พหุลักษณ์ทางศิลปกรรมของวัดไทยในแหลมมลายู
การศึกษาพหุลักษณ์ทางศิลปกรรมของวัดไทยในแหลมมลายู มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะทางกายภาพของวัดไทยที่มีส่วนผสมของศิลปกรรมในวัฒนธรรมต่างๆ ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อพหุลักษณ์ทางศิลปกรรมในวัดไทย และศึกษาปฏิสัมพันธ์ของวัฒนธรรมต่างๆ ที่มีศิลปกรรมในวัดไทยเป็นสื่อนำ โดยวิธีการสังเกต การสัมภาษณ์เชิงลึกพระสงฆ์ คณะกรรมการวัด ชาวบ้าน และนักท่องเที่ยว จากวัดไทย 6 แห่ง โดยเลือกวิธีเจาะจง แล้วนำข้อมูลมาวิเคราะห์ หาข้อสรุปเชิงพรรณา
จากการศึกษาพบว่า ลักษณะกายภาพของวัดไทยมีส่วนผสมของศิลปกรรมทั้งไทย จีน ฮินดู พม่า ตะวันตก และมลายูถิ่น ลักษณะจีนปรากฎเด่นชัดที่สุด การผสมมีหลายลักษณะเช่น การผสมในชิ้นเดียวกัน เช่น พญานาคไทยแต่มีปากคาบแก้วแบบจีน การผสมแบบแยกส่วน เช่น โบสถ์ไทย แต่เจดีย์หลังโบสถ์เป็นแบบพม่า การผสมคตินิยมแบบหนึ่งแต่ถ่ายทอดอีกแบบหนึ่ง เช่น ผังพื้นหกเหลี่ยมตามเลขมงคลแบบจีนแต่ใช้กับโบสถ์ไทย ใช้รูปแบบหนึ่งแต่เปลี่ยนประโยชน์ใช้สอยใหม่ เช่น นำเรือนพื้นถิ่นของชาวมุสลิมมาเลย์มาใช้เป็นกุฏิพระ