st117 - page 15

๗
ข อมูลที่ได มี ความคลายคลึงกั นมากที่สุ ดจนเชื่อไดว ามีความนาเชื่ อถือแลว ผูวิจัยจะนําขอมูล
เหล านั้นประกอบกับการทบทวนวรรณกรรมในบทที่ สองที่เปนกรอบสําคัญในการวิจั ยครั้งนี้ มา
ทํ าการประมวลและวิเคราะห ขอมู ลโดยการเขียนเชิงพรรณนาตามประเด็นที่ ไดตั้ งไว เพื่ อให
สามารถตอบคําถามการวิ จัยใหครบและสมบูรณที่ สุด ในลักษณะของการสร างองคความรูจาก
รากฐาน โดยเสนอผลการศึ กษาเปนบทตางๆ ตามความเหมาะสม
๘. นิ ยามศัพท เฉพาะ
๘.๑การเทครัว หมายถึงการโยกย ายถิ่นฐานจากที่หนึ่งไปยั งที่หนึ่งในลักษณะที่ไป
กั นทั้งบาน ทั้งครอบครัว หรือบางครั้งไปกันทั้งหมู บานก็มี ในการโยกยายถิ่นฐานแบบเทครัวนั้ น
มี หลายลักษณะ คือ หนีโรคภัยไขเจ็บ หนีภัยธรรมชาติ แสวงหาที่ทํากิน หรือการกวาดตนผูคน
ในยามสงคราม
๘.๒ชุมชนปากน้ําปากพูน เป นหยอมบานที่ตั้ งอยูในพื้นที่ตําบลปากพูน ในพื้ นที่หมู
ที่ ๒ (บานดอนทะเล) และหมูที่ ๔ (บานห วยไทร) อําเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช โดย
ชุ มชนปากน้ําปากพูนตั้งอยู ริมฝงคลองทาแพทั้งสองดานซึ่งตนน้ําของคลองทาแพไหลมาจาก
เทื อกเขานครศรี ธรรมราชที่ ตั้ งอยู ทางด านตะวันตกผ านมาทางอํ าเภอพรหมคี รี จังหวั ด
นครศรี ธรรมราช แลวปากคลองออกไปยังบริ เวณอาวนครศรีธรรมราช ทะเลอาวไทย ลั กษณะ
เชนนี้สงผลใหมี การไหลเขามาของตะกอนดินภู เขาทําใหพื้นที่ปากน้ํามีความสมบูรณของธาตุ
อาหาร สั ตวทะเลจึงเข ามาหากินธาตุอาหารเหล านี้เป นจํานวนมาก