Page 24 - งานวิจัย - www.culture.go.th/research

Basic HTML Version

๑๔
๒.๕ ปั
จจั
ยที่
ทํ
าให้
เกิ
ดการเปลี่
ยนแปลงทางวั
ฒนธรรม
ผ่
องพั
นธ์
มณี
รั
ตน์
(๒๕๒๑ : ๘๘ - ๘๙) กล่
าวถึ
งปั
จจั
ยที่
ทํ
าให้
วั
ฒนธรรมเกิ
ดการ
เปลี่
ยนแปลงไว้
สรุ
ปได้
ว่
า การเปลี่
ยนแปลงทางวั
ฒนธรรมเกิ
ดจากปั
จจั
ยสํ
าคั
ญ ๒ ประการ ดั
งนี้
๑. สิ่
งแวดล้
อมทางด้
านภู
มิ
ศาสตร์
การเปลี่
ยนแปลงสิ่
งแวดล้
อมโดยธรรมชาติ
เช่
น การ
เปลี่
ยนแปลงของลม ฟ้
า อากาศ ทรั
พยากรธรรมชาติ
เสื่
อมโทรม เป็
นต้
นเหตุ
ให้
วั
ฒนธรรมด้
านต่
าง ๆ ใน
สั
งคมมนุ
ษย์
เกิ
ดการเปลี่
ยนแปลงได้
เป็
นต้
๒. สิ่
งแวดล้
อมทางด้
านประชากร ขนาดของประชากรเป็
นตั
วกํ
าหนดการเปลี่
ยนแปลงทาง
วั
ฒนธรรมของมนุ
ษย์
เช่
น เมื่
อประชากรเพิ่
มจํ
านวนมากขึ้
นย่
อมมี
ผลต่
อวั
ฒนธรรมเกี่
ยวกั
บที่
อยู่
อาศั
ย และ
ด้
านอื่
น ๆ เป็
นต้
ผจงจิ
ตต์
อธิ
คมนั
นทะ (๒๕๓๔ : ๒๕ – ๒๙) กล่
าวถึ
งการเปลี่
ยนแปลงทางวั
ฒนธรรมว่
าเกิ
จากปั
จจั
ยต่
าง ๆ สรุ
ปได้
ดั
งนี้
๑. สภาพแวดล้
อมทางกายภาพ
๒. การเปลี่
ยนแปลงทางประชากร
๓. การอยู่
โดดเดี่
ยวและการติ
ดต่
๔. โครงสร้
างทางสั
งคมและวั
ฒนธรรม
๕. ทั
ศนคติ
และคุ
ณค่
๖. พื้
นฐานทางวั
ฒนธรรม
๒.๖ การอนุ
รั
กษ์
และพั
ฒนาวั
ฒนธรรม
กรมศิ
ลปากร (๒๕๔๐ : ๒๙ – ๓๐) กล่
าวว่
า ไม่
มี
วั
ฒนธรรมของชนชาติ
ใดหมู่
ใดหยุ
ดนิ่
งอยู่
กั
บที่
วั
ฒนธรรมจะมี
การเลื่
อนไหลไปตามสภาพการสร้
างสรรค์
จนเกิ
ดการพั
ฒนา การพั
ฒนาทุ
กชนิ
ดเป็
การเปลี่
ยนแปลงวั
ฒนธรรมพื้
นฐานเดิ
มของชนชาติ
นั้
น วั
ฒนธรรมย่
อมมี
การผสมผสานกั
บอิ
ทธิ
พลต่
าง ๆ ที่
ไหลเข้
ามากระทบ ถ้
าประชาชนเจ้
าของวั
ฒนธรรมนั้
นดํ
ารงรั
กษาคงรู
ปแบบที่
เป็
นแกนหลั
กเอาไว้
ได้
สั
งคม
นั้
นย่
อมสามารถรั
กษาเอกภาพของตนเองไว้
ได้
แต่
เมื่
อใดที่
สั
งคมปล่
อยปละละเลยให้
การพั
ฒนาทํ
าลายจน
สู
ญเสี
ยเอกลั
กษณ์
เฉพาะไป สั
งคมนั้
น วั
ฒนธรรมนั้
นย่
อมอยู่
ไม่
ได้
เพราะฉะนั้
นแม้
การพั
ฒนาจะเป็
สิ่
งจํ
าเป็
นต่
อคุ
ณภาพของทุ
กสั
งคม แต่
แนวทางการพั
ฒนาที่
ดี
นั้
นจะต้
องให้
เหมาะสมกั
บสภาพแวดล้
อมต่
ดิ
นฟ้
าอากาศ ทรั
พยากร และวิ
ถี
ชี
วิ
ตดั้
งเดิ
มที่
สื
บทอดกั
นมา ถ้
าการพั
ฒนามี
ความสมดุ
ลและตั้
งอยู่
บน
รากฐานทางวั
ฒนธรรมที่
ถู
กต้
อง สั
งคมนั้
นก็
มี
ความก้
าวหน้
า ประชาชนประสบกั
บความสุ
ข แต่
เมื่
อใดที่
การ
พั
ฒนาขาดการพิ
จารณาพื้
นฐานเหล่
านั้
น ย่
อมจะเกิ
ดผลกระทบต่
อสภาพแวดล้
อมและวิ
ถี
ชี
วิ
ตผู้
คน การ
พั
ฒนานั้
นย่
อมพบกั
บความล้
มเหลวในที่
สุ
กรมศิ
ลปากร (มปป. : ๓๐) กล่
าวถึ
งการรั
กษาวั
ฒนธรรมไทยไว้
ดั
งนี้
เนื่
องจากวั
ฒนธรรมไทยเป็
นมรดกอั
นสํ
าคั
ญยิ่
งเหนื
อสิ่
งอื่
นใดภายในชาติ
จึ
งเป็
นเรื่
องของ
คนไทยทุ
กคน และองค์
กรต่
าง ๆ ภายในชาติ
ที่
จะต้
องช่
วยกั
นปกป้
องรั
กษาไว้
การที่
จะรั
กษาไว้
ได้
นั้
น สิ่
งที่
ทุ
กคนควรจะกระทํ
าก็
คื
๑. ศึ
กษาค้
นคว้
าวิ
จั
ย และจั
ดทํ
าวั
ฒนธรรมไทยให้
เป็
นวิ
ชาการและเป็
นลายลั
กษณ์
อั
กษร
สามารถนํ
าเข้
าสู่
ระบบการศึ
กษาสมั
ยใหม่
ได้