมวัฒนธรรม
ด้านศาสนาความเชื่ อ ด้านการเมื องการปกครอง หรื อปั ญหาการแย่งชิ งทรัพยากรธรรมชาติ
เพื่อประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสังคมที่ มีการปรับตัวเพื่อความสมานฉันท์ท่ามกลางความแตกต่าง
นักวิชาการสาขาต่างๆ ให้ความสนใจศึกษาปรากฏการณ์เหล่านี้ ในมุ มมองที่แตกต่างกัน
สําหรับนักมานุษยวิทยาวัฒนธรรมสนใจศึกษาพฤติกรรมการปฏิสั มพันธ์ ของมนุษย์ในลักษณะองค์รวม
(holistic view)ระหว่างมนุ ษย์กับสิ่ งเหนือธรรมชาติที่แสดงออกในรู ปของพฤติกรรมด้านศาสนาความเชื่ อ
ประเพณี พิ ธี กรรมต่าง ๆ ระหว่ างมนุ ษย์กับสิ่ งแวดล้อมที่ ปรากฏในรู ปแบบของระบบนิ เวศ
วัฒนธรรมที่สัมพันธ์กับปัจจัยพื้ นฐาน เช่ นการสร้างที่พักอาศัยการแต่ งกาย การทํามาหากิ นและ
การรักษาโรค
การปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ด้วยกันทั้ งในระดับปั จเจกและกว้างออกไปในระดับสั งคม
นอกจากมี จุดมุ่ งหมายเพื่อความอยู่ รอดปลอดภัยแล้วยังเป็ นโอกาสในการสร้ างความเข้าใจ
ซึ่ งกันและกันอันเป็ นหัวใจในการอยู่ร่วมกันอย่างสันติโดยมีหลักคิดว่าหากปราศจากความเข้าใจ
ซึ่ งกันและกันแล้วย่อมก่อให้ เกิดปั ญหาความขัดแย้งทางสังคมทางการเมื อง การปกครอง และ
ทางเศรษฐกิจตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังที่ ประเวศ วะสี (2546 : 22,39) ได้ให้ความสํ าคัญกับ
การอยู่ร่วมกันท่ามกลางความหลากหลายทางวัฒนธรรมในเชิงบวกว่ า “ทําให้เกิดความสอดคล้อง
เกิดความงามทําให้อยู่รอดและการแลกเปลี่ยนเรี ยนรู ้ระหว่างวัฒนธรรมที่ไม่ เหมือนกันจะทําให้เกิด
นวตกรรมทางวัฒนธรรม ความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรมระหว่างประชาชนจะนําไปสู่ มิตรภาพระหว่าง
คนต่างเผ่าพันธุ ์จะส่งเสริมสันติภาพ เพราะประชาชนมี ความโน้มเอียงที่จะเป็ นมิตรกันอยู่ แล้ว”ขณะที่
อมรา พงศาพิชญ์ (2534 :130)นักมานุ ษยวิทยาที่สนใจศึกษาสังคมพหุ วัฒนธรรมที่มีความหลากหลาย
ทางชาติพันธุ ์มองว่ ามนุษย์ ต่างชาติ พันธุ ์สามารถพึ่ งพาอาศัยกั นเพื่อความอยู่รอดแต่ จะหลีกเลี่ ยง