ง
บทคั
ดย่
อ
การวิ
จั
ยครั
้
งนี
้
มี
วั
ตถุ
ประสงค์
เพื่
อสร้
างรู
ปแบบการจั
ดการการท่
องเที่
ยวทาง
วั
ฒนธรรมของชุ
มชนไทใหญ่
บ้
านถํ
้
าลอดอ.ปางมะผ้
า จ.แม่
ฮ่
องสอน ให้
ยั่
งยื
นตามแนวพระราชดํ
าริ
เศรษฐกิ
จพอเพี
ยง โดยชุ
มชนมี
ส่
วนร่
วมซึ
่
งการวิ
จั
ยในครั
้
งนี
้
ได้
ดํ
าเนิ
นการวิ
จั
ยโดยใช้
การศึ
กษาแบบ
เทคนิ
คเดลฟาย (Delphi Technique) โดยใช้
ผู
้
เชี่
ยวชาญ จํ
านวน 15ท่
าน รวมทั
้
งสิ
้
น 3 รอบซึ
่
งใน
รอบที่
1 โดยวิ
ธี
การสั
มภาษณ์
และใช้
แบบสอบถามในรอบที่
2และ 3ประกอบด้
วยข้
อความที่
เกี่
ยวข้
องกั
บปั
จจั
ยต่
างๆ 89ข้
อความการวิ
เคราะห์
ผลข้
อคํ
าตอบจากแบบสอบถามรอบที่
3 โดย
พิ
จารณาจากค่
ามั
ธยฐานตั
้
งแต่
3.50ขึ
้
นไปค่
าพิ
สั
ยระหว่
างควอไทล์
ไม่
เกิ
น 1.50และความแตกต่
าง
ระหว่
างฐานนิ
ยมและค่
ามั
ธยฐานไม่
เกิ
น 1.00 ในแต่
ละข้
อความและกระบวนการวิ
เคราะห์
ชุ
มชน
แบบมี
ส่
วนร่
วม (ParticipatoryRural Appraisal : PRA) โดยการสั
มภาษณ์
แบบปลายเปิ
ดกั
บกลุ่
ม
ตั
วอย่
างที่
เป็
นประชาชนในชุ
มชนบ้
านถํ
้
าลอดจํ
านวน42ท่
าน
ผลการวิ
จั
ยพบว่
า กลุ่
มผู
้
เชี่
ยวชาญทั
้
ง 15ท่
านได้
แสดงประเด็
นให้
เห็
นถึ
ง
องค์
ประกอบที่
สํ
าคั
ญในการจั
ดการท่
องเที่
ยวทางวั
ฒนธรรมในหมู
่
บ้
านถํ
้
าลอด จํ
านวน 4
องค์
ประกอบ คื
อ 1.ชุ
มชน 2.หน่
วยงานที่
เกี่
ยวข้
อง 3.นโยบาย และ 4.ผู
้
ประกอบการที่
มี
ต่
อหลั
ก
ปรั
ชญาเศรษฐกิ
จพอเพี
ยง ประกอบด้
วย คุ
ณลั
กษณะคุ
ณธรรม คุ
ณลั
กษณะความพอประมาณ
คุ
ณลั
กษณะการมี
ภู
มิ
คุ
้
มกั
นที่
ดี
เงื่
อนไขความรู
้
และเงื่
อนไขคุ
ณธรรม โดยมี
ความเห็
นสอดคล้
องใน
ระดั
บมากที่
สุ
ดต่
อข้
อความการลงทุ
นเพื่
อการพั
ฒนาอย่
างเป็
นขั
้
นตอนตามงบประมาณของชุ
มชน
ด้
วยค่
ามั
ธยฐาน = 5.00ค่
าพิ
สั
ยควอไทล์
= 0.50 และค่
าความแตกต่
างระหว่
างค่
าฐานนิ
ยม และ
ค่
ามั
ธยฐาน= 0.00 ในด้
านการสั
มภาษณ์
ประชาชนในชุ
มชนบ้
านถํ
้
าลอดมี
ความสอดคล้
องกั
นหลาย
คนในเรื่
องความต้
องการให้
หมู
่
บ้
านถํ
้
าลอดเป็
นแหล่
งท่
องเที่
ยวทางวั
ฒนธรรมที่
มี
นั
กท่
องเที่
ยวเข้
ามา
ตลอดปี
แต่
ต้
องอยู
่
ภายใต้
การประกอบอาชี
พเกษตรกรรมเป็
นหลั
ก รู
ปแบบการจั
ดการท่
องเที่
ยวทาง
วั
ฒนธรรมของหมู
่
บ้
านถํ
้
าลอด แบ่
งเป็
นช่
วงนอกฤดู
การท่
องเที่
ยว และในฤดู
การท่
องเที่
ยว โดย
จํ
าแนกออกเป็
น 4 ระยะ คื
อ ระยะที่
1การสร้
างสั
งคมเศรษฐกิ
จพอเพี
ยง ระยะที่
2การสร้
างองค์
ความรู
้
วั
ฒนธรรมไทใหญ่
ระยะที่
3การพั
ฒนาภู
มิ
ทั
ศน์
และสาธารณู
ปโภคระยะที่
4การจั
ดการการ
ท่
องเที่
ยวด้
วยชุ
มชนเอง
