Page 83 - งานวิจัย - www.culture.go.th/research

Basic HTML Version

65
ส่
วนเจนละบก คื
อ ปริ
มณฑลทางอํ
านาจอั
นอยู
เหนื
อลุ
มนํ
ามู
ล – ชี
ตอนล่
าง และ วั
ดภู
จํ
าปาศั
กดิ
ขึ
นไปทางตอนบนติ
ดกั
บอาณาจั
กรหนานเจาในอาณาบริ
เวณดั
งกล่
าว แม้
จะมี
เมื
องสํ
าคั
ปรากฏชื่
อ เช่
น เหวิ
นถาน แต่
การเคลื่
อนไหวเปลี่
ยนแปลงโยกย ้
ายของชนเผ่
า ชนชาติ
ก็
จะมี
ความถี่
สู
งยิ ่
ง จนเรามองไม่
เห็
นแม้
แต่
ร่
องรอยของอธิ
ราชที่
จะรวมกั
นเป็
นกลุ ่
มเมื
อง แคว้
นเล็
กแคว้
นน้
อย
โดยที่
ประชากรสามารถสร้
างเครื
อข่
ายทางสั
งคมและวั
ฒนธรรมเป็
นชาวกั
มพู
อย่
างชั
ดเจนขึ
นที
ละ
น้
อยเหมื
อนในเขตเจนละนํ
เราอาจประมาณกลุ
มประชากรในเจนละบกซึ
ง ประกอบด้
วย พวกข่
า ซึ
งพู
ดภาษามอญ
ในเจนละนํ
า 1) พวกจามตามเรื่
องราวที่
ปรากฏในตํ
านานอุ
รั
งคธาตุ
2) พวกเวี
ยตจากแง่
อานห์
แลตตอนกิ
นซึ
งมี
เส้
นทางคมนาคมถึ
งกั
นตามเส้
นทางเกี
ยตั
น เป็
นต้
น 3) พวกสยาม ตอนที่
ปรากฏใน
จารึ
กจาม 4) พวกลาว เชื่
อกั
นว่
าเข้
ามาที
หลั
งสุ
นอกจากนี
ย ั
งมี
เหตุ
การณ์
ที่
ชี
ให้
เห็
นการเคลื่
อนไหวของชนเผ่
าแถบนี
ที่
มี
อยู
ตลอดเวลา
เช่
น เมื่
อ ค.ศ. 722 ชนพื
นเมื
องกลุ ่
มหนึ
งที่
แง่
อานห์
รวมกั
นต่
อต้
านจี
น หั
วหน้
ากลุ
มเป็
นเผ่
าไท หรื
เผ่
าเมื
อง เผ่
าอื่
นๆ ที่
มี
พวกจาม และขอม สามารถเอาชนะจี
นได้
ชั
วระยะเวลาหนึ
งกํ
าลั
งของพวก
ขอมนั
นไปจากเหวิ
นถาน ในที่
สุ
ดหั
วหน้
ากลุ
มตั
งตนเป็
น “จั
กรพรรดิ
ดํ
า” ก่
อนที่
ถู
กจี
นปราบปราม
ในที่
สุ
ดพระเจ้
าชั
ยวรมั
นที่
2 ก็
เริ
มสถาปนากั
มพู
ชาเทศะด้
วยการรวมสองปริ
มณฑล เจนละบก
ดิ
นแดนแห่
งหุ
บเขา ทุ ่
งราบ และชนเผ่
า เจนละนํ
า ดิ
นแดนที่
ลุ ่
มนํ
าของอธิ
ราช ผู
ตั
งแคว้
นเล็
กเมื
อง
น้
อยประมาณ ค.ศ. 813
จากการศึ
กษาเอกสาร และข้
อมู
ลสนามพบโบราณสถาน และซากปรั
กหั
กพั
งของอารย
ธรรมขอมโบราณ กระจายอยู
ทั ่
วดิ
นแดนไทยในปั
จจุ
บั
นโดยเฉพาะในภาคอี
สานมี
ตั
งแต่
สกลนคร
อุ
ดรธานี
ขอนแก่
นนครราชสี
มา ไปจนถึ
ง บุ
รี
รั
มย์
ศรี
สะเกษ อุ
บลฯ และขึ
นไปทางเหนื
อที่
ลพบุ
รี
ศรี
เทพ (เพชรบู
รณ์
) ศรี
สั
ชนาลั
ย (สุ
โขทั
ย) อุ
ตรดิ
ตถ์
หริ
ภุ
ญชั
ย (ลํ
าพู
น) เรี
ยกได้
ว่
าแผ่
นดิ
นไทย
ทั
งหมดเป็
นอายธรรมขอม ซึ
งกิ
นพื
นที่
ใหญ่
กว่
าแดนเขมรปั
จจุ
บั
นถึ
ง 4 เท่
า และขอมโบราณก็
เลื
อน
หายไปจากประวั
ติ
ศาสตร์
ชนเผ่
าจํ
านวนมากที่
ครองดิ
นแดนเหล่
านี
มี
เทคโนโลยี
และวั
ฒนธรรมอั
สู
งส่
ง แล้
วอยู
ๆ จะเลื
อนหายไป หรื
ออยู
ที่
เดิ
มเพี
ยงแต่
เปลี่
ยนการเรี
ยกชื่
อ หรื
อ “ถู
กเรี
ยกชื่
อ” ใหม่
ตามแต่
นั
กประวั
ติ
ศาสตร์
อยากจะเรี
ยก ซึ
งชั
กนํ
าให้
นั
กวิ
ชาการไทยหลายคนสรุ
ปตามฝรั
งว่
าขอมคื
บรรพบุ
รุ
ษของเขมร และย ั
งยกย่
องเขมรว่
าในอดี
ตเข้
มแข็
งจนครอบครองดิ
นแดนไทยไปถึ
งสุ
โขทั
เชื่
อได้
ว่
าอาณาจั
กรละโว้
ทวารวดี
ศรี
วิ
ชั
ย ซึ
งก็
เป็
นเพี
ยงชื่
อที่
เลื
อนลางในประวั
ติ
ศาสตร์
คงจะทั
ซ้
อนกั
บอาณาจั
กรขอมหรื
อไม่
ก็
เป็
นอาณาจั
กรเดี
ยวกั
น เพี
ยงแต่
เรี
ยกชื่
อต่
างกั
นไปตามเหตุ
ปั
จจั
ยอั
หลากหลายทางประวั
ติ
ศาสตร์
และน่
าคิ
ดว่
า ขอมนั
นอาจไม่
ใช่
อาณาจั
กรที่
เป็
นรู
ปธรรม แต่
เป็
เพี
ยงชื่
อเรี
ยกอารยธรรม อาณาจั
กรที่
กล่
าวมานั
นอาจมี
อารยธรรมเดี
ยวกั
น คื
อ อารยธรรมขอมนั ่
นเอง