sp104 - page 47

บทที่ ๔ องค์ ความรู้ด้านค่านิยมไทยในทรรศนะของผู้ทรงคุณวุฒิ :: ๓๙
การชุมนุมประท้วงทางการเมื องก็ยังมีการเล่ นสนุ กสนาน คนที่ไปร่วมชุมนุมกั นมากๆนั้ น
ส่วนมากก็ไปเพราะความสนุกที่ได้ฟังการอภิปรายด้วยถ้อยคาเผ็ ดร้อนรุ นแรง เวลาเกิดภัยพิบัติ เช่นไฟ
ไหม้ ผู้ คนก็พากันไปมุงดูและพากันเสียดายถ้าดับไฟได้เร็ วเกิน หรื อเวลาเห็นคนตีกัน ทาร้ายร่างกายกัน
ก็พากันส่งเสียงเชียร์ด้ วยความสนุก แทนที่เข้ าช่วยห้ามปราม
คนไทยที่ อ้างว่าเป็นชาวพุ ทธก็ยั งนาไก่มาตีกัน มาต่อสู้ กัน อย่างสนุ กสนานและส่งเสียงเชียร์
กันอย่างเมามัน ทั้งๆที่ไก่ทั้งสองตั วที่มันสู้ กันอย่างเอาเป็นเอาตายน่ะ ไม่ได้โกรธแค้นอะไรกันสักหน่อย
นี่แค่ตัวอย่างของค่านิยมที่ว่ าด้วยความสนุกก็ ยังกล่าวออกไปได้มากมายจนเกือบจะลืมว่าจะพูดอะไร
ค่านิยมพื้นฐานประการที่ ๒ คือ “สะดวก” คนไทยชอบทาอะไรตามความสะดวกของตนเอง
ไม่ชอบความยุ่งยาก จนกระทั่งมีสานวนว่า “ทาได้ตามใจคือไทยแท้ ” ดังนั้นการปฏิ บัติตามกฎระเบียบ
ต่างๆ ของสั งคมจึงเป็นเรื่ องที่ถูกปล่อยปละละเลยกั นมาก คนไทยไม่ชอบทาอะไรที่ไม่สะดวก แต่ที่แย่
มากๆ คือ เมื่อฝ่าฝืนกฎระเบียบแล้ วยังไม่ได้ รับโทษเสียอี ก จึงดูเหมือนว่ าได้รั บรางวัลทางสั งคมในการ
ฝ่าฝืนระเบียบนั้นๆ จะเห็ นได้จากการจราจรในท้องถนน การจอดรถในที่ ห้ามจอด เช่น รถตู้ รถแทกซี่
หรือรถประจาทางหลายคั นนึกอยากจะจอดรั บส่งผู้โดยสารตรงไหนก็ จอดให้ขึ้นลงตามสะดวก ตารวจ
จราจรเห็นก็ไม่ว่ าอะไร (ตารวจบางคนได้แต่ ส่ายหน้าหรือทาตาปริ บๆ บอกว่ามันเป็นอย่างนี้ทุกวันจนขี้
เกียจจะจั บแล้ว) รถจักรยานยนต์ก็ชอบขับขี่จักรยานยนต์สวนทางผู้อื่ น เพราะสะดวกกว่าจะอ้อมขับไป
ตามที่ ควรจะขับ การค้าขายตามทางเท้า การรั บประทานอาหารข้างถนน การทิ้งขยะไม่ เป็นที่เป็นทาง
(เคยเห็นคนขับรถเบนซ์ ราคาหลายล้านบาทที่ จ่ายเงินค่าผ่ านด่านทางด่วน พอได้รั บใบเสร็จก็ โยนทิ้ง
ตรงนั้นทันที ยั งคิดตาหนิในใจว่า อุตส่ าห์มี เงินซื้อรถราคาแพงขับได้ แต่ไม่ ยักซื้ อถังขยะเล็ กๆ ไว้ใช้ใน
รถบ้าง เห็นถนนเป็ นถังขยะ) หรือการไม่นิยมเข้าคิวรับบริการต่างๆ ฯลฯ นั้ นเป็นสิ่งที่เป็นตัวอย่างของ
ค่านิยมของผู้ที่เห็นแก่ความสะดวกของตนเองเป็ นหลัก พู ดง่ายๆก็คือ “มั กง่าย” นั่ นแหละ
ประชาชนที่ไปติ ดต่อราชการ ถ้าต้องการความสะดวกในการรับบริ การให้รวดเร็วกว่าผู้ อื่นก็
ต้องนาเงิ นไปให้ ซึ่งก่อให้เกิดช่ องทางคอรัปชั่นในระบบราชการ คนที่ ไม่มีเงิ นให้ก็ไม่ ได้รับความสะดวก
ก็ต้องนั่งรอกันไป
มีตั วอย่างอยู่เรื่องหนึ่ง เล่ ากันว่ า ทางตารวจจราจรได้ปรั บพฤติกรรมคนที่ข้ามถนนโดยไม่ใช้
ทางม้าลายหรือสะพานลอย ใหม่ๆ นั้น ถ้าใครข้ามถนนตามใจชอบ ตารวจเรียกปรั บเป็นเงินเพียง ๑๐
บาทเท่านั้น แถวถนนเยาวราช มักมีคนข้ ามถนนส่งเดชแบบนี้ มาก วันหนึ่งๆ ได้ค่ าปรับหลายร้ อยบาท
วั นหนึ่งปรากฏว่ ามีอาซิ้มคนหนึ่งข้ามถนนมาโดยไม่ใช้ ทางม้าลาย ตารวจก็ เรียกและสั่งให้เสียค่ าปรับ
เป็นเงิน ๑๐ บาท อาซิ้ มหยิบธนบัตรใบละ ๒๐ บาทให้ ตารวจก็ทาท่ าจะทอนเงินให้ ๑๐ บาท อาซิ้ ม
พูดว่ า “ลื้อไม่ต้ องทอน เดี๋ ยวอั๊ วก็จะข้ ามกลับมาใหม่ ” อาซิ้ มอธิบายเพิ่มเติมว่ าทางม้าลายอยู่ ไกล
สะพานลอยก็สูงมาก นับแล้ วมีบันไดขึ้นลงรวมแล้วตั้ง ๗๐ ขั้น เดินขึ้นลงไม่ไหว ยอมเสียเงิ นแค่ ๒๐
บาทสะดวกดี กว่า