104
เลี
ยนแบบภาพจํ
าหลั
กนางอั
ปสร ปราสาทเมื
องสิ
งห์
เป็
นการแสดงเพื่
อส่
งเสริ
มแหล่
งท่
องเที่
ยวของ
ไทย โดยการแสดงชุ
ดนี
้
มี
ที่
มาจากแหล่
งโบราณคดี
ที่
จั
งหวั
ดกาญจนบุ
รี
คื
อปราสาทเมื
องสิ
งห์
ปราสาทเมื
องสิ
งห์
สร้
างขึ
้
นเพื่
อเป็
นพุ
ทธศาสนสถานในพุ
ทธศาสนา นิ
กายมหายาน จาก
การขุ
ดตกแต่
งของกรมศิ
ลปากรที่
ค่
อยทํ
าค่
อยไปตั
้
งแต่
พ.ศ. 2478 แต่
มาเริ ่
มบุ
กเบิ
กกั
นจริ
งจั
งเมื่
อ
พ.ศ. 2517 แล้
วเสร็
จเป็
นอุ
ทยานประวั
ติ
ศาสตร์
เมื่
อ พ.ศ. 2530 จึ
งสวยงามดั
งที่
เห็
นอยู
่
ในวั
นนี
้
สถาปั
ตยกรรมและประติ
มากรรม ปราสาทเมื
องสิ
งห์
คล้
ายคลึ
งกั
บของสมั
ยพระเจ้
าชั
ยวรมั
นที่
7
(พ.ศ. 1720 - 1780) จากการขุ
ดแต่
งของกรมศิ
ลปากร พบศิ
ลปกรรมที่
สํ
าคั
ญยิ
่
งคื
อพระพุ
ทธรู
ปนาค
ปรก พระโพธิ
สั
ตว์
อวโลกิ
เตศวร และ นางปรั
ชญาปารมิ
ตา และพบรู
ปพระโพธิ
สั
ตว์
อวโลกิ
เตศวร
เปล่
งรั
ศมี
อี
กองค์
หนึ
่
ง รู
ปลั
กษณ์
คล้
ายกั
บที่
พบในประเทศกั
มพู
ชา ปั
จจุ
บั
นกรมศิ
ลปากรได้
นํ
าไป
เก็
บรั
กษาอยู
่
ที่
พิ
พิ
ธภั
ณฑสถานแห่
งชาติ
พระนคร แล้
ว คงเหลื
อแต่
องค์
จํ
าลองไว้
จากศิ
ลาจารึ
ก
ปราสาทพระขรรค์
เมื
องพระนคร ประเทศกั
มพู
ชา ซึ
่
งจารึ
กโดย พระวี
รกุ
มาร พระราชโอรสของ
พระเจ้
าชั
ยวรมั
นที่
7 จารึ
กชื่
อเมื
อง 23 เมื
อง ที่
พระเจ้
าชั
ยวรมั
นที่
7 ทรงสร้
างไว้
มี
เมื
องชื่
อ ศรี
ชั
ย
สิ
งห์
บุ
รี
ซึ
่
งสั
นนิ
ษฐานกั
นว่
าคื
อเมื
อง ปราสาทเมื
องสิ
งห์
นี่
เอง และย ั
งมี
ชื่
อของเมื
อง ละโวธยปุ
ระ
หรื
อ ละโว้
หรื
อลพบุ
รี
ที่
มี
พระปรางค์
สามยอด เป็
นโบราณวั
ตถุ
ร่
วมสมั
ยในสมั
ยรั
ชกาลที่
1 เมื
อง
สิ
งห์
เป็
นเมื
องหน้
าด่
าน รั
ชกาลที่
4 โปรดให้
เจ้
าเมื
องสิ
งห์
เป็
น พระสมิ
งสิ
งห์
บุ
ริ
นทร์
แต่
สมั
ยรั
ชกาล
ที่
5 เปลี่
ยนแปลงการปกครองเป็
นมณฑลเทศาภิ
บาล จึ
งยุ
บเมื
องสิ
งห์
เหลื
อแค่
ตํ
าบล
ดนตรี
ที่
ใช้
ประกอบการแสดงระบํ
าศรี
ชั
ยสิ
งห์
มี
ระนาดเอก ระนาดทุ
้
ม ระนาดเอกเหล็
ก
ระนาดทุ
้
มเหล็
ก ฆ้
องวงใหญ่
ฆ้
องวงเล็
ก ปี่
นอก โทน ฉิ ่
ง ฉาบเล็
ก กรั
บ โหม่
ง บรรเลงโดยใช้
เพลงเขมรชมจั
นทร์
และเพลงเขมรเร็
ว
เครื่
องแต่
งกาย
1. ตั
วเอก เสื
้
อเป็
นชุ
ดรั
ดรู
ปสี
นํ
้
าตาลอ่
อน คอกลม แขนสั
้
นเหนื
อศอก ผ้
านุ
่
งเป็
น
กระโปรงสํ
าเร็
จรู
ปแบบป้
าย ทบซ้
อนหน้
า สี
เหลื
องทอง ยาวคลุ
มเข่
า มี
ลู
กไม้
แถบสี
ทองเดิ
นลายและ
ปั
กเลื่
อมดอกสี
ทองประปราย ตั
ดเย็
บด้
วยผ้
าผาดไทยชนิ
ดมี
ลวดลายในตั
ว เครื่
องประดั
บตั
วเอก
ประกอบด้
วย กะบั
งหน้
า ทํ
าด้
วยหนั
ง ลงลายรั
กปิ
ดทอง ประดั
บพลอย และกระจกสี
ต่
างๆ ยี่
ก่
า
เกี
้
ยว พู
่
หนั
ง สาแหรก ปลี
ยอด ดอกไม้
ไหว ลายท้
าย รั
ดต้
นแขน ทํ
าด้
วยหนั
ง ลงลายรั
กปิ
ดทอง
ประดั
บด้
วยพลอยสี
และกระจกสี
ต่
างๆ สร้
อยคอ 1 เส้
น ทํ
าด้
วยหนั
ง ลงลายรั
กปิ
ดทอง ประดั
บ
ด้
วยพลอยสี
และกระจกสี
ต่
างๆ กํ
าไลมื
อ ทํ
าด้
วยหนั
ง ลงลายรั
กปิ
ดทอง ประดั
บด้
วยพลอยสี
และ
กระจกสี
ต่
างๆ
2. เครื่
องแต่
งกายตั
วรอง ใส่
เสื
้
อรั
ดรู
ปสี
นํ
้
าตาลเข้
ม คอกลม แขนสั
้
นเหนื
อศอก ผ้
านุ
่
ง
เป็
นกระโปรงสํ
าเร็
จรู
ปแบบป้
ายทบซ้
อนหน้
าสี
นํ
้
าตาลเข้
ม ยาวคลุ
มเข่
า มี
ลู
กไม้
แถบสี
ทอง เดิ
นลาย