st124 - page 81

บทที่ 3
ประวัติศาสตร์ ท้ องถิ่นและประวัติ เครือญาติสายตระกูลต่ างๆ
ประวัติศาสตร์ ท้องถิ่นเกาะลันตา
เกาะลันตามี ข้อสั นนิ ษฐานถึงที่ มาของชื่ อและความหมายแตกต่างกันไป ชาวเลรู ้ จัก
เกาะลันตาในนามของ “ปูเลาซาตั๊ก”หมายถึงเกาะที่มีหาดทรายทอดตัวเป็ นแนวยาวชาวมุสลิมเรี ยก
เกาะลันตาว่า “ลันตัส” เป็ นภาษาชวาหมายถึงผราย่างปลาหรือแคร่ ไม้ไผ่สําหรั บตากปลาส่วนชาว
จีนเรียกเกาะนี้ ว่า “ลุนตั๊ดซู”หมายถึงเกาะที่มีภูเขาเป็ นแนวยาว
ทั้ งนี้ จากการสื บย้อนอดี ตพบหลั กฐานที่ บ่ งบอกว่าดินแดนที่ เรี ยกว่ า “เกาะลันตา”
มีประวัติศาสตร์ อันยาวนานดังปรากฏในแผนที่และบันทึกการเดินเรื อของนักเดิ นเรื อชาวอาหรั บ
(ภาพที่ 1 :Wheatley. 1966 : 241)ที่ทําไว้เมื่อประมาณ600ปี ก่ อนได้ระบุชื่อ“เกาะลันตา” (pulau lanta)
ไว้ 3แห่ งคือเกาะลันตาในตําแหน่ งที่ ตั้ งเกาะมะลิวัลย์หรื อเกาะย่านเชื อก เกาะลันตาในตําแหน่ งที่ตั้ง
เกาะสุ ริ นทร์ และเกาะลันตาจานั บหรื อเกาะลั นตาใต้ ในตําแหน่ งที่ ตั้ งเกาะลันตา จังหวัดกระบี่
ปั จจุบันที่น่ าสังเกต เกาะเหล่ านี้ เป็ นถิ่นที่ อยู่ของชาวเลกลุ่มอู รั กลาโว้ยและมอแกนทั้ งสิ้ น และ
ชาวเลมอแกนเกาะสุ รินทร์ยังเรี ยกชาวเลเกาะลันตาว่ า “โอรังลอนตา”
ยุคสมัยของการล่าอาณานิ คมในปี พ.ศ. 2296หรื อประมาณ 257ปี ที่ ผ่ านมา Joannes,Van
Keulenชาวฝรั่งเศสได้จัดทําแผนที่เมือง“จังซี ลอน”หรื อเมืองภูเก็ ตปัจจุบันและได้ระบุตําแหน่งเกาะลันตา
ที่ อยู่ ใกล้เคียงว่ า“ปูเลาลอนตา” (ภาพที่ 2 : PingAmranand. 2002 : 82)ส่ วนแผนที่ ราชสํ านักสยาม
จัดทําสมัยต้นรั ตนโกสิ นทร์ อายุประมาณ200ปี ระบุชื่ อ เกาะลันตาใหญ่ เกาะลันตาน้อยและเส้ นทาง
ทะเลเชื่ อมสู่ทางบกที่ ปากกุแหระไปถึ งนครศรี ธรรมราช (ภาพที่ 3 : Santanee, Phasuk andStott.
2004 : 88-89)
อําเภอเกาะลันตา เป็ นอําเภอหนึ่ งในจังหวัดกระบี่ มี ลักษณะที่ ตั้ งเป็ นชุ มชนหมู ่เกาะ
ชายฝั่ งทะเลที่ มีเกาะลันตาใหญ่ เป็ นศูนย์กลาง เกาะลันตาน้อย เกาะปอและเกาะกลางเป็ นชุ มชน
รองลงมา และมีบริ วารเกาะเล็กเกาะน้อยที่ มีผู ้คนอาศัยอยู่บ้างไม่มีบ้างการดํารงอยู ่ของผู้คนบริเวณ
หมู่เกาะลันตาจึงนับเป็ น “วิ ถีชี วิตแบบชาวเกาะ” อย่างแท้จริ ง
การศึกษาประวัติศาสตร์ ท้องถิ่ นของชาวเกาะลันตาในบทนี้ ผู้วิจัยได้นําแนวคิ ดทฤษฎี
ของนักวิ ชาการหลายท่านมาเป็ นแนวทางในการศึ กษา โดยเฉพาะแนวคิ ดของธิ ดา สาระยา
(2539 : 114-178)ที่อธิ บายว่าเป็ นกระบวนการศึกษาเชิ งประวัติศาสตร์ที่ เน้นสํ านึ กและการแสดงออก
ของกลุ่มคนในสังคมท้องถิ่นซึ่ งจะสะท้อนทัศนคติของกลุ่มคนเกี่ยวกับอดี ตของตนเองทําให้รู้ ถึง
สภาพแวดล้อมทางด้ านเศรษฐกิจสังคมการเมื อง วัฒนธรรมทัศนคติ ความคิ ดของคนมาเป็ น