st116 - page 62

45
บทที่ 4
ฮกจิวนาบอน : การอพยพ ตั้งถิ่ นฐาน วิถีชุมชน
...คนฮกจิวช่วงแรกตายกันมากด้วยไข้ป่า ด้วยการคมนาคมที่ไม่ ดี การรักษาพยาบาลที่ไม่
ดี หลายครอบครัวที่ มีคนตายไปหนีกลับไปมาเลเซียก็ มาก ที่เหลื ออยู่เรียกได้ว่ าเหลือจะตาย
คนฮกจิวไม่มีเงินมีทุนมีแต่ ใจกับแรงที่เข้ามาทํ าถึงมีกันขึ้นมาได้.... (คุ ณเมธา เอื้อนนนทัศน์)
คํ ากล่าวของคุณเมธา เอื้อนนนทัศน์ ชาวฮกจิวรุ่นแรกๆ เดิ นทางเข้ามาเมื องไทยพร้อมกับ
ครอบครัวตั้งแต่วัยเยาว์ ร่วมกันบุกเบิกถางป่าเป็นสวนยางในพื้นที่นาบอน
บอกกล่าวถึงความเอกลักษณ์ เฉพาะตัวของชาวจีนฮกจิวที่มี ความเชี่ยวชาญในการทํ าสวน
โดยเฉพาะการทําสวนยางพารา สวนยางพารานําพาพวกเขาเข้ามาสู่ร่มโพธิสมภาร นํ าพาพวกเขาเข้า
สู่นาบอน และนําพาพวกเขาเข้าก่อเกิดพลวัตของชุมชนฮกจิวนาบอน
เนื้อหาในบทที่ 4 เป็นทําความรู้ จักกั บชาวจีนฮกจิว ในประเด็ นของการอพยพโยกย้ ายมาสู่
ประเทศไทย และการตั้งถิ่น ตลอดจนวิถี ของชุมชนใหม่แห่ งนี้เกิดขึ้นมาเมื่อประมาณ 8 ทศวรรษที่
แล้ว
ภาพประกอบ 12 : แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลฝูเจี้ ยนและเมืองฝูโจว (ในแผนที่เขี ยนว่า Foochow) เป็ นภูมิลํ าเนา
เดิมของชาวจีนสํ าเนียงฮกจิว
ที่มา : หลิน ปั น. (2540). อึ่งตี่เกี้ย : เรื่องราวของชาวจีนโพ้นทะเลทั่ วโลก. แปลโดย เกษี ยณ เตชะพีระ.
กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.