ne189 - page 48

๓๙
คนในท้ องถิ่น การท่ องเที่ยวเป็ นการกระตุ้นเศรษฐกิจ ได้ขายของและได้ ประกอบอาชีพ มีงานทําใน
ท้องถิ่นของตนเองไม่ ต้ องไปทํางานที่อื่น เป็ นการกระจายรายได้สู่ ชุมชน ทํ าให้รายได้มากขึ้น การ
ท่องเที่ยวจะนํ าเงินและความเจริญสู่ท้องถิ่น การได้ อนุรักษ์ ทรัพยากรธรรมชาติในท้องถิ่น แต่ก็ พบว่า
ท้องถิ่นยังขาดความรู้ ความเข้าใจในเรื่องการท่องเที่ยวเชิงอนุรั กษ์ รวมทั้งผู้นําท้องถิ่ นยังขาดความรู้
ความเข้าใจในหลักการของการจัดการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ สังคม วัฒนธรรมและประเพณี ในท้องถิ่ น
รวมทั้งประสบการณ์ การจัดการท่องเที่ยวเชิงอนุรั กษ์ การจัดเก็บข้อมูลพื้ นฐานเกี่ยวกับการท่องเที่ยว
การวางแผนเพื่ อพัฒนาการท่ องเที่ ยวเชิงอนุ รักษ์ การให้ บริ การข้อมู ล ป้ายหรื อแผ่ นพั บเกี่ ยวกั บ
สถานที่ท่ องเที่ยวแก่ นักท่ องเที่ยว การแนะนําให้ข้ อมูลหรือความรู้แก่ นักท่องเที่ยว การรักษาความ
หลากหลายของธรรมชาติ การเพิ่มมูลค่าทางสังคม วั ฒนธรรมและประเพณีในท้องถิ่นให้สู งขึ้น การ
สร้างเครือข่ ายเพื่อให้ เกิดความร่วมมือกับบุ คคลหรือหน่วยงานอื่ นในการพัฒนาการท่ องเที่ยว การ
ติ ดตามและการสํารวจผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมธรรมชาติ จากการวิเคราะห์ข้ อมูลเชิงคุ ณภาพ
พบว่า ความพร้อมของชุ มชนในการบริหารจัดการของคนในท้องถิ่นเห็ นโอกาสในการพัฒนาท้องถิ่ น
แหล่ งท่องเที่ยวมี ศักยภาพของมั นอยู่แล้ วเพียงแต่เข้ามาจัดการให้ เกิดระบบและมีระเบียบแบบแผน
ทั้งมีวัฒนธรรมความเป็นอยู่ที่น่าสนใจมากมาย คนในท้องถิ่นมีศักยภาพการพึ่งตนเองมาก การแนะนํา
ให้นักท่ องเที่ยวซื้อสินค้ าของที่ระลึกหรื อเข้ารับบริการในกิ จกรรมการท่องเที่ยว การสร้างกิจกรรมหรือ
ปรับกิ จกรรมการหารายได้ที่ ชุมชนมีอยู่ แล้ ว กิจกรรมที่เพิ่ มการพัฒนาอาชีพเพื่อสร้างรายได้ เพิ่ มขึ้น
ตามสภาพท้องถิ่นที่เอื้ออํ านวยมากคือ การเดินป่าศึ กษาธรรมชาติ โฮมสเตย์ มัคคุเทศก์ ศั กยภาพของ
คนในท้องถิ่น ผู้นําท้องถิ่น ยังหวังพึ่งระบบราชการในหลายอย่างทั้งการพัฒนาแหล่งธรรมชาติ องค์กร
ที่เกี่ยวข้ องต้องเข้ามาดูแลอย่ างใกล้ชิ ดเพราะว่ายั งมีการทํ าลายธรรมชาติ จัดกิจกรรมให้ทุ กคนได้
ตระหนั กถึงความสําคัญของธรรมชาติกับมนุ ษย์ ส่งเสริมการท่ องเที่ยวเชิ งอนุรักษ์ เป็นระบบเพื่อการ
พัฒนาท้องถิ่น ให้ความรู้แก่ ชุมชน หน่วยงานราชการต้องกระตุ้นด้านการท่องเที่ยวให้ แก่ผู้นําท้องถิ่ น
ผู้ประกอบการ จัดกิ จกรรมแนะนําหรื อการประชาสัมพันธ์ เกี่ยวกับการท่องเที่ยว สอดคล้ องกับนริศรา
นงนุช (๒๕๔๔ ) ที่ พบว่า ผู้นําที่เป็นทางการ ได้ แก่ นายอําเภอ ผู้ใหญ่ บ้าน สมาชิกองค์ การบริหารส่วน
ตํ าบล โดยกลุ่มผู้นําเหล่านี้ต่างมี บทบาทร่วมกันในการจัดการท่องเที่ ยว รวมทั้งการแก้ไขปัญหาด้ วย
จึงกล่าวได้ว่ าในการจัดการการท่องเที่ ยวนั้นต้ องมีการร่วมมื อกั นทุกฝ่ายของผู้มี ส่วนได้เสีย ได้แก่ คน
ในท้ องถิ่น ผู้นําท้ องถิ่น ผู้ประกอบการ และเจ้ าหน้าที่ ของรัฐ ต้ องกระทําอย่ างต่ อเนื่องให้ เกิดการ
เรี ยนรู้อย่างเป็นระบบ ทั้งการจั ดเก็บข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับการท่ องเที่ยว การวางแผนเพื่อพัฒนาการ
ท่องเที่ ยวแบบยั่งยืน การให้บริการข้อมูลป้ายหรื อแผ่นพับเกี่ยวกับสถานที่ ท่องเที่ยวแก่นักท่ องเที่ยว