st127 - page 59

๕๐
เรือยาวแต ละลําจะมีที่มาของชื่อนาสนใจมากตัวอยางเชน (กรีฑา โมระมั ต. ๒๕๔๐ : ๑๙-๒๒, โสภณ พรหมเจริญ.
๒๕๔๐ : ๕๙-๖๔, สรัญญา ทั บเคลียว. ๒๕๔๖ : ๗๔-๗๖)
เรือมะเขือยํ า เปนเรือโบราณลําเดียวในหลังสวนที่ยังเหลืออยู ในเวลานี้ เรือสั งกัดวัดดอนชัย มีอายุกวา
รอยป บรรจุฝ พาย ๒๘-๓๒ ฝพาย ประวัติของเรือลํานี้คอนขางจะพิสดาร กลาวคือ ในฤดูน้ําหลากชาวบานพบ
ซุงไมตะเคียนทองลอยตามน้ํามา เห็นวาไมตนนี้ มีลั กษณะสวยงามใชทํ าเรือยาวได จึงชวยกันลากจู งมาที่ทาน้ํา
วัดดอนชัย นํามามอบใหหลวงพอกระจางและหลวงพอเพชร แตเปนที่นาประหลาดวา ไมสามารถนําขึ้ นจากน้ํา
ได ถึงแม จะใชชางกํ าลังดี ดึงถึ งสามเชือกก็ตาม ตกกลางคื นนางไมก็ มาเขาฝนหลวงพ อกระจาง เจาอาวาสวัด
ดอนชัยวา ถ าตองการไมตนนี้ มาขุดเรือยาว ก็ใหตั้งศาลบวงสรวงและให เอามะเขือยํ ามาเปนเครื่องเซ นไหว รุ ง
เชาหลวงพอและชาวบานก็จัดการตามที่นางไมมาเขาฝนเปนที่นาอัศจรรยวา สามารถนํ าไมขึ้นจากน้ําไดอยาง
งายดายและขุดเป นเรือไดสวยงามพร อมกับตั้งชื่อเรือวา “มะเขือยํา” เรือลํ านี้มีความสวยงามและสงางามแปลก
ตาไปกวาลําอื่นๆ คือ โขนหัวและโขนทายงอนขึ้นสวยงามมาก ลวดลายที่ตัวเรือไดอนุรักษ ไวเหมือนของเดิมทุก
ประการ รูปประจําเรือคือ รูปม าที่กําลังวิ่ง ป จจุบันนี้ เรือมะเขือยํ ายังอยูในสภาพที่สวยงามและถูกนํามาตกแต ง
เพื่อทํ าหนาที่นําขบวนพาเหรดเรือ ในพิธี เปดการแขงขันกิจกรรมทางน้ําเปนประจําทุ กป เรือมะเขือยํ า นับวา
เปนเรื อที่มีความสํ าคัญทางประวัติ ศาสตรของเมืองหลังสวน กลาวคือ เมื่ อครั้งที่รัชกาลที่ ๕ เสด็ จประพาสเมือง
หลังสวนครั้งแรก เมื่อวันที่ ๙ สิงหาคม ร.ศ. ๑๐๘ (๒๔๓๒) เรือมะเขือยําลํานี้เองเปนเรือนํ าเสด็จ “เรื อกลไฟ
พระที่นั่งทอนิครอฟต” จากปากอาวไทย มาตามลําน้ําหลังสวน และเสด็จขึ้นประพาสที่ พลับพลาตําบลบางขั น
เงิน จึงถือไดว า เรือมะเขือยํ าเปนเรือเกียรติยศที่มีความสํ าคัญทางประวัติ ศาสตรของอําเภอหลังสวน ซึ่งอนุชน
รุนหลังจะตองชวยกันอนุรักษ ไวใหบุตรหลานไดศึกษาต อไป
ภาพ๑๒ เรือมะเขือยํ า
เรือนางลําภู เปนเรื อสังกัดวัดวิเวการาม (บางลํ าพู) ขุดจากไมตะเคียนทองจากปาบานในโหมง อําเภอ
พะโตะ เมื่อวันที่ ๑๓ มกราคม พ.ศ. ๒๕๐๓ ขุดโดยนายหมวก ชวยเกิด นายวัน มีทิม และคณะ ขนาดของเรือ
ยาว ๙ วา ๓ ศอก หลังจากโกลนเรือแลว ได นําออกจากปาลองมาตามลํ าน้ําหลังสวน จนถึงวั ดบางลําพู เมื่อ
วันที่ ๑๓ กุมภาพั นธ พ.ศ. ๒๕๐๔ เวลา ๑๒.๐๐น. ในป พ.ศ. ๒๕๑๐ ไดครองโลพระราชทานเปนปแรก