Page 40 - งานวิจัย - www.culture.go.th/research

Basic HTML Version

๓๐
แต่
ได้
มี
การนํ
าเอาคํ
าว่
า เศรษฐกิ
จ ไปใช้
ในลั
กษณะแบบแยกส่
วน ที่
หมายถึ
งการแสวงหาเงิ
นเท่
านั้
น เมื่
แยกส่
วนก็
ทํ
าลายส่
วนอื่
น ๆ จนเสี
ยสมดุ
ลและเกิ
ดวิ
กฤติ
สนม ครุ
ฑเมื
อง (๒๕๕๑ : ๔๓ – ๔๕) ศึ
กษาวิ
เคราะห์
วิ
ถี
ชี
วิ
ตความพอเพี
ยงที่
ปรากฏในนิ
ทาน
พื้
นบ้
านเขตภาคเหนื
อตอนล่
าง โดยนํ
ากรอบแนวคิ
ดเศรษฐกิ
จพอเพี
ยงซึ่
งสํ
านั
กงานคณะกรรมการ
การศึ
กษาขั้
นพื้
นฐาน กระทรวงศึ
กษาธิ
การ และเอกสารผลงานวิ
จั
ยต่
าง ๆ มาเป็
นเกณฑ์
วิ
เคราะห์
ประกอบด้
วย ความพอประมาณ ความมี
เหตุ
ผล และการมี
ภู
มิ
คุ้
มกั
นที่
ดี
ในตั
ว สามารถจํ
าแนกได้
ดั
งนี้
๑. ความพอประมาณ หมายถึ
ง ความพอดี
ที่
ไม่
น้
อยเกิ
นไปและมากเกิ
นไป โดยไม่
เบี
ยดเบี
ยนตนเองและผู้
อื่
น ซึ่
งมี
การแสดงพฤติ
กรรม ดั
งนี้
๑.๑ การประหยั
๑.๒ การใช้
จ่
ายเท่
าที่
จํ
าเป็
๑.๓ การไม่
เป็
นหนี้
สิ
๑.๔ การพึ่
งตนเอง
๑.๕ การไม่
โลภ และไม่
เบี
ยดเบี
ยนตนเองละผู้
อื่
๑.๖ การพอใจในสิ่
งที่
ตนมี
อยู่
๑.๗ การแบ่
งปั
นและการเสี
ยสละ
๑.๘ การรู้
จั
กประสานประโยชน์
๑.๙ การซื่
อสั
ตย์
สุ
จริ
๑.๑๐ การใช้
ทรั
พยากรและสิ่
งแวดล้
อมอย่
างคุ้
มค่
๒. ความมี
เหตุ
ผล หมายถึ
ง การตั
ดสิ
นใจเกี่
ยวกั
บความพอเพี
ยงนั้
นจะต้
องเป็
นไปอย่
างมี
เหตุ
ผล โดยพิ
จารณาจากเหตุ
ปั
จจั
ยที่
เกี่
ยวข้
อง ตลอดจนคํ
านึ
งถึ
งผลที่
คาดว่
าจะเกิ
ดขึ้
นจากการกระทํ
านั้
ๆ อย่
างรอบคอบ ซึ่
งมี
การแสดงพฤติ
กรรมดั
งต่
อไปนี้
ดั
งนี้
๒.๑ การตั
ดสิ
นใจด้
วยปั
ญญา
๒.๒ การฟั
งความคิ
ดเห็
นและไตร่
ตรองอย่
างรอบคอบ
๒.๓ การวางแผนและร่
วมกั
นในการวางแผน
๒.๔ การปรึ
กษาหารื
อ การใช้
เหตุ
ผลและการแก้
ปั
ญหาอย่
างถู
กต้
องเหมาะสม
๒.๕ การเคารพในสิ
ทธิ
เสรี
ภาพของผู้
อื่
๒.๖ การไม่
ถื
อตนเป็
นใหญ่
๒.๗ การเป็
นน้ํ
าหนึ่
งใจเดี
ยวกั
๒.๘ การอภิ
ปรายชี้
แจงให้
เข้
าใจ
๒.๙ การพิ
จารณาคั
ดเลื
อกบุ
คคลที่
เหมาะสม
๒.๑๐ การรู้
จั
กเสี
ยสละประโยชน์
ส่
วนน้
อยของตนเพื่
อประโยชน์
ส่
วนใหญ่
๓. การมี
ภู
มิ
คุ้
มกั
นที่
ดี
ในตั
ว หมายถึ
ง การเตรี
ยมตั
วให้
พร้
อมรั
บผลกระทบและความเสี่
ยง
จาการเปลี่
ยนแปลงด้
านต่
าง ๆ ที่
คาด่
าจะเกิ
ดขึ้
นในอนาคตทั้
งใกล้
และไกล พร้
อมทั้
งสามารถปรั
บตั
วให้
อยู่
ในสั
งคมอย่
างมี
ความสุ
ข ซึ่
งมี
การแสดงพฤติ
กรรม ดั
งนี้
๓.๑ การไม่
ประมาท
๓.๒ การอดทน อดกลั้
น มั่
นคง และการรอ
๓.๓ การรู้
จั
กการผิ
ดหวั
งและสมหวั