nt142 - page 162

148
ที่ดี งาม โดยการสร้ างกระบวนการต่าง ๆที่ จะให้คนมีความรู ้ ความชํานาญในวิชาชี พต่าง ๆ จนสามารถ
ดําเนินชีวิตได้ อย่างเหมาะสม สามารถนําไปใช้ในทางสร้ างสรรค์และเกื้อกู ลแก่สั งคม ดังนั้ นการพัฒนา
ยุทธศาสตร์เชิ งวัฒนธรรมของจังหวัดพิษณุ โลก จึงมี ความสําคัญในการนํ าไปใช้ในการดําเนิ นชี วิตและ
บําเพ็ญกิ จกรรมแก่สังคมและชุมชน เป็ นกระบวนการที่ช่วยให้คนได้พัฒนาตนเองในด้านต่ างๆรวมทั้ งการ
พัฒนาศักยภาพของตนให้บรรลุตามคุณลักษณะที่ พึงประสงค์ของประเทศคือการอยู่ร่วมกันอย่างสงบและ
สันติสุ ข
วัฒนธรรมเป็ นรากฐานที่สํ าคัญของการดํารงอยู่และการพัฒนาประเทศชาติ จะก้าวหน้ าและมี
เสถี ยรภาพเพี ยงใด ก็ จะต้องพัฒนาในบนรากฐานของการคํ านึ งถึ งศักยภาพและการดํ ารงอยู่ ของ
ศิลปวัฒนธรรม ทั้งนี้ ด้วยสาเหตุ
1. การพัฒนาที่ปราศจากความเข้าใจวัฒนธรรมของตนเอง จะทําให้เราขาดความภู มิใจ ขาด
กําลังใจ ขาดความเชื่ อมั่น ในกระบวนการพัฒนาเรื่ องต่ าง ๆ เหมือนกั น ดังที่ พัชรินทร์ สิ รสุ นทร (17
ธันวาคม 2551) กล่าวว่ า “...เป็ นวิ สัยของมนุษย์ที่ใคร่ จะรู ้ตนคื อใคร มาจากไหนเสียก่อน จึงจะตั้ งหลักมั่น
เพื่อก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ เราต้องเข้าใจอดีตเสี ยก่อน แล้วจึ งจะสามารถรับมือกับปั จจุบันและวางหลัก
สร้างอนาคตอย่างมั่นคง...”
2. การพัฒนามิ ใช่ เพียงสนใจถึงความเติ บโตของเศรษฐกิจเท่านั้ น แต่ต้องคํานึงถึง การเกาะ
เกี่ ยวกันอย่ างแน่นแฟ้ นของสังคม คุ ณภาพชี วิตที่ดี ของประชาชน ความสมดุ ลของ สิ่ งแวดล้อม การ
พัฒนาจะไม่บังเกิดผลเลย ถ้าไม่ พัฒนาไปบนความเข้ าใจถึงวัฒนธรรมของตนเอง ดังจะเห็ นว่ า เราจะพบ
ปัญหาที่ประเทศที่ มีความเติบโตทางเศรษฐกิจ แต่กลับมีปั ญหาความล่มสลายของชุ มชน ความแตกต่างของ
คนในสังคมมีมากขึ้ น ปั ญหาสังคมทวีความรุ นแรงมากขึ้ น ปั ญหาสิ่งแวดล้อมทับถมมากขึ้ น เป็ นต้น
เมื่อพิจารณาแผนพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคมแห่ งชาติฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550 -2555) จะเห็นว่า
เป็ นแผนปฏิรูปสั งคม โดยเอาคนและสังคมเป็ นตัวตั้ง ใช้ความมี ส่ วนร่ วมของทุกฝ่ ายในสังคมเป็ นเครื่ องมื อ
ให้บรรลุจุดมุ่ งหมายขั้ นสุ ดท้าย คื อพัฒนาให้คนไทยทุกคน เป็ นคนเก่ งคนดี คนมีความสุ ข สามารถก้าวทัน
โลกที่ กําลังเปลี่ ยนแปลงอย่างรวดเร็ว จึ งเห็นได้ ว่า การพัฒนาที่ท้าทายต่อการอยู ่รอดของเศรษฐกิ จและ
สังคมไทยในอนาคต คื อการพัฒนาคน เพราะคนเป็ นปั จจัยชี้ วัดความสําเร็ จของการพัฒนาทุกเรื่ อง จึงเน้น
ความเป็ นศูนย์กลางของการพัฒนา และเป็ นการพัฒนาแบบองค์รวม คือหน่วยงานทุกองค์กรจะต้องร่ วมมื อ
กันและอย่างต่อเนื่อง แผนพัฒนาเศรษฐกิ จและสังคมแห่ งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550 – 2555) ยังคงให้
ความสําคัญเป็ นอันดับสู งต่อการพัฒนาคุ ณภาพคน และกระบวนการเรี ยนรู ้เพื่ อความเข้มแข็งทางปั ญญา
วัฒนธรรมและสังคมตลอดจนมุ่งส่ งเสริ มความมีส่ วนร่ วมทุกฝ่ ายให้ เกิดเครื อข่ายเชื่อมโยงของชุ มชน เพื่ อ
นําไปสู่ การพัฒนาประเทศชาติต่อไป