sp104 - page 46

บทที่ ๔ องค์ ความรู้ด้านค่านิยมไทยในทรรศนะของผู้ทรงคุณวุฒิ :: ๓๘
ยังเอื้ อมมือยาวๆ ลงไปเก็บมะนาวได้ ทุกวันนี้เรามี แดรกคู ล่า มีมนุ ษย์ค้ างคาวดูดเลื อด หรือแวมไพร์
นอกจากนั้น ทางภาคอี สานของเราก็ยังมี ผีตาโขน แต่กลั บไม่เป็นที่นิยม มิหนาซ้า ผีตาโขนของไทยยั ง
พากันเต้นกังนั มสไตล์แบบเกาหลีไปเสียอี กแล้ว ทั้งๆที่ไทยเรามี “เพลงม้าย่อง” หรือ “เพลงพม่ากลอง
ยาว “ ให้เต้นได้อย่างสนุกสนานไม่แพ้กังนัมของเกาหลีเลย
งานเทศกาลคริสตมาส ซึ่งเกี่ยวข้องกับศาสนาคริสต์ ชาวพุทธก็ยังจัดงานเล่ นสนุกได้ มีการจั ด
แต่ งต้นคริ สตมาสใหญ่ๆ ประดั บประดาไฟอย่างสวยงาม เชิ ญเจ้าใหญ่นายโตไปเปิดไฟ มีการแต่ งตั ว
เป็นซานตาครอสตัวอ้วนๆ ส่งเสี ยงร้อง โฮ่ โฮ่ บ้าง ดูเอาเถิด เรื่องของศาสนายังเอามาทาเป็นเรื่องสนุก
ได้
นี่ยังไม่นับ ตรุ ษจีน อีกเทศกาลหนึ่งซึ่ งมีการเฉลิ มฉลองอย่างยิ่งใหญ่ มากที่สุดในสั งคมไทย มี
การแต่งกายแบบชาวจีน การเชิดสิ งโต เชิดมังกร ฯลฯ จนกระทั่งชักจะงงๆแล้วว่า ประชากรส่วนใหญ่
ของประเทศไทยนี่เป็นชาวไทยเชื้ อสายจีนไปกันหมดแล้วหรื อ และได้สังเกตว่า เกิดค่านิยมของการอวย
พรกันเป็นภาษาจี นกันไปทั่วทุ กหัวระแหง ปีหนึ่งจึงมีคาอวยพรกันสามภาษา ทั้งภาษาไทยในวันปีใหม่
ภาษาอังกฤษในวันคริ สตมาสและวันปีใหม่ รวมทั้งภาษาจี นในวันตรุ ษจีน ในอนาคตข้างหน้า คงต้อง
เพิ่ มภาษาอื่นๆของประเทศเพื่อนบ้านอี ก ๙ ประเทศในฐานะที่เข้าสู่ประชาคมอาเซี ยนด้ วยกัน และ
ค่านิยมของชาวจีนนั้นมักเน้นเรื่องความมั่ งคั่งร่ารวยเป็นหลักสาคัญ
แม้ แต่เรื่องสาคัญมาก เช่น การเมือง ยังใช้ ว่า “เล่นการเมือง” ดังนั้น สังคมไทยจึงเลือกแต่
นักการเมืองที่เข้ามาเล่ นการเมืองอย่ างสนุกสนาน หาได้จริ งจังอะไรกันอย่างแท้จริ งไม่ จึ งเกิดค่านิยม
ว่ า การบริ หารชาติ บ้านเมือง คือ “สมบัติ ผลัดกันชม” แบ่งๆกั นไปบ้าง ตนเองยังเป็นไม่ได้ ในช่วง
ระยะเวลานี้จะด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม ก็ให้ภรรยา สามี หรือลูกๆเข้ามาทางานแทนไปพลางๆก่อน เป็น
การจองที่ไว้ก่อน พอได้ เวลาแล้ วก็กลั บมา หรือมีค่านิ ยมว่า “การเมืองนั้นไม่มีมิ ตรแท้หรือศัตรูถาวร”
นักการเมืองส่วนใหญ่จึงเป็นนักแสดงที่สนุกกับเล่ นละครกันไปก่อนตามสถานการณ์ที่ควรจะเป็นและ
ผลประโยชน์ ที่ควรจะได้ หรือควรจะเสีย ศัตรู ในวันนี้ อาจจะเป็นมิตรในวั นหน้า หรือมิตรในวันนี้อาจจะ
เป็นศัตรูกั นในวันข้างหน้าก็ได้ หมุนเวี ยนเปลี่ยนไปได้เรื่ อยๆ ดังนั้น จึง “เล่นเกม” กันไปก่อน
งานวัดหรืองานเทศกาลทางศาสนาก็ยังอุตส่าห์มี “สวนสนุก” มากมายหลายอย่าง มีลิ เก หมอ
ลา ประกวดนางงาม บางวัดนั้ น ถ้าจะมี พระธรรมเทศนา ญาติโยมก็จะนิ มนต์แกมสั่งพระว่าท่านต้ อง
เทศน์สนุกๆหน่อยนะ เดี๋ยวคนจะไม่ฟัง
ในสมัยที่ยังเป็ นวิทยากรนั้น บางครั้ งผู้จัดก็บอกว่ า อาจารย์พูดสนุ กๆหน่อยนะ เดี๋ ยวผู้ฟังจะ
หลับ ก็จะตอบเขาไปว่า ถ้าอย่ างนั้นต้ องไปเชิญคณะตลกมาเป็นวิทยากรแทนเถอะ (และแอบคิ ดในใจ
ว่ า คนที่พูดอย่างนี้แสดงว่าไม่เคยรู้จักอาจารย์ ว่ าไม่เคยพูดให้ ใครหลับเลย แต่ถ้าพวกเขาจะหลับก็
ไม่ใช่ความผิดของอาจารย์ )