Page 67 - งานวิจัย - www.culture.go.th/research

Basic HTML Version

บทที่
4
บริ
บทอารยธรรมขอม
การศึ
กษาวิ
จั
ยเรื่
อง การผสมผสานทางวั
ฒนธรรม : กรณี
ศึ
กษาศิ
ลปะการแสดงที่
พั
ฒนาจากภาพศิ
ลาจํ
าหลั
กสถาปั
ตยกรรมขอมโบราณในประเทศไทยและกั
มพู
ชา ในบทนี
ผู
วิ
จั
ศึ
กษาบริ
บทเกี่
ยวกั
บอารยธรรมขอมในพื
นที่
ประเทศไทยและกั
มพู
ชา ใช้
เทคนิ
คการวิ
จั
ยเชิ
งคุ
ณภาพ
โดยศึ
กษาข้
อมู
ลเอกสารทางประวั
ติ
ศาสตร์
การสั
งเกต สั
มภาษณ์
ตามแนวคิ
ดทฤษฎี
ประวั
ติ
ศาสตร์
สื
บย ้
อน และตี
ความตามแนวทางประวั
ติ
ศาสตร์
ในบทนี
กล่
าวถึ
งบริ
บทอารยธรรมขอม ซึ
งผู
วิ
จั
มุ ่
งเน้
นการสื
บย ้
อนประวั
ติ
ศาสตร์
จากข้
อมู
ลเอกสารเพื่
อชี
ให้
เห็
นถึ
งปั
จจั
ยการเกิ
ดและการล่
มสลาย
ของอารยธรรมขอม รวมถึ
งอิ
ทธิ
พลอารยธรรมอิ
นเดี
ยต่
อศิ
ลปะการแสดงในภู
มิ
ภาคเอเชี
ยตะวั
นออก
เฉี
ยงใต้
และอิ
ทธิ
พลอารยธรรมขอมต่
อศิ
ลปะการแสดงในไทยและกั
มพู
ชา
อารยธรรมขอมโบราณ
อารยธรรม เป็
นการยกระดั
บจิ
ตใจคนให้
เป็
นอารยชนโดยตั
งอยู
บนฐานแห่
งศี
ลธรรม
วั
ฒนธรรม จารี
ตประเพณี
อั
นดี
งาม และกฎหมายที่
เที่
ยงตรง อารยธรรมของมนุ
ษย์
มี
องค์
ประกอบ
และมี
ความสั
มพั
นธ์
กั
นทั
งในด้
ทา
และ
ด้
ฯลฯ ที่
แสดงให้
เห็
นถึ
งสถานภาพของสั
งคม การศึ
กษาอารยธรรมขอมที่
รั
บอิ
ทธิ
พลจาก
อารยธรรมอิ
นเดี
ยปรากฏหลั
กฐานชั
ดเจนในรู
แบบของโบราณสถาน และโบราณวั
ตถุ
ทางศาสนา
พราหมณ์
ที่
เป็
นรู
ปธรรมจากการศึ
กษาภาคสนาม และข้
อมู
ลจากเอกสารทางประวั
ติ
ศาสตร์
ที่
อาณา
บริ
เวณพนมดงรั
กเชื่
อมต่
อใน 3 ประเทศ คื
อ พื
นที่
ของประเทศไทย กั
มพู
ชา และสาธารณรั
ประชาธิ
ปไตยประชาชนลาว ที่
รั
บอิ
ทธิ
พลอารยธรรมอิ
นเดี
ยเข้
าสู
อารยธรรมขอมอย่
างเด่
นชั
ด ซึ
เป็
นพื
นที่
ร่
วมกั
นของชนเผ่
าที่
อาศั
ยในดิ
นแดนแถบนี
ก่
อนที่
อารยธรรมอิ
นเดี
ยจะเข้
ามาและก่
อนการ
แบ่
งรั
ฐชาติ
ซึ
งเกิ
ดจากชาติ
ตะวั
นตกเข้
ามาถึ
งปั
จจุ
บั
น เพื่
อชี
ให้
เห็
นความเจริ
ญของดิ
นแดนเอเชี
ตะวั
นออกเฉี
ยงใต้
ก่
อนรั
บอิ
ทธิ
พลอิ
นเดี
ยและจี
น และความเกี่
ยวข้
องสั
มพั
นธ์
กั
นของคนในภู
มิ
ภาคนี
ผู
วิ
จั
ยได้
ศึ
กษาย ้
อนอดี
ตก่
อนยุ
คประวั
ติ
ศาสตร์
ความเจริ
ญของดิ
นแดนเอเชี
ยตะวั
นออกเฉี
ยงใต้
ยุ
ก่
อนประวั
ติ
ศาสตร์
ร่
องรอยอารยธรรมอิ
นเดี
ยสู
อารยธรรมขอม แหล่
งอารยธรรมขอมโบราณ
สถาปั
ตยกรรมขอมที่
มี
วิ
วั
ฒนาการสู
ยุ
คปั
จจุ
บั
น(บุ
ญเรื
อง คั
ชมาย์
. 2553 : 1)