st118 - page 3

(2)
บทคัดย่ อ
การศึกษา “วัฒนธรรมต่างชาติ”พลวัตที่ ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม
ของชุมชนอําเภอเกาะสมุยและเกาะพะงันจังหวัดสุราษฎร์ ธานี มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบริ บทชุมชน
พลวัตและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมวัฒนธรรมต่างชาติ ที่มีบทบาทการเปลี่ยนแปลง
ทางสังคมและวัฒนธรรมและผลกระทบอุปสรรคและโอกาสต่อการเปลี่ ยนแปลงทุนทางวัฒนธรรม
รวมถึงการหาแนวทางสร้ างภูมิคุ้ มกัน
เกาะสมุ ยและเกาะพะงัน เป็ นเกาะตั ้ งอยู่ในทะเลอ่ าวไทย เกาะสมุ ยมีเนื ้ อที่ ประมาณ
252ตารางกิ โลเมตร ส่ วนเกาะพะงันมี เนื ้ อที่ ประมาณ 170ตารางกิ โลเมตร ลักษณะภู มิประเทศ
ส่ วนกลางของเกาะมี ภู เขา พื ้นที่ รอบนอกมี ทั ้ งพื ้นที่ เป็ นที่ ดอน ราบลุ่ ม และราบตํ่ าสลับ
กันไปมีหาดทรายและสันทรายกระจายรอบๆภู มิอากาศเป็ นแบบร้ อนชื ้ นมรสุมเนื่องจากได้ รับอิ ทธิ
จากลมทะเล แหล่ งทรัพยากรธรรมชาติ ที่สํ าคัญ ได้ แก่ ดินนํ ้ าป่ าไม้ สัตว์ ป่ า สัตว์ นํ ้ าทะเล และ
ทรั พยากรท่องเที่ยวมี สาธารณูปโภคพื ้ นฐานที่ครบครั นประชากรส่วนใหญ่เป็ นชาวไทยพุทธชาวไทย
เชื ้ อสายจีนชาวไทยมุ สลิม และชาวต่ างชาติ สภาพเศรษฐกิ จเกี่ยวข้ องอยู่กับการผลิตภาคเกษตร
อุตสาหกรรมขนาดเล็ กและการท่องเที่ยววัฒนธรรมประเพณี ที่โดดเด่นของเกาะสมุยคือการชนควาย
เพลงร้ องเรื อส่วนเกาะพะงันคื อชักพระทางทะเลสําหรับความเป็ นมาทางประวัติศาสตร์ ของเกาะสมุย
และเกาะพะงันแต่เดิมไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่ าเป็ นมาอย่างไรแต่ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระ
จุลจอมเกล้ าเจ้ าอยู่หัวปรากฏหลักฐานว่า เกาะสมุยอยู่ในการปกครองของเมืองนครศรีธรรมราชส่วน
เกาะพะงันขึ ้ นกับเมืองไชยาปี พ.ศ.2440มีการจัดระบบการปกครองท้ องถิ่ น เกาะสมุยและเกาะพะงัน
จึงถูกยุบรวมเป็ นอํ าเภอเดียวกันคื ออํ าเภอเกาะสมุยขึ ้ นต่อเมื องไชยาหลังปี พ.ศ.2513 เกาะพะงัน
แยกตัวจากเกาะสมุยตั ้ งเป็ นกิ่ งอําเภอและตั ้ งเป็ นอํ าเภอในปี พ.ศ.2520 ภายหลังจากมีการพัฒนา
ประเทศด้ วยแผนพัฒนาเศรษฐกิ จและสังคมแห่ งชาติตั ้ งแต่ ปี พ.ศ.2504 เป็ นต้ นมานั บเวลายาวนานได้
ห้ าทศวรรษบริบทชุมชนเกาะสมุยและเกาะพะงันได้ รับผลกระทบทําให้ เกิดการเปลี่ยนแปลงในทุกด้ าน
อาทิ สภาพกายภาพสังคมวัฒนธรรมและเศรษฐกิจซึ่งส่งผลกระทบต่อวิถี การดําเนิ นชีวิตของผู้ คน
อย่างกว้ างขวาง
ด้ านพลวัตและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม เดิมวิถี ชีวิตของผู้ คนทั ้ งสองเกาะ
มีความเป็ นอยู่แบบพึ่งพาอาศัยเกื ้ อกูลกันระหว่างคนกับคนและคนกับธรรมชาติ การเปลี่ยนแปลง
ของสังคมเป็ นไปโดยระบบธรรมชาติ โดยมีการปรั บเปลี่ ยนไปอย่างช้ าๆ ตามสภาพการณ์ ที่
เปลี่ยนไป วัฒนธรรมการเรี ยนรู้ ของผู้ คนในยุคนั ้ นผู กยึดอยู่ กับสถาบันศาสนาและครอบครั ว