nt138 - page 2

บทสรุปสํ าหรั บผู้บริ หาร
ExecutiveSummary
ในบทสรุ ปการวิจัยเรื่ อง“เชียงรายภัณฑ์”การเชื่อมโยงเชิ งสร้างสรรค์จากสิ นค้าสู่ ทุน
วัฒนธรรมที่แสดงภาพรวมของความเป็ นเชี ยงรายจากการศึกษาภาพรวมของสิ นค้าผลิ ตภัณฑ์และ
ภูมปั ญญาในบทที่4ให้กลายเป็ นเป็ นสิ นค้าและผลิตภัณฑ์ที่ จับต้องไม่ได้ เป็ นลักษณะทางวัฒนธรรม
ของคนเชี ยงราย เช่นการต้อนรับและการรับรองผู ้ มาเยือนวิถี ชีวิตบุคลิ กภาพรสนิยมสําเนี ยงภาษา
และที่สําคัญคือศักดิ์ ศรี ความภาคภูมิใจในความเป็ นเชี ยงรายซึ่ งจะทําให้สิ นค้าทั้งหมดมาบู รณาการ
กันได้รวมถึงเป็ นการภูมิคุ ้ มกันที่ มาจากภูมิปัญญา
โดยงานวิจัยนี้ ได้ดําเนินงานวิจัยด้วยการศึกษาค้นคว้าจากเอกสารต่างๆที่ เกี่ยวข้องใน
ประเด็นกลุ่มเกษตรกรรมกลุ่มหั ตถกรรมกลุ่มศิลปกรรมและสถาปัตยกรรมและกลุ่ มอาหาร
ตลอดจนการเข้าพื้นที่ในการศึกษาอย่างมีส่ วนร่ วมด้วยการสังเกตและบันทึ กข้อมูลการสั มภาษณ์
แบบไม่เป็ นทางการ ในระยะเวลา 12 เดือน เพื่อนํามาเรี ยนเรี ยงเชื่อมโยงผลิ ตภัณฑ์ทางวัฒนธรรม
ในการศึกษาพบว่าประเด็นที่ สําคัญมี 4กลุ่มหลักดังนี้
1.กลุ่ มผลิตภัณฑ์ทางเกษตรที่ผ่านมานั้ นจังหวัดเชียงรายเป็ นผู ้ ผลิ ตวัตถุดิ บที่เป็ นต้นทาง
เท่านั้ นและการนําไปใช้ประโยชน์ให้เกิดมูลค่าจะเป็ นกลุ่มทุนต่างๆและนําไปเป็ นเอกลักษณ์ของ
ตนเอง เช่ น ชาที่จังหวัดเชี ยงรานั้นเป็ นพื้นที่ ที่ปลูกชาได้ดีโดยมี ความสูงของพื้นที่ ที่เหมาะสมแต่
อย่างไรก็ตามก็มีบางพื้ นที่ที่ปลูกชาได้ดี ที่สุ ดคือที่ดอยแม่สลอง เนื่องจากมีรสชาติ ที่ ขมหอมและ
หวานในชาใบเดี ยวกันขณะที่ดื่ มซึ่ งชาที่ปลูกในพื้นราบไม่สามารถทําได้ (แต่ยังไม่มีการจดสิ่ งบ่งชี้
ทางภูมิศาสตร์ )ทั้งนี้ ชาที่ดอยแม่สองนี้ เองถึงแม้ว่าจะมีขายในพื้นที่ แต่การค้ารายใหญ่นั้ นเป็ นการ
ส่ งไปหีบห่ อและใส่ตราของต่ างประเทศโดยยังไม่มีตราของแม่สลองขายในต่างประเทศหรื อเพิ่ม
มูลค่าจากชาอย่างจริ งจังทั้ งนี้ เรื่ องราวแบบนี้ เกิดขึ้ นในผลิตภัณฑ์การเกษตรอื่ นๆเช่นสับปะรดนาง
แลและสับปะรดภูแลซึ่ งเป็ นผลไม้ที่มีรสชาติเป็ นเอกลักษณ์และไม่สามารถปลูกในที่อื่นให้เหมือน
ที่ปลูกที่ตําบลนางแลได้ และมีคนเข้าใจผิดในเรื่องสายพันธุ ์เป็ นอันมาในขณะนี้ รวมถึงข้าวเหนี ยว
เขียวงูที่ อําเภอเชียงแสนและกาแฟที่ดอยช้างทั้ งหมดนี้ ยังไม่ ได้รั บการพัฒนาให้เป็ นสิ นค้าทุนทาง
วัฒนธรรม
กลุ่มที่ 2กลุ่มหัตถกรรมจังหวัดเชี ยงรายเป็ นจังหวัดที่มีศิลปหัตถกรรมที่พัฒนาจาก
ธรรมชาติ เช่นหัตกรรมเครื่ องเรือนไม้ไผ่ที่มีการออกแบบให้มีรูปลักษณ์เฉพาะและผ่านการถนอม
ไม้ให้ มีอายุ ยืนยาวและบางวัดได้สร้างเจดี ย์ไม้ไผ่สานพระไม้ไผ่สานเป็ นเจดีย์ประธานในวัดของ
เล่นไม่ไผ่ การจัดแสดงเทศกาลดนตรี และโคมไม้ไผ่ที่บ้านดอยดินแดงรามถึงเครื่ องปั้ นดินเผาที่ดอย
ดินแดงทั้งนี้ มีช่ างแกะสลักที่มีฝี มือมากมายเช่นสล่าคําจันที่ ทําหัตกรรมเครื่ องไหวสล่าที่สลัก
ให้กับบ้านดํา เป็ นต้น