st122 - page 7

บทที่ 1
ภูมิหลังการวิจัย
1.1 ความเป นมาของการวิจัย
ประวั ติศาสตรความเปนมาที่ยาวนานของชุมชนไทยในพื้นที่ สามจังหวัดชายแดนภาคใต
ทําใหมี ลักษณะเฉพาะทางภาษาและเอกลักษณทางวัฒนธรรมของผูคนที่ดํารงอยู ทามกลางอาณา
บริ เวณที่ศาสนาอิสลามเป นพลังชีวิต วัฒนธรรมที่ทรงอิ ทธิพล กลายเปนประเด็นที่ มีความสํ าคัญ
ทั้งในประวัติศาสตรการสรางชาติ การเมืองและความมั่นคง (พุ ทธิชาติ โปธิบาลและธนานันท ตรง
ดี อางถึงในวัฒนา สุกั ณศีล, 2544: 2) นอกจากนั้นMohd. Zamberi A. Malek (อางถึ งในรั ตติ
ยา สาและ, 2544: 5) กลาววา ดินแดนปตตานี ยะลา และนราธิวาส เมื่อครั้งเปนราชอาณาจักร
“ปตานี” นั้นเคยเจริญรุงเรืองทั้งทางดานเศรษฐกิ จ วัฒนธรรม การศึกษา และการศาสนา มีผู คน
หลายเชื้อชาติอาศัยอยูรวมกันเช น มลายู ชวา อินเดีย จีน อาหรับ จําปา เชื่อกันวาบรรพบุรุษของ
ผู คนในดินแดนดังกลาว นั บถือลัทธิบูชาภู ตผีวิญญาณ (animism) มาก อน ตอมามี การเผยแผ
ศาสนาตางๆ เขามาในดินแดนแถบนี้ เชน ศาสนาพราหมณ ฮินดู พุทธ และอิสลาม ซึ่งสอดคล อง
กั บคํากลาวของ ครองชั ย หัตถา (2552) ถึงประวั ติศาสตรของคนมุสลิมในสามจั งหวัดชายแดน
ภาคใตมี พัฒนาการของความเชื่อและศาสนาเริ่ มจากยุคก อนประวัติ ศาสตรลังกาสุ กะ ซึ่งดิ นแดน
แถบนี้เปนที่อยูของชนพื้นเมือง หรือ โอรังอัสลี เช น ซาไกและเซมัง ซึ่งชนเหลานั้นยังไมมี การนับ
ถือศาสนาใดๆ หลังจากนั้นในยุคเริ่มตนประวัติศาสตร ราว 2 พันปถึ ง พ.ศ. 700 ป มี ชาวอินเดีย
เดินทางมาในแถบนี้นําศาสนาและวัฒนธรรมมาเผยแพร ดวย ซึ่งปรากฏรอยศาสนาพราหมณ และ
การคาตามปากน้ําขยายเปนชุมชนเปนเมืองทาที่สําคั ญพอเขายุคอาณาจั กรโบราณลังกาสุกะหรือ
ลั งยาซู (Lang Ya Shiu) มีปรากฏราว พ.ศ. 700 -1400 ป ชวงต นพุทธศตวรรษที่ 11-14 ลังกาสุ
กะเป นรัฐอิสระ เปนยุครุงเรืองมีแหลงโบราณลังกาสุกะที่ทาสาป จังหวัดยะลา และอําเภอยะรัง
จังหวัดป ตตานี ไดรั บอิทธิพลมาจากศาสนาพราหมณและพระพุ ทธศาสนาหลังจากนั้นเปนยุคของ
อาณาจักรศรีวิ ชัย มีกองทั พเรืออั นเกรียงไกรและเปนยุครุงเรื องของพุทธฝายมหายาน ชาวลั งกาสุ
กะก็ นับถือพุ ทธมหายานดวย มีศาสนสถานทางพุ ทธสรางขึ้นหลายแหงบนคาบสมุ ทรมลายูรวมถึง
พระนอนองคใหญ ในวัดถ้ําคูหาภิมุข จั งหวัดยะลาดวย หลังจากนั้น ในป พ.ศ. 1836 เปนยุคของ
อาณาจักรมัชปาหิต ซึ่ งเปนอาณาจักรฮินดู ชวงนี้ มีพ อคาชาวอาหรับและนักเผยแพรศาสนานํา
ศาสนาอิสลามเขามามากขึ้นในแถบนี้ ต อมาไมนานอาณาจักรมั ชปาหิตก็แผ อํานาจมาปกครอง
โดยลั งกาสุกะก็อยูใตปกครองดวย ในป พ.ศ. 1884-1907 การเผยแพรศาสนาอิสลามเขามามาก
ขึ้นโดยเฉพาะบริ เวณเมืองปาไซและมะละกา และในป พ.ศ. 1998 กองทัพมะละกาบุกตีเมืองโก
ตามหลิ ฆั ยเป นเมืองหน าด านของลังกาสุ กะไดและขยายอํ านาจปกครองทั่วหั วเมื องแหลม
มลายู ทําใหชาวเมืองหันมานับถือศาสนาอิสลามตามมะละกาเพิ่มขึ้นเรื่ อยๆ และตอมาในป พ.ศ.
2000 พญาอินทิราราชโอรสของราชาศรี วังสาแห งเมืองโกตามหลิฆั ยไดสรางเมืองใหม ชื่อปตานี
ตั้ งอยูริมทะเลบานกรือเซะ บานา และหันมานับถือศาสนาอิ สลามเปลี่ยนชื่อเป น สุลตาน อิสมา