nt138 - page 110

บทที่5
สรุปและอภิปรายผล
5.1สรุปผลการศึ กษา
ในบทสรุ ปการวิจัยเรื่ อง“เชียงรายภัณฑ์”การเชื่อมโยงเชิ งสร้างสรรค์จากสิ นค้าสู่ ทุนวัฒนธรรม
ที่แสดงภาพรวมของความเป็ นเชี ยงรายจากการศึกษาภาพรวของสินค้าผลิตภัณฑ์และภูมปํ ญญาในบทที่4ให้
กลายเป็ นเป็ นสินค้าและผลิตภัณฑ์ที่จับต้องไม่ได้ เป็ นลักษณะทางวัฒนธรรมของคนเชียงราย เช่นการ
ต้อนรั บและการรับรองผู ้ มาเยือนวิถี ชีวิตบุคลิ กภาพรสนิยมสําเนี ยงภาษาและที่สําคัญคือศักดิ์ ศรี ความ
ภาคภูมิใจในความเป็ นเชียงรายซึ่ งจะทําให้สิ นค้าทั้งหมดมาบูรณาการกันได้รวมถึงเป็ นการภูมิคุ ้ มกันที่ มา
จากภูมิปัญญา
โดยงานวิจัยนี้ ได้ดําเนินงานวิจัยด้วยการศึกษาค้นคว้าจากเอกสารต่างๆที่ เกี่ยวข้องในประเด็นกลุ่ม
เกษตรกรรมกลุ่มหัตถกรรมกลุ่มศิลปะกรรมและสถาปั ตยกรรมและกลุ่มอาหารตลอดจนการเข้าพื้นที่ใน
การศึ กษาอย่างมี ส่ วนร่วมด้วยการสังเกตและบันทึ กข้อมูลการสัมภาษณ์แบบไม่เป็ นทางการ ในระยะเวลา
12 เดือน เพื่ อนํามาเรี ยนเรี ยงเชื่ อมโยงผลิตภัณฑ์ทางวัฒนธรรม
ในการศึกษาพบว่าประเด็นที่ สําคัญมี 4กลุ่มหลักดังนี้
1.กลุ่ มผลิตภัณฑ์ทางเกษตรที่ผ่านมานั้ นจังหวัดเชียงรายเป็ นผู ้ ผลิ ตวัตถุดิ บที่เป็ นต้นทางเท่านั้ นและ
การนําไปใช้ประโยชน์ ให้เกิดมูลค่าจะเป็ นกลุ่มทุนต่างๆและนําไปเป็ นเอกลักษณ์ของตนเอง เช่ น ชาที่
จังหวัดเชียงรานั้นเป็ นพื้นที่ ที่ปลูกชาได้ดีโดยมีความสู งของพื้นที่ ที่เหมาะสมแต่อย่างไรก็ตามก็มีบางพื้นที่ ที่
ปลูกชาได้ดีที่สุ ดคือที่ ดอยแม่สลอง เนื่องจากมีรสชาติ ที่ ขมหอมและหวานในชาใบเดียวกันขณะที่ดื่มซึ่ ง
ชาที่ปลูกในพื้นราบไม่สามารถทําได้ (แต่ยังไม่มีการจดสิ่งบ่ งชี้ ทางภู มิศาสตร์ )ทั้งนี้ ชาที่ดอยแม่สองนี้ เอง
ถึงแม้ว่าจะมีขายในพื้ นที่แต่ การค้ารายใหญ่นั้นเป็ นการส่งไปหี บห่อและใส่ ตราของต่างประเทศโดยยังไม่มี
ตราของแม่สลองขายในต่างประเทศหรื อเพิ่มมู ลค่าจากชาอย่างจริ งจังทั้ งนี้ เรื่ องราวแบบนี้ เกิดขึ้ นใน
ผลิ ตภัณฑ์การเกษตรอื่นๆเช่ นสับปะรดนางแลและสับปะรดภูแลซึ่ งเป็ นผลไม้ที่ มีรสชาติเป็ นเอกลักษณ์
และไม่สามารถปลูกในที่อื่ นให้เหมือนที่ปลูกที่ ตําบลนางแลได้ และมีคนเข้าใจผิดในเรื่ องสายพันธุ ์เป็ นอันมา
ในขณะนี้ รวมถึงข้าวเหนี ยวเขียวงู ที่อําเภอเชียงแสนและกาแฟที่ ดอยช้างทั้งหมดนี้ ยังไม่ได้รับการพัฒนาให้
เป็ นสินค้าทุนทางวัฒนธรรม
กลุ่มที่ 2กลุ่มหัตถกรรมจังหวัดเชี ยงรายเป็ นจังหวัดที่มีศิลปหัตถกรรมที่พัฒนาจากธรรมชาติ เช่ น
หัตกรรมเครื่องเรื อนไม้ไผ่ที่มีการออกแบบให้ มีรู ปลักษณ์เฉพาะและผ่านการถนอมไม้ให้มีอายุยืนยาวและ
บางวัดได้สร้างเจดี ย์ไม้ไผ่สานพระไม้ไผ่สานเป็ นเจดีย์ประธานในวัดของเล่นไม่ไผ่ การจัดแสดงเทศกาล