nt142 - page 151

137
6. ย่ านศาสนา
ประชากรในเขตเมืองพิษณุโลกนับถื อศาสนาพุทธถึงร้ อยละ 99.51ที่เหลื อนับถือศาสนาคริ สต์และ
อิสลามดังนั้ นจึ ง จะเห็นวัดกระจายอยู่ทั่วไปในเขตเมืองพิ ษณุโลกประกอบกับชุมชนเมืองพิ ษณุโลกเป็ น
ชุ มชนเมืองเก่ าแก่แห่ งหนึ่ งของประเทศไทยและเคยเป็ นศูนย์กลางการเมืองการปกครองของรัฐไทยมาก่ อน
เหล่านี้ จึงทําให้มีวัดทั้ งที่เป็ นวัดร้างและวัดที่มีพระจําพรรษาอยู ่ จํานวนมาก โดยวัดเหล่านี้ กระจายอยู่ทั่วไป
เฉพาะอย่างยิ่งบริ เวณสองฝั่งแม่ นํ้ าน่ านการพัฒนาของชุ มชนเมื องพิษณุ โลกมี ผลกระทบอย่างมากต่ อย่าน
ศาสนา ดังกล่ าวทั้งที่ เป็ นวัดร้าง และวัดที่มีพระจําพรรษา โดยเฉพาะกรณี การบุ กรุ กเขตวัดของทั้ งเอกชน
และหน่วยงานราชการ
7. ย่านพื ้ นที่โล่งว่ าง
เพื่อการนันทนาการบริ เวณที่ เป็ นที่ โล่งว่างการนั นทนาการของเมืองพิ ษณุ โลก แบ่งออกเป็ น 2
ส่ วนคื อส่วนที่ อยู่ในเขตเมือง และส่ วนที่อยู่ภายนอกเขตเมือง โดยภายนอกเขตเมืองนั้ นมี แผนพัฒนาพื้ นที่
บึ งราชนกให้เป็ นสวนสาธารณะโดยองค์การบริ หารส่ วนจังหวัดพิ ษณุ โลกสําหรับภายในเขตเมื องนั้ น
เทศบาลเมืองพิษณุ โลกได้ทําการปรั บสภาพพื้ นที่สองฝั่งแม่ นํ้ าน่านให้เป็ นสวนย่อมเพื่อการนันทนาการซึ่ ง
ดําเนิ นการแล้วเสร็ จไปแล้วเกินกว่าครึ่ งหนึ่ งนอกจากนี้ ตามแผนการใช้ที่ดิ นของเทศบาลเมืองพิษณุ โลก ได้
กําหนดให้มีแผนปรั บปรุ งขอบเขตการใช้ที่ดินของรัฐสถานศึ กษาสถาบันศาสนา เพื่ อกําหนดที่ดิ นประเภท
ที่โล่งว่างเพื่อการนันทนาการและรั กษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม
พื้ นที่โล่งว่ างเพื่อการนั นทนาการนอกเหนือการดูแลของเทศบาลอี กหลายแห่ ง ได้แก่ สนามกีฬา
จังหวัดและสนามกีฬาภายในสถาบันการศึกษา และสถานที่ราชการต่างๆที่ประชาชนสามารถเข้าไปใช้ได้
สําหรั บพื้นที่ บริ เวณคูเมื องทางฝั่งตะวันตกของแม่นํ้ าน่านนั้ นนับได้ว่าเป็ นพื้นที่ ที่มีศักยภาพในการปรับปรุ ง
ให้เป็ นพื้นที่โล่งว่างเพื่ อการนันทนาการ จึงควรได้รั บการศึกษาออกแบบให้มีความเหมาะสมเพื่ อกิจกรรม
ดังกล่าวต่อไป
8. ย่านพื ้ นที่อนุรั กษ์เพื่อส่ งเสริมศิ ลปวัฒนธรรม
ภายในเขตเมืองพิษณุ โลกที่ตั้ งอยู่ทั้ งสองฝั่ งแม่นํ้ าน่ านโดยมีขอบเขตด้านทิศตะวันตกและทิศใต้
เป็ นคูเมืองส่ วนทางด้านเหนื อยังคงปรากฏซากกําแพงเมื องให้เห็ นอยู่ ขณะที่ทางทิศตะวันออกนั้ นไม่ปรากฏ
ร่ องรอย เพราะมีการก่อสร้ างถนนปิ ดทับซากกําแพงเมืองและประตู เมือง เมื องเก่าพิษณุโลกมี ความสํ าคัญ
ทางประวัติ ศาสตร์ชาติไทย รวมถึ งสถาปัตยกรรมและศิลปกรรมได้แก่ พระราชวังจันทน์ วัดวิหารทองทาง
ฝั่งตะวันตก วัดพระศรี รัตนมหาธาตุวรมหาวิ หาร วัดราชบูรณะ วัดนางพญา วัดโพธิ ญาณทางฝั ่งตะวันออก
ซึ่ งเหล่านี้ สมควรได้รับการอนุรั กษ์และบู รณะปรับปรุ ง