Page 99 - งานวิจัย - www.culture.go.th/research

๘๙
การรํ าชุดต่าง ๆ มาประยุ คใช้กับการแสดงลิ เกมากขึ้น เนื่องจากมีลู กหลานของลิเกได้รับการศึ กษาจาก
วิ ทยาลัยนาฏศิลป และสถาบันอื่น ๆ ที่ เปิดสอนในหลักสู ตรนาฏศิลป์ จึ งนําการรําในรูปแบบค่ าง ๆ มา
ประยุกต์ใช้กั บการแสดงลิเก ทําให้มีความน่าสนใจ และมีสีสั นมากขึ้น
๓. ด้านเพลงและดนตรี
เพลงและดนตรี ของลิ เกที่ ยั งรั กษาความเป็ นเอกลั กษณ์ ของลิ เกไว้อย่ างมั่ นคงคือ
รานิ เกลิง และเพลงบรรเลงที่ใช้ในการโหมโรง การดํ าเนินเรื่อง หรือประกอบกิริ ยาท่าทางต่าง ๆ และได้
พั ฒนารูปแบบการบรรเลงของดนตรี และการขับร้ องทํานองเพลงแบบสมั ยใหม่ขึ้นมา โดยเฉพาะเพลง
ลูกทุ่ งนับว่าเป็นที่นิยมอย่างยิ่งเพราะช่วยสร้างอรรถรสของการแสดงให้น่าสนใจ อีกทั้งมีการแต่งเพลงใหม่
ๆ สํ าหรับใช้ขับร้องเกี้ยวพาราสี ของพระเอก นางเอก จนกลายเป็นเพลงเฉพาะที่ใช้ในวงการลิเกก็มีหลาย
เพลง ส่วนที่ ลดน้อยลงคือการขั บร้องเพลงไทยสองชั้น และชั้นเดียว ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นศิลปิ นลิเกรุ่นเก่ า
เท่ านั้นที่นํามาขับร้อง แต่ก็ยั งมีศิลปินลิเกรุ่นใหม่หลายคนที่ ศึกษาอยู่ในวิทยาลั ยนาฏศิลป และได้นําเพลง
ไทยสองชั้นทํานองต่าง ๆ มาประยุกต์ใช้ขับร้องประกอบการแสดงลิ เกได้อย่างน่ าชื่นชม
๔. ด้านการแต่งกาย แต่งหน้า
การแต่งกายของลิเกมีการเปลี่ยนแปลงมาตามยุ คสมัย ในยุ คแรกที่เป็นการสวดแขกก็แต่ ง
กายแบบแขก ต่อมาเมื่อเป็นลิเกลูกบท และลิเกทรงเครื่องก็ ปรับเปลี่ยนเป็นแบบไทยมากขึ้น เครื่องแต่ง
กายของลิเกทรงเครื่องตั้ งแต่อดี ตจนถึงปัจจุบันยังคงอนุรักษ์รู ปแบบเดิมไว้เป็นเอกลักษณ์ ส่วนเครื่องแต่ง
กายของลิเกลูกบทนั้ นมี การเปลี่ยนแปลงไปตามยุ คสมั ย ทั้งชุดผู้ชายและผู้หญิ ง สําหรับการแต่งหน้าก็มี
วิ ธีการที่ทันสมัยมากขึ้น นักวิชาการและศิลปินลิเกได้กล่าวถึงการแต่ งกาย แต่งหน้ าไว้ดังนี้
…เอกลักษณ์ ของลิเกคือการแต่งกาย โดยเฉพาะลิเกลูกบทในยุ คหลังที่เรียกว่า
ลิเกเพชรนั้ น มีความสวยงามตระการตาและเป็นเสน่ห์แก่ ผู้ชม เน้นสีสันที่สดใสสะดุดตา
ตกแต่ งเครื่ องประดับแวววาวมากมายโดยเฉพาะศี รษะ เทคนิ คการแต่งหน้ ามีการ
พั ฒนาขึ้น สําหรับลิ เกที่มี ฝีมื อการแต่ งหน้าจะสวยงามไม่เป็นบล๊ อกหรือเป็ นหย่อม ๆ
เหมือนในอดี ต อาจเป็ นเพราะเครื่องสํ าอางมีมากและหลากหลายตามแต่ จะเลื อก
นํามาใช้ อย่างไรก็ตามลิเกเน้นความสวยงามของการแต่งกายแต่ งหน้าเป็นหลัก มากกว่า
ความเหมาะสมของเนื้อเรื่อง จึงทําให้ขาดความสมจริ ง แต่คงไว้ซึ่ งเอกลักษณ์ของคําว่า
ลิเก...”
(วรรณา แก้วกว้าง, สัมภาษณ์, ๓ เมษายน ๒๕๕๔)